Literatura: |
1.Doliński D., Psychologia wpływu społecznego, Wrocław 2000, Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum.
2.Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańsk 1994, GWP.
3.Ekman P., Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce, małżeństwie, Warszawa 1997, PWN.
4.Hogan K., Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi. Warszawa 2001, Wydawnictwo Santorski &Co.
5.Leary M., Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk 2000, GWP.
Literatura uzupełniająca:
6.Pratkanis A., Aronson E., Wiek propagandy.Warszawa 2003, PWN.
7.Witkowski T., Psychomanipulacje, 2000, Oficyna Wydawnicza Unus.
8.Zdankiewicz-Ścigała E., Maruszewski T., Wokół psychomanipulacji.
|
Zakres tematów: |
Wieloaspektowość rozumienia pojęcia autoprezentacji.
Czynniki modyfikujące autoprezentację.
Możliwość kontroli kreowania publicznego obrazu własnej osoby.
Ograniczenia w swobodnej publicznej autokreacji. Konieczność dostosowania obrazu własnej osoby do własnych możliwości, autobiografii, sytuacji i oczekiwań odbiorców.
Autoprezentacja jako sytuacja, w której poznajemy samego siebie, kształtujemy samoocenę i jako modelowanie pożądanych właściwości i zachowań.
Warunki, w których demonstrowany wizerunek staje się składnikiem własnego ja.
Style autoprezentacji.
Wykorzystanie wiedzy z zakresu percepcji interpersonalnej i kształtowania ocen dotyczących sytuacji społecznych w przygotowaniu informacji o sobie i przedmiocie perswazji.
Wystąpienia publiczne – cel, odbiorca, własne predyspozycje, opracowanie treści prezentacji, przygotowanie argumentów i wybór formy wypowiedzi.
Zachowanie się przed publicznością - dynamika wystąpienia, wzbudzanie zainteresowania odbiorcy, utrzymanie uwagi.
Zmiana postaw nadawcy i odbiorców jako konsekwencja autoprezentacji i wystąpień publicznych.
|
Metody dydaktyczne: |
Metody dydaktyczne: podająca, praca w zespołach, indywidualna praca studentów – przygotowanie prezentacji, gry symulacyjne, dyskusja.
Środki dydaktyczne: kamera video, kwestionariusze.
|