Ekotoksykologia

Celem modułu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej losów i nieodwracalnych skutków jakie powodować mogą różne związki chemiczne w ekosystemach , przygotowanie modeli doświadczalnych, ich wykonanie, analizę i przedstawienie wyników. Ponadto, rozumienie zależności między biotycznymi i abiotycznym i czynnikami środowiskowymi w warunkach stresu chemicznego

Wykłady obejmują podstawowe działy ekotoksykologii w powiązaniu z metodologią badań wypracowaną przez toksykologię, chemię środowiska i ekologię.

Ćwiczenia uczą metod badania oddziaływań substancji toksycznych na organizmy z i uzyskanie umiejętności dokonywania ocen wpływu substancji toksycznych na populacje w oparciu o biotesty ekotoksykologiczne i biomarkery. Dokonywanie pomiarów i obserwacji, wykonanie analizy statystycznej, opracowanie wyników i przygotowanie i prezentacja raportu. Zapoznanie z aparaturą i sprzętem stosowanym w badaniach ekotoksykologicznych.

Zalecone podstawowe piśmiennictwo:

Manahan S.E. „Toksykologia środowiska – Aspekty chemiczne i biochemiczne”, PWN, Warszawa, 2006

Laskowski R. i Migula P. Ekotoksykologia, PWRiL, 2004.

Walker C. i in. 2002. Podstawy Ekotoksykologii, PWN, Warszawa

Inne materiały wskazane przez prowadzącego:

Doświadczenia laboratoryjne student w małym zespole wykonuje pod nadzorem opiekuna naukowego. Studenci zapoznają się z technikami stosowanymi w ekotoksykologii, hodowli laboratoryjnej bezkręgowców oraz materiału roślinnego wykorzystywanymi w doświadczeniach i ekobiotestach. Zapoznanie się, samodzielne przygotowanie i przeprowadzenie analiz z zastosowaniem standaryzowanych biotestów ekotoksykologicznych. Wraz z prowadzącym student przygotowuje się do planowania i prowadzenia eksperymentów samodzielnie i w grupie roboczej. Nabywa umiejętność prowadzenia protokołów z doświadczenia, opracowywania wyników i ich interpretacji. Dyskusje zagadnień z zakresu fizjologii zwierząt i roślin, ekologii toksykologii i ich powiązania z ekotoksykologią. Nabycie umiejętności zaprezentowania wyników swoich badań.

W czasie trwania zajęć prowadzący w sposób ciągły ocenia pracę studenta pod kątem ww. wymagań merytorycznych, weryfikuje jego umiejętności teoretyczne i praktyczne związane z bieżącą tematyką zajęć, ocenia zaangażowanie, solidność i rzetelność podczas pracy i przy sporządzaniu dokumentacji oraz kreatywność w rozwiązywaniu problemów.

Bieżący system oceny prowadzony jest w zapisie punktowym. Każda z wypełnianych przez studenta 8 kart ćwiczeń oceniana w skali od 0 do2 punktów. Ocena karty ćwiczeń charakteryzuje poziom umiejętności studenta odnoszący się do jakości wykonania zadań w ramach danego ćwiczenia, współpracy w zespole (grupa robocza) a także krytycznej analizy uzyskiwanych wyników.

Na końcową ocenę z kontroli ciągłej składają się także punkty za zaplanowane w trakcie zajęć trzy sprawdziany pisemne weryfikujące postęp w zdobywaniu wiedzy na kursie ekotoksykologii (każdy po 10 pkt), łącznie 30 pkt.

Każdy student pracujący w grupach roboczych (maksymalnie 4 osoby w grupie) przygotowuje wspólnie z wykonującymi zadanie raport z każdego przeprowadzonego doświadczenia w postaci dokumentu tekstowego (karta ćwiczeń i sprawozdania z tematów ćwiczeń). Raporty przygotowywane w podgrupach muszą zawierać cel doświadczenia, opis metody, analizę i prezentację wyników zakończoną odpowiednimi wnioskami uwzględniającymi również wnioski z równolegle wykonywanych doświadczeń przez inne grupy robocze

Ocena raportu- zrozumienie celowości i zasad przeprowadzanych procedur, potrafi zrealizować samodzielnie wykonywane testy ekotoksykologiczne i korzystając z dostępnej literatury interpretować wyniki ćwiczeń, jest solidny w prowadzeniu dokumentacji wymaganej ćwiczeń;

Każdy raport oceniany jest w systemie punktowym, (jego brak odpowiada automatycznie ocenie niedostatecznej). Za raport bez błędów merytorycznych student otrzymuje ocenę bardzo dobrą, a oceny od 2 do 4 odzwierciedlają liczbę i wagę popełnionych błędów, przy czym ocena 2 (niedostatecznie) nie zalicza tej formy sprawdzenia efektu kształcenia modułu

System oceny prowadzony jest w zapisie punktowym. Każdy z 5 raportów z realizowanych tematów ćwiczeń oceniany jest w skali od 0 do 9 punktów, prezentacja raportu w skali 0-9 pkt. Maksymalnie student może otrzymać 70 pkt.

SPRAWDZIAN KOŃCOWY: Każdy student przystępując do sprawdzianu końcowego musi mieć zaliczone sprawdziany cząstkowe oraz przedstawić prowadzącemu zajęcia laboratoryjne raporty z wynikami wszystkich przeprowadzonych ćwiczeń, zgodnie z dokumentacją otrzymają jako materiały pomocnicze przed rozpoczęciem tych prac.

