Poetyka opisowa

obowiązkowy

zaliczenie modułu Podstawy poetyki

Moduł uszczegóławia problematykę modułu Podstawy poetyki. Stodenci rozwijają zdobytą w poprzednim semestrze wiedzę o narzędziach analizy i poetyce. Poznają dzieje tej dyscypliny (od starożytności), jej obecny status w literaturoznawstwie, perspektywy na przyszłość. Rozwijają umiejętności analityczne.W oparciu o analizę uczą się wyjaśniać teksty literackie.

Problematyka szczegółowa: 1. Przedarystotelesowka myśl teoretyczna. Poetyka Arystotelesa: podstawy i założenia, problematyka, pojęcie mimesis, pojęcie kátharsis i funkcja tragedii, składniki tragedii. Wpływ Poetyki Arystotelesa na teorie i poetyki nowożytne. 2. Poetyka w perspektywie dwudziestego wieku – T. Todorov. Poetyka po strukturalizmie. Poetyka i hermeneutyka. 3. Z problematyki teoretycznej prozy: czas, przestrzeń; narrator i narracja; fabuła i postaci. 4. Poetyka i analiza w „sztuce interpretacji”– klasyczne przykłady ze zbiorów Nowela opowiadanie gawęda i Liryka polska. Interpretacje .

Lektury obowiązkowe: H. Podbielski: Wstęp. W: Arystoteles: Poetyka. Przeł. i oprac. H. Podbielski. Wrocław 1983 i wyd. nast.

Arystoteles: Poetyka. Przeł i oprac. H. Podbielski. Wrocław 1983 i wyd. nast.

T. Todorov: Poetyka. Przeł. S. Cichowicz. Warszawa 1984 (wybrane rozdziały).

M.R. Mayenowa: O perspektywie poetyki inaczej. W: T. Todorov: Poetyka. Warszawa 1984.

A. Burzyńska: Poetyka po strukturalizmie. W: Poetyka bez granic. Red. W. Bolecki, W. Tomasik. Warszawa 1995 (także inne wybrane szkice).

H.G. Gadamer: Poetica. Warszawa 2001 (wybrane eseje).

Liryka polska. Interpretacje. Red. J. Prokop, J. Sławiński. Kraków 1966 i wyd. nast. (wybrane interpretacje).

Nowela opowiadanie gawęda: interpretacje małych form narracyjnych. Red. K. Bartoszyński, M. Jasińska-Wojtkowska, S. Sawicki. Warszawa 1979 (wybrane interpretacje).

K. Wyka: Teoria czasu powieściowego. Wygląd problemu. W: Genologia polska. Wybór tekstów. Wybór oprac. i wstęp: E. Miodońska-Brookes, A. Kulawik, M. Tatara. Warszawa 1983.

Wiedza o źródłach dyscypliny i jej współczesnych perspektywach. Praktyczna umiejętność zastosowania poznanych kategorii i narzędzi z zakresu poetyki opisowej. Opanowanie zasad analizy oraz podstawowych zasad interpretacji literaturoznawczej. Umiejętność wyprowadzania wniosków badawczch w oparciu o lektury teoretyczne i teksty źródłowe. Opanowanie techniki pisania pracy semestralnej spełniającej wymogi wypowiedzi akademickiej.

Podstawą zaliczenia jest obecność i przygotowanie do zajęć, weryfikowane za pomocą ocen cząstkowych. Warunkiem otrzymania zaliczenia jest pozytywna ocena z analityczno-interpretacyjnej pracy pisemnej. Nauczyciel akademicki decyduje o wpływie ocen cząstkowych na ocenę końcową, może przyjąć zasadę, że ocena z pracy jest równoznaczna z oceną końcową.

Praca nad szkicem analityczno-interpretacyjnym trwa od początku semestru, kiedy to student wybiera tekst literacki (wierszem lub prozą) z zakresu literatury polskiej XX-XXI wieku, będący przedmiotem szkicu (eseju).

brak