Ewolucja gatunków dziennikarskich

specjalistyczny

Znajomość podstawowych cech komunikacji medialnej i masowej. Orientacja we współczesnej sytuacji genologicznej ze szczególnym uwzględnieniem gatunków dziennikarskich. Znajomość elementów wzorca tekstowego wybranych form generycznych. Umiejętność rozpoznawania gatunków informacyjnych i publicystycznych. Znajomość tendencji ewolucyjnych w obszarze komunikacji medialnej (na wybranych przykładach gatunków dziennikarskich).

Zaznajomienie studentów z szeroko pojętą problematyką genologiczną, ze szczególnym uwzględnieniem komunikacji medialnej. Wykłady stanowią teoretyczną podstawę wiedzy o komunikacji masowej w wymiarze gatunkowym i pomogą zorientować się w specyfice współczesnych środków masowego przekazu. Celem jest także wskazanie relacji między gatunkami dziennikarskimi, które tworzą swoiste kontinuum, są ze sobą spokrewnione, ale można je też umieścić w określonych układach stratyfikacyjnych.

1. Podstawowe pojęcia komunikacji masowej. Rodzaje komunikowania i typologia środków masowego przekazu.

2. Status współczesnej genologii. Różne koncepcje typologii form gatunkowych komunikacji literackiej i użytkowej. Gatunki dziennikarskie a koncepcja gatunków mowy.

3. Komunikacja masowa jako swoiste uniwersum mowy. Zróżnicowanie formalne, w tym – genologiczne, środków masowego przekazu. Forma genologiczna a typy komunikowania.

4. Współczesne gatunki dziennikarskie – analiza kontrastywna w obrębie danego rodzaju dziennikarskiego oraz między rodzajami dziennikarskimi. Specyfika gatunków informacyjnych i publicystycznych. Wprowadzenie do problematyki.

5. Zróżnicowanie rodzajowe komunikacji medialnej – informacja a publicystyka. Cechy kompozycyjne, strukturalne, stylistyczne i pragmatyczne gatunków informacyjnych (na wybranych przykładach). (2-3 jednostki wykładowe).

6. Cechy kompozycyjne, strukturalne, stylistyczne i pragmatyczne gatunków publicystycznych (na wybranych przykładach). (2-3 jednostki wykładowe).

7. Internet jako generator nowych gatunków dziennikarskich. Specyfika dziennikarstwa interaktywnego w sieci. Przeobrażenia form genologicznych ze względu na typ medium i typ komunikacji.

8. Nowe gatunki dziennikarskie poza Internetem (na przykładzie talk-show) a polifoniczność komunikacji medialnej.

9. Formy dziennikarskie „specjalistyczne” (np. ekonomiczne, polityczne, hobbystyczne) a ich wzorzec tekstowy (na przykładach wybranych gatunków dziennikarskich).

10. Gatunki dziennikarskie a przemiany kulturowe. Globalizacja komunikacji masowej. Elementy komunikacji międzykulturowej z uwzględnieniem specyfiki komunikacji dziennikarskiej.

Dziennikarstwo i świat mediów. Red. Z. Bauer, E. Chudziński. Kraków 2000.

T. Goban-Klas: Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Warszawa-Kraków 1999.

M. Balowski: Świadomość gatunkowa a wzorzec normatywny (na przykładzie gatunków prasowych). W: Gatunki mowy i ich ewolucja. T. 1: Mowy piękno wielorakie. Red. D. Ostaszewska. Katowice 2000.

M. Wojtak: Gatunki prasowe. Lublin 2004.

A. Magdoń: Reporter i jego warsztat. Kraków 2000.

P. Stasiński: Poetyka i pragmatyka felietonu. Warszawa 1982.

A. Duszak: Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa. Warszawa 1998.

Genologia dzisiaj. Red. W. Bolecki, I. Opacki. Warszawa 2000.

T. Goban-Klas: Zarys historii i rozwoju mediów. Od malowideł naskalnych do multimediów. Kraków 2001.

Encyklopedia wiedzy o prasie. Red. J. Maślanka. Wrocław 1976.

G. Grochowski: Tekstowe hybrydy. Literackość i jej pogranicza. Wrocław 2000.

M. Filipiak: Homo communicans. Wprowadzenie do teorii masowego komunikowania. Lublin 2003.

J. Mikułowski-Pomorski: Komunikacja międzykulturowa. Wprowadzenie. Kraków 1999.

A. Rejter: Kulturowy kontekst gatunków publicystycznych a ich wzorzec tekstowy. „Stylistyka” XI, 2002.

A. Rejter: Wzorzec tekstowy reportażu podróżniczego w aspekcie ewolucji gatunku mowy – próba syntezy. W: Wokół reportażu podróżniczego. Red. E. Malinowska, D. Rott. Katowice 2004.

A. Rejter: Kształtowanie się gatunku reportażu podróżniczego w perspektywie stylistycznej i pragmatycznej. Katowice 2000.

Style współczesnej polszczyzny. Przewodnik po stylistyce polskiej. Red. E. Malinowska, J. Nocoń, U. Żydek-Badnarczuk. Kraków 2013 (wybór).

Orientacja w komunikacji medialnej w jej wymiarze genologicznym z uwzględnieniem procesów historycznych. Bierna i częściowo czynna znajomość różnych dziennikarskich form generycznych.

Skala ocen: 2-5. Proporcja umiejętności do wiedzy: 50%:50%. Zaliczenie: test zaliczeniowy.

Test zaliczeniowy przeprowadzony na przedostatnich lub ostatnich zajęciach cyklu, następnie jego ocena i omówienie. Możliwość poprawy niezaliczonego testu podczas sesji egzaminacyjnej.