Uniwersytet Ślaski w Katowicach - Centralny System Uwierzytelniania

MECHANIKA KWANTOWA CZ. 2

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	0305-FZ-S1-17-16.2
Kod Erasmus / ISCED:	(brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu:	MECHANIKA KWANTOWA CZ. 2
Jednostka:	Wydział Nauk Ścisłych i Technicznych
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	4.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.
Język prowadzenia:	(brak danych)

Zajęcia w cyklu "semestr zimowy 2020/2021" (zakończony)

Okres:	2020-10-01 - 2021-02-21	Wybrany podział planu: tygodniowy cykl przedmiotu Przejdź do planu PN WT K ŚR W CZ PT
Typ zajęć:	Konwersatorium, 30 godzin więcej informacji Wykład, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy:	Karol Kołodziej
Prowadzący grup:	Janusz Gluza, Karol Kołodziej
Lista studentów:	(nie masz dostępu)
Zaliczenie:	Egzamin
Sposób ustalania oceny końcowej:	Do zaliczenia modułu konieczne jest zdanie egzaminu i zaliczenie konwersatorium. Ocena końcowa M z modułu jest obliczana wg wzoru: M=E-(E-K)/4, gdzie E-ocena z egzaminu, K-ocena z konwersatorium i zaokrąglana do oceny całkowitej lub połówkowej.
Pełny opis:	Symetrie dyskretne w mechanice kwantowej; inwersja przestrzenna; odwrócenie w czasie. Stacjonarny rachunek zaburzeń; wyprowadzenie wzorów na pierwszą i drugą poprawkę do energii i funkcji falowej; zjawisko Zeemana bez uwzględnienia spinu; zjawisko Starka pierwszego rzędu w atomie wodoru. Metoda wariacyjna; zastosowanie do opisu oddziaływania van der Waalsa pomiędzy dwoma atomami wodoru w stanach podstawowych. Cząstki identyczne; równanie Schrödingera dla układu n cząstek identycznych; funkcja falowa układu n cząstek identycznych. Konstrukcja wektorów stanu dla układu 2 identycznych bozonów i 2 identycznych fermionów. Zakaz Pauliego i jego konsekwencje na przykładzie układu okresowego pierwiastków; przykłady zjawisk fizycznych, w których istotną rolę odgrywa kondensacja Bosego-Einsteina. Stany czyste i mieszane; operator gęstości i jego reprezentacje macierzowe; wzór na wartość oczekiwaną obserwabli kwantowomechanicznej z wykorzystaniem reprezentacji macierzowej operatora gęstości. Elementy relatywistycznej mechaniki kwantowej; równanie Kleina-Gordona i problemy z jego kwantowomechaniczną interpretacją; konstrukcja hamiltonianu Diraca; własności definicyjne macierzy Diraca; równanie Diraca; relatywistyczna współzmienniczość równania Diraca; spinor Diraca. Równanie sprzężone do równania Diraca; prąd Diraca i interpretacja fizyczna jego zerowej składowej; algebra macierzy Diraca; własności transformacyjne przy transformacjach Lorentza form bliliniowych utworzonych ze spinorów Diraca i 16 macierzy bazowych wyrażonych przez macierze Diraca. Równanie Diraca dla cząstki i antycząstki w przestrzeni pędowej; konstrukcja spinorów Diraca dla cząstki i antycząstki w przestrzeni pędowej. Operatory rzutujące na stany o określonej energii i na stany o określonej polaryzacji. Równania Diraca dla cząstki elektrycznie naładowanej w zewnętrznym polu elektromagnetycznym. Granica nierelatywistyczna równania Diraca dla cząstki w zewnętrznym polu elektromagnetycznym; równanie Pauliego.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.