|
Portfolio – jest segregatorem – teczką przedstawiającą dokonania studenta w ramach tutoringu z praktyką w ciągu całego trwania studiów, podlegającym ocenie co najmniej raz w semestrze (ale student ma obowiązek gromadzić materiały do portfolio w sposób ciągły).
Portfolio:
Wymaga więcej zaangażowania i pracy twórczej od studenta aniżeli dzienniczek praktyk, a co za tym idzie pobudza myślenie kreatywne i poszukiwanie danych.
Daje wgląd na przestrzeni 2 lat we własny rozwój.
Uczy systematycznej pracy.
Portfolio powinno być tworzone chronologicznie, co pozwoli studentowi na obserwację rozwoju podopiecznego i jego otoczenia oraz własnego rozwoju. Po zakończeniu studiów portfolio zostaje na uczelni. Poziom merytoryczny i zakres zadań (relacjonowany w portfolio) student ustala z tutorem.
I semestr:
• Zapoznanie ze specyfiką placówki.
• Poznanie ucznia/ podopiecznego z niepełnosprawnością słuchową – opis jego osoby, otoczenia.
• Bierne uczestnictwo w aktywnościach podopiecznego.
• Analiza dostarczonej dokumentacji.
• Zapoznanie z literaturą przedmiotu związaną z charakterystyką podopiecznego.
• Obserwacja: podczas kolejnych spotkań po godzinie, wykonanie przez studenta każdej z czterech typów obserwacji (raport obserwacji – zob. s. 3).
Co musi znaleźć się w portfolio:
• Strona tytułowa (z informacjami: autor, tutor, miejsce odbywania praktyk oraz kontakt do placówki).
• Wytyczne zadania od tutora na każdy semestr – jak wyżej.
• Kontrakt zawarty (i podpisany) między dyrektorem placówki a studentem – po egzemplarzu dla każdej ze stron.
• Jeśli jest to wymagane inne dokumenty, zgody np.:
• Kontrakt i/lub zgoda ucznia/ podopiecznego danej placówki – po egzemplarzu dla każdej ze stron.
• Kontrakt i/lub zgoda zawarta z prawnym opiekunem dziecka/podopiecznego ośrodka – po egzemplarzu dla każdej ze stron.
Formy ekspresji studenta , czyli, jak i co może znaleźć się w portfolio :
• Wytwory podopiecznego (wszelkie formy).
• Wytwory własne (wszelkie formy) inspirowane kontaktem z podopiecznym i jego otoczeniem – zwłaszcza w kolejnych semestrach.
• Kserokopie dokumentów (za zgodą placówki i terapeutów – z zamazanymi danymi personalnymi), diagnoz, indywidualnych planów itp.
• Foldery, informacje na temat placówki, metod w niej stosowanych.
• Przeprowadzone analizy, diagnozy, wnioski – w kolejnych semestrach.
• Zdjęcia, nośniki z zapisami audio i video – za zgodą,
• Raporty z obserwacji.
• Dzienniczek – czyli data, godziny, co się działo, co zostało zrealizowane.
• Refleksje przemyślenia studenta związane z kontaktami z podopiecznym i jego otoczeniem (najlepiej robione ręcznie, w formie graficznej np. mapy myśli, mapy przemyśleń) – te powinny być najwyżej oceniane przez tutora.
• Refleksje związane z analizą literatury przedmiotu i powiązanie z analizą indywidualnego przypadku.
RAPORT Z OBSERWACJI – ćwiczenie usprawniające opis sytuacyjny na podstawie obserwacji, umiejętność nazywania stanów, czynności w sposób obiektywny a nie interpretacyjny.
Obserwacja typ. 1 ciągła ok 45 min:
Polega na dokładnym opisie tego co się widzi przykładowo „dziewczynka weszła do sali, usiadła i uśmiechnęła się” zamiast „po wejściu do sali dziewczynka była szczęśliwa”
W opisie powinno się znaleźć wszystko co dotyczy wyglądu zewnętrznego i zachowanie dziecka/podopiecznego, opisane bardzo dokładnie rozpisane na czynności np. zamiast Ania usiadła można „Ania odsunęła krzesło lewą ręką, usiadła zakładając lewą nogę na prawą i oparła łokcie o stolik, dłońmi opierała brodę.”
Obserwacja typ 2 (próbki czasowe) 2x15 min., 1 przerwa 10 min. (całość 40-45 min.):
Obserwujemy jak powyżej tylko, że zwracamy jeszcze uwagę na czas, zapisujemy wszystko przez 15 min, robimy 10 min. przerwy i wracamy do obserwacji.
Obserwacja typ 3 (z podziałem a sferę rozwoju), ok. 45 min.:
Zasady obserwacji się nie zmieniają, natomiast należy je dopasować do odpowiednich kategorii: rozwój emocjonalny, motoryka mała, motoryka duża, rozwój poznawczy, rozwój społeczny, mowa, komunikacja – tutaj należy poprzedzić obserwację analizą literatury z zakresu zarówno psychologii rozwojowej dla danego obszaru i okresu, a także surdopedagogiki. Zastosowanie w obserwacji terminologii specjalistycznej.
Obserwacja typ 4 (zachowania trudne):
Gdy student zna już dziecko typuje ok. 2-5 trudnych zachowań np. wstawanie z krzesła, wkładanie palców do buzi, zabawa przedmiotami, autoagresja itp. notuje ile razy występuje w trakcie odcinków czasu np. 15 min. zachowania trudne.
|
