Podstawy logiki I

Brak wymagań wstępnych.

Moduł logika ma za zadanie wyrobić u studenta umiejętności poprawnego wnioskowania oraz jasnego wyrażania myśli. W czasie zajęć studenci zapoznają się z podstawami logiki formalnej i uczą się, jak mogą wykorzystać tę wiedzę w celu usprawnienia swojego myślenia. Poznają prawa logiki i uczą się je stosować do sprawdzania poprawności rozumowań. Studenci dowiadują się również na czym polegają często spotykane błędy w słownym formułowaniu myśli i jak można tym błędom zapobiegać.

Moduł składa się z wykładu zakończonego egzaminem pisemnym oraz ćwiczeń. W czasie ćwiczeń nacisk kładziony jest na wyrobienie u studentów umiejętności samodzielnego rozwiązywania różnorodnych zadań.

1. Wstęp do logiki: przedmiot i działy logiki.

2. Zależności między zdaniami: wynikanie, równoważność, wykluczanie się, dopełnianie się, sprzeczność; własności relacji wynikania.

3. Klasyczny rachunek zdań (KRZ): spójniki logiczne, logiczne schematy zdań, tabelki zero-jedynkowe, tautologie, wynikanie logiczne.

4. Sylogistyka: zdania kategoryczne, budowa sylogizmu, sprawdzane poprawności sylogizmów.

5. Elementy klasycznego rachunku predykatów (KRP): język KRP, kwantyfikatorowe schematy zdań, modele i kontrmodele formuł.

6. Nazwy i definicje: klasyfikacja nazw, stosunki zakresowe między nazwami, rodzaje definicji, poprawność definicji, tworzenie definicji.

7. Podziały i klasyfikacje.

Podstawowa:

Stanosz B., Ćwiczenia z logiki. Warszawa, 1998.

Tokarz M., Wykłady z logiki. Tychy, 1998.

Wieczorek K., Wprowadzenie do logiki dla studentów wszystkich kierunków. Warszawa, 2005.

Uzupełniająca:

Ajdukiewicz K., Logika pragmatyczna. Warszawa 1975.

Hołówka T., Kultura logiczna w przykładach. Warszawa, 2005.

Marciszewski W. (red.), Mała encyklopedia logiki. Ossolineum, 1988.

Przybyłowski J., Logika z ogólną metodologią nauk. Gdańsk, 1997.

Stanosz B., Wprowadzenie do logiki formalnej. Podręcznik dla humanistów, Warszawa, 2005.

Tokarz M., Ćwiczenia z wnioskowania i argumentacji. Tychy, 2006.

Ziembiński Z., Logika praktyczna. Warszawa, 1996.

Student:

- ma podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu logiki w ramach dyscyplin filozoficznych, jej znaczeniu dla nauk

- zna podstawową terminologię logiczną oraz z dziedziny nauk społecznych w języku polskim

- w oparciu o wiedzę logiczną analizuje argumenty podawane w dyskusji, identyfikuje ich kluczowe tezy i założenia

- potrafi zastosować w praktyce poznane podstawowe zasady logiki oraz typowe strategie argumentacyjne

- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia

jest otwarty na nowe idee i gotów do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów

- ma świadomość znaczenia refleksji humanistycznej dla kształtowania się więzi społecznych

Zaliczenie:

Podstawę zaliczenia stanowi pozytywne napisanie dwóch lub trzech sprawdzianów oraz obecność i aktywny udział w zajęciach.

Egzamin pisemny:

Student potrafi:

1. Zapisywać logiczne schematy zdań korzystając z symboliki klasycznego rachunku zdań oraz rachunku nazw.

2. Sprawdzić, czy formuła jest prawem logiki (tautologią).

3. Sprawdzić przy pomocy metod logiki formalnej poprawność podanego wnioskowania.

4. Dokonać klasyfikacji dowolnego zbioru oraz przeanalizować poprawność dowolnego podziału.

5. Określić typ definicji, ocenić jej poprawność, a także samodzielnie zaproponować definicję dowolnego pojęcia.