| Literatura: |
Henry Jenkins, Konwergencja mediów, WAiP, Warszawa 2007.
Denis McQuail, Teoria komunikowania masowego, PWN 2007.
Wiesław Godzic, Telewizja jako kultura, RABID 1999.
Mirosław Filiciak, Media wersja beta. Film i telewizja w czasach gier komputerowych i internetu, Wydawnictwo Naukowe Katedra 2013.
Lawrence Lessing, Wolna kultura, WSiP, Warszawa 2005.
Ryszard Kluszczyński, Sztuka interaktywna. Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu, WAiP, Warszawa 2010.
Andrew Keen, Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę, WAiP, Warszawa 2007.
Mateusz Halawa, Życie codzienne przyd telewizorem, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.
Derrick de Kerckhove, Powłoka kultury, Mikom, Warszawa 2001.
Mariusz Czubaj, Biodra Elvisa Presleya. Od paleoherosów do neofanów, WAiP, Warszawa 2007
Siuda Piotr, Religia a internet. O przenoszeniu religijnych granic do cyberprzestrzeni, WAiP, Warszawa 2010.
Mirosław Filiciak, Wirtualny plac zabaw. Gry sieciowe i przemiany kultury współczesnej, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.
Ryszard Kluszczyński, Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów, Rabid, Kraków 2002.
Manuel Castells, Społeczeństwo sieci, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Lev Manovich, Język nowych mediów, WAiP, Warszawa 2006.
Jeremy Rifkin, Wiek dostępu, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2003.
Wojciech Józef Burszta, Mariusz Czubaj (red.), Ścięgna konsumpcyjne. Próby z kulturoznawstwa krytycznego, Wydawnictwo Naukowe Katedra 2013.
Michał Ostrowicki, Estetyka wirtualności, Universitas, Kraków 2005.
Sztompka, Piotr, Socjologia wizualna. Fotografia jako metoda badawcza, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2006.
Scruton Roger, Przewodnik po kulturze nowoczesnej dla inteligentnych, Thesaurus, Łódź-Warszawa 2006.
|
| Efekty uczenia się: |
wiedza
posiada podstawową wiedzę z zakresu funkcjonowania struktur medialnych (pól, układów ról, instytucji) oraz teorii komunikacji;
uwzględnia ich wzajemne zróżnicowanie z uwzględnieniem kontekstów edukacyjnych
posiada ogólną wiedzę na temat struktury i funkcji mediów wraz z ich kulturowo-społeczno-historycznym układem dynamizmu
przemian – wraz z odczytywaniem tychże funkcji w odniesieniu do podstaw prawnych, ekonomicznych wraz polityką państwa
w przywołanym zakresie
umiejętności
potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, animacji społeczno-
kulturalnej oraz samodzielnie pozyskiwać dane, diagnozować problemy środowiska edukacyjnego
potrafi interpretować, argumentować i demonstrować w oparciu o wiedzę teoretyczną swoje poglądy odnoszące się do sfery
komunikowania masowego uwzględniając konteksty edukacyjne, upowszechnieniowe, animacyjne czy ogólnospołeczne
kompetencje społeczne
docenia wartość i rolę jakie media pełnią w ogólnym systemie edukacji, animacji kultury i utrzymania spoistości społecznej
docenia i rozumie konteksty etyczne i moralne w komunikowaniu masowym, poszukuje przyczyn problemów i zagrożeń w
przywołanym zakresie aksjologicznym, sam postuluje komunikowanie w oparciu o zasady etyczne
|
