Liturgika pastoralna, sakramenty i sakramentalia 11-KRK-T-099
Wykład (W) semestr zimowy 2020/2021

Literatura podstawowa:

1. Adhortacja Apostolska Benedykta XVI – „Sacramentum caritatis”.

3. Encyklika Jana Pawła II - „Eucharystia w życiu Kościoła”.

4. „Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania”.

5. Instrukcja Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – „Redemptionis Sacramentum.

6. List Apostolski J.P.II – „Dies Domini”.

7. Benedykt XVI motu proprio „Summorum Pontificum”, w: „Liturgia Sacra” 14(2008) n. 2, s. 229-239.

8. Mszał Rzymski dla diecezji polskich, Poznań 1986 (2009): rubryki, modlitwy eucharystyczne i wybrane formularze mszalne.

9. Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego (Z trzeciego wydania Mszału Rzymskiego, Rzym 2002) oraz Wskazania Episkopatu Polski [po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego], Poznań 2006.

10. Dyrektorium o Mszach z udziałem dzieci (Rzym 1973), w: J. Miazek (oprac.), To czyńcie na moją pamiątkę. Eucharystia w dokumentach Kościoła, Warszawa 1987, s. 219-235.

11. Obrzędy chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, wydanie trzecie, Katowice 1992.

12. Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, Katowice 1988.

13. Obrzędy sakramentu małżeństwa dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, wydanie trzecie według drugiego wydania wzorcowego, Katowice 1996.

14. Sakrament chorych. Obrzędy i duszpasterstwo, wydanie drugie poprawione, Katowice 1995.

15. Obrzędy pogrzebu dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, wydanie drugie uzupełnione, Katowice 1998; Dodatek do Obrzędów pogrzebu (Obrzędy pogrzebu związane z kremacją zwłok. Obrzęd złożenia urny w grobie), Katowice 2010.

16. Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, 2 t., Katowice 1994.

17. Dokumenty duszpastersko-liturgiczne Episkopatu Polski (1966-1998), Lublin 1999 (wybrane teksty).

Literatura uzupełniająca:

1. S. Czerwik, Liturgia - działanie Boskie i ludzkie. Posłuszeństwo wobec sacrum przewodniczącego i osobista „twórczość” przewodniczącego celebracji, „Znak” 546 (2000) n. 11, s. 76-92.

2. W. Głowa, Liturgia miejscem i źródłem przepowiadania, Przemyśl 1999.

3. B. Nadolski, Liturgika, t. 3: Sakramenty, sakramentalia, błogosławieństwa, Poznań 1992; B. Nadolski, Liturgika, t. 4: Eucharystia, Poznań 1992.

4. J. Kudasiewicz, Rady dla znudzonego celebransa, „Pastores” 17 (2002) n. 4, s. 54-63.

5. Leksykon Liturgii, red. B. Nadolski, Poznań 2006.

6. A. Sorrentino, Sztuka przewodniczenia celebracjom liturgicznym. Praktyczne sugestie dla kapłanów, Kraków 2001.

Student otrzyma zaliczenie z przedmiotu poprzez systematyczny udział w wykładach (jest on niezbędny ponieważ moduł zatytułowany "Liturgika pastoralna ma w sobie ogromny ładunek praktyczny, dlatego niezbędny jest udział studentów we wszystkich zajęciach, które oprócz części teoretycznej połączone będą z praktyką pastoralną) oraz uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu ustnego.

Zajęcia mają na celu:

a/ poznawanie norm liturgiczno-prawnych związanych z celebracją sakramentów i sakramentaliów;

b/ teoretyczne i praktyczne nabywanie umiejętności (sztuki) poprawnego sprawowania - w tym przewodniczenia - liturgii rzymskiej (ars celebrandi et ars praesidendi);

c/ praktyczne ćwiczenie umiejętności sprawowania liturgii Mszy świętej (z zastosowaniem różnych formularzy mszalnych i różnych modlitw eucharystycznych) oraz pozostałych sakramentów i sakramentaliów (z wyłączeniem obrzędów zarezerwowanych dla biskupa), w tym: Mszy świętych obrzędowych, Mszy świętych z udziałem dzieci, Mszy świętej z ludem, Mszy świętej koncelebrowanej, Mszy świętej, w której uczestniczy tylko jeden usługujący oraz Mszy świętej bez przynajmniej jednego wiernego; praktyczne ćwiczenie postaw i gestów towarzyszących sprawowaniu liturgii (takich, jak: oddawanie czci ołtarzowi i księdze Ewangelii, przyklęknięcia i ukłony, okadzenia, gesty rąk, itp.).

W zajęciach zostanie zastosowana metoda wykładu i dyskusji.