Powinien mieć również opanowaną wiedze teoretyczną na podstawie wykładów i dostarczonej literatury obowiązkowej i pomocniczej.

Ocena bardzo dobra - student rozumie mechanizmy działania substancji toksycznych na organizmy żywe i sposoby ich detoksykacji i popełnia nieliczne błędy nie rzutujące na jakość jego wypowiedzi.

Ocena dobra - student rozumie mechanizmy działania substancji toksycznych na organizmy żywe i sposoby ich detoksykacji i popełnia więcej błędów obniżających poprawność merytoryczna.

Ocena dostateczna - student w sposób ograniczony potrafi analizować wiedzę z zakresu toksykologii, słabo rozumie mechanizmy działania substancji toksycznych na organizmy żywe i sposoby ich detoksykacji.

Ocena niedostateczna - student nie potrafi samodzielnie korzystać z wiedzy z zakresu ekotoksykologii. Student nie rozumie mechanizmów działania substancji toksycznych na organizmy żywe i sposoby ich detoksykacji a liczba popełnionych błędów uniemożliwia zaakceptowanie jego wypowiedzi.

Skala procentowa klasyfikacji:

poniżej 51% - ndst. ; 52 -60% - dst; 61-65% - +dst; 66-75% - dobry; 76-85% - +dobry 85 – bardzo dobry

Na ocenę końcową modułu składa się średnia ważona z ocen trzech aktywności studenta:

- ciągłej oceny umiejętności praktycznych (0,4)

- raportów z realizowanych tematów (0,3)

- zaliczenia sprawdzianu końcowego (0,3)

Zaliczenie wymaga uzyskania oceny pozytywnej z każdej aktywności.

Celem modułu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej losów i skutków jakie powodować mogą różne związki chemiczne w ekosystemach, przygotowanie modeli doświadczalnych, ich wykonanie, analizę i przedstawienie wyników. Ponadto, rozumienie zależności między biotycznymi i abiotycznym i czynnikami środowiskowymi w warunkach stresu chemicznego

Wykłady obejmują podstawowe działy ekotoksykologii w powiązaniu z metodologią badań wypracowaną przez toksykologię, chemię środowiska i ekologię.

Treści wykładu:

Ekotoksykologia jako dyscyplina naukowa. Losy i skutki obecności substancji toksycznych w różnych środowiskach (case studies). Losy substancji toksycznych na różnych poziomach organizacji biologicznej. Interakcje substancji chemicznych i czynników środowiskowych. Ekotoksyczność, jej miary, zasady postępowania, regulacje prawne, etyczne. Organizmy testowe, zasady oceny ekotoksyczności; testy stosowane w badaniach ekotoksykologicznych. Biomonitoring a biomarkery. Laboratoryjne symulacje ekosystemów w badaniach toksykologicznych (mikro, mezo, makro -kosmosy). Hormonomimetyki w środowisku. Ekotoksykologia w ocenie ryzyka środowiskowego (EIA). Skutki wielkich katastrof związanych z uwalnianiem substancji toksycznych do środowiska (przykłady).

Ćwiczenie I

Temat 1: Testy toksyczności ostrej. Porównanie wrażliwości dwóch przedstawicieli zooplanktonu na typowe zanieczyszczenia wody (Chaoborus sp. i Daphnia sp.).

Ćwiczenie I

Temat 2: Testy toksyczności ostrej. Porównanie wrażliwości dwóch przedstawicieli zooplanktonu na typowe zanieczyszczenia wody (Chaoborus sp. i Daphnia sp.). WyznaczenieLC50 i EC50 na zastosowane zanieczyszczenia wody. Parametry wzrostowe rozwielitek (opcjonalnie).

Ćwiczenie II

Temat 3: Synergizm oddziaływania substancji toksycznych. Część 1

Test nr 1

Ćwiczenie II

Temat 4: Synergizm oddziaływania substancji toksycznych. Część 2

Ćwiczenie III

Temat 5: Wrażliwość różnowiekowych świerszczy na działanie ksenobiotyku. Ocena przeżywalności.

Ćwiczenie III

Temat 6: Wrażliwość różnowiekowych świerszczy na działanie ksenobiotyku. Detoksykacja.

Test nr 2

Ćwiczenie IV

Temat 7. Standaryzowany test toksyczności osadów środowisk wodnych - Ostracodtoxkit Część 1.

Ćwiczenie IV

Temat 7. Standaryzowany test toksyczności osadów środowisk wodnych - Ostracodtoxkit Część 2.

Test nr 3

Ćwiczenie V

Oddziaływanie metali ciężkich na cechy morfologiczne i fizjologiczne roślin.

Celem modułu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej losów i nieodwracalnych skutków jakie powodować mogą różne związki chemiczne w ekosystemach, przygotowanie modeli doświadczalnych, ich wykonanie, analizę i przedstawienie wyników. Ponadto, rozumienie zależności między biotycznymi i abiotycznym i czynnikami środowiskowymi w warunkach stresu chemicznego

Wykłady obejmują podstawowe działy ekotoksykologii w powiązaniu z metodologią badań wypracowaną przez toksykologię, chemię środowiska i ekologię.