Literatura: |
Arendt Hannah, O rewolucji, Czytelnik, Warszawa 2003.
Chodak Jarosław, Teoria rewolucji w naukach społecznych, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2012.
O rewolucji. Obraz radykalnej zmiany społecznej, red. Krzysztof Brzechczyn, Marek Nowak, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2007.
Władza i społeczeństwo: antologia tekstów z zakresu socjologii polityki, wybór i oprac. Jerzy Szczupaczyński, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 1995.
Władza i społeczeństwo: antologia tekstów z zakresu socjologii polityki, [T.2], wybór i oprac. Jerzy Szczupaczyński, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 1998
|
Metody i kryteria oceniania: |
Na początku ćwiczeń prowadzący może przeprowadzać krótkie pisemny sprawdzian wiedzy (kartkówki), obejmujący kilka pytań wymagających zwięzłych odpowiedzi (np. scharakteryzuj cechy sytuacji rewolucyjnej). Zaliczenie tej krótkiej pracy wymaga zapoznania się i przyswojenia wiedzy zawartej w literaturze. Oceniane jest przez prowadzącego na zaliczenie bądź niezaliczenie (bez oceny wg standardowej skali).
Ocena wszystkich form weryfikacji efektów kształcenia odbywa się wg skali akademickiej i jest dokonywana regularnie podczas zajęć, a także na samym końcu odbywa się weryfikacja finalna zdobytej wiedzy i umiejętności (kolokwium). W największym stopniu kładziony jest nacisk na wiedzę a dopiero w dalszej kolejności na umiejętności i kompetencje. Ocena procentowa prac pisemnych kształtuje się następująco:
100-90% - bardzo dobry (A)
89-80% - dobry plus (B)
79-70% - dobry (C)
69-60% - dostateczny plus (D)
59-50% - dostateczny (E)
49%> niedostateczny (F, FX)
|
Zakres tematów: |
1. Rewolucja jako przedmiot badań nauk społecznych.
2. Klasyczne teorie rewolucji (Karol Marks - walka klasowa i rewolucja; Alexis de Tocqueville - dawny ustrój i rewolucja; Gustaw Le Bon - psychologia rewolucji; Pitrim A. Sorokin - socjologia rewolucji).
3. Teorie rewolucji w perspektywie modernizacyjnej (Chalmers Johnson - rewolucja i system społeczny; Neil J. Smelser - teoria zachowań zbiorowych; Samuel P. Huntington - porządek polityczny w zmieniających się społeczeństwach; James C. Davies - hipoteza krzywej "J"; Raymond Tanter i Manus Midlarsky - teoria rewolucji; Jeames Geschwender - teoria ruchów społecznych i rewolucji; Ted Robert Gurr - dlaczego ludzie się buntują?).
4. Początki studiów rewolucji w ramach socjologii historycznej (Charles Tilly - od mobilizacji do rewolucji; Theda Skocpol - państwa i rewolucje społeczne). Koncepcje rewolucji inspirowane teorią racjonalnego wyboru (Gordon Tullock - paradoks rewolucji; Morris Silver - rewolucja polityczna i represje)
5. W kierunku wielopoziomowej teorii rewolucji (John Walton - rebelie narodowe w Trzecim Świcie; Farideh Farhi - teoria rewolucji w Iranie i Nikaragui; Jack A. Goldstone - rewolucje i rebelie nowoczesności; Timothy P. Wickham-Crowley - teoria rewolucji w Ameryce Łacińskiej; John Foran - teoria rewolucji społecznych w Trzecim Świecie; Jeff Goodwin - państwa i ruchy rewolucyjne w latach 1945-1991).
6. Współczesne rewolucje polityczne - studium przypadków.
|
Metody dydaktyczne: |
Student powinien zapoznać się z literaturą obowiązkową i dodatkowo na poszczególne ćwiczenia powinien również przeczytać stosowne fragmenty literatury dodatkowej. Studiowanie powinno polegać na analizie tekstów podręczników i artykułów, krytycznym ustosunkowaniu się do proponowanych ujęć, a także sporządzaniu pomocnych w późniejszym powtarzaniu notatek. Lektura pozycji naukowych, ale również tekstów prawnych i publicystycznych powinna ułatwiać ćwiczenie kompetencji językowych, które student winien weryfikować np. poprzez symulowanie wystąpień publicznych.
Oprócz niewielkiej części podającej (wykład akademicki, prezentacje) zastosowana będzie głównie praca samodzielna studenta w postaci prezentacji wybranych zagadnień samodzielnie przez studentów. W trakcie prowadzenia zajęć wykorzystywane będą np. metody aktywizujące w postaci burzy mózgów, czy debat (np. Czy można było uniknąć tej rewolucji?”) świadczące o zdobytej przez studentów wiedzy i umiejętnościach. Prowadzący na pozostałych zajęciach prowadzi dyskusję moderowaną, w takcie której także może sprawdzać stopień opanowania wiedzy i umiejętności. Oprócz tego studenci samodzielnie opracowują zadane przez prowadzącego zagadnienia.
|