Uniwersytet Ślaski w Katowicach - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Dialogiczne modele relacji interpersonalnych cz. 2

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 05-DF-S1-05A
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Dialogiczne modele relacji interpersonalnych cz. 2
Jednostka: Instytut Filozofii
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: (brak danych)
Poziom przedmiotu:

średnio zaawansowany

Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowy

Wymagania wstępne:

ukończony I semestr studiów na kierunku Doradztwo filozoficzne i coaching

Skrócony opis:

Moduł Dialogiczne modele relacji interpersonalnych cz. 2 ma charakter ćwiczeń praktycznych, które mają ukazywać zastosowania wybranych modeli coachingowych, jak (T)GROW, STEPPA, model Batesona-Diltsa, a także służyć praktycznemu poznaniu narzędzi coachingowych do pracy z przekonaniami i wartościami. Moduł ma wykształcić między innymi umiejętność aktywnego słuchania, poszerzania perspektyw ujmowania określonego problemu, identyfikowania schematów mentalnych. Ma pogłębić wiedzę o regułach rządzących porozumiewaniem się, dynamice relacji interpersonalnych, o werbalnym i pozawerbalnym wymiarze komunikacji poprzez praktyczne ćwiczenia wykonywane przez studentów w parach i na forum grupy połączone z informacją zwrotną.

Pełny opis:

1. Język dosłowny, a metafora. Praca z metaforą w coachingu.

2. Przekonania, geneza i znaczenie w konstruowaniu obrazu rzeczywistości. Rola przekonań w pracy doradczo-filozoficznej i coachingu.

3. Stoicka nauka o przekonaniach – ćwiczenia praktyczne.

4. Symboliczny interakcjonizm. Społeczne tworzenie się jaźni.

5. Efekt Pigmaliona. Jakie komunikaty mnie tworzą? Ćwiczenia z narzędziami identyfikującymi „wewnętrznego sabotażystę”.

6. Narzędzia coachingowe do pracy z przekonaniami. Ćwiczenia praktyczne.

7. Dynamika relacji interpersonalnych.

8. Narzędzia do pracy z wartościami. Ćwiczenia praktyczne.

9-10. Model Batesona. Ćwiczenia praktyczne.

11-12. Model (T)GROW. Ćwiczenia praktyczne.

13-15. Model STEPPA. Ćwiczenia praktyczne.

Literatura:

literatura obowiązkowa: 1. J. Whitmore, Coaching. Trening efektywnosci, tłum. J. Sobczak, G+J, Warszawa 2011.

2. A. McLeod, Mistrz coachingu, tłum. M. Witkowska, Helion, Gliwice 2008.

3. J. Rogers, Coaching. Podstawy umiejętności, tłum. K. Konarowska, D. Porażka, GWP, Gdańsk 2010.

4. G.H. Mead, Umysł, osobowość, społeczeństwo, tłum. Z. Wolińska, PWN, Warszawa 1975.

5. Epiktet, Encheiridion, w tenże, Diatryby, Encheiridion, z dodaniem Fragmentów oraz Gnomologiem Epitetowego, tłum. L. Jachimowicz, Warszawa 1961.

Literatura uzupełniająca:

1. M. Bernasiewicz, Interakcjonizm symboliczny w teorii i praktyce resocjalizacyjnej, Impuls, Kraków 2011.

2. E. Goffman, Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum. H. Datner-Śpiewak i P. Śpiewak, Aletheia, Warszawa 2008.

3. E. Goffman, Rytuał interakcyjny, tłum. A. Szulżycka, PWN, Warszawa 2006.

4. E. Hałas, Interakcjonizm symboliczny. Społeczny kontekst znaczeń, PWN, Warszawa 2006.

5. Ph. Barker, Metafory w psychoterapii. Teoria i praktyka, część 1, tłum J. Węgrodzka, GWP, Gdańsk 1997.

6. A. Lazarus, Wyobraźnia w psychoterapii, tłum. M. Przylipiak, GWP, Gdańsk 2000.

Efekty uczenia się:

Student:

1) ma wiedzę na temat społeczno-kulturowego znaczenia relacji opartych na dialogu,

2) ma wiedzę dotyczącą procesów komunikowania interpersonalnego i społecznego, ich prawidłowości i zakłóceń,

3) ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej,

4) potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi sferami działalności doradczo-filozoficznej i coachingowej, potrafi używać narzędzi i technik dostarczanych przez różne tradycje dialogiczne w działalności coachingowej,

5) analizuje argumenty podawane w dyskusji, identyfikuje ich kluczowe tezy i założenia,

6)odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania w zakresie doradztwa filozoficznego i coachingu,

7) jest otwarty na nowe idee i gotów do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów,

8) ma świadomość znaczenia dialogicznych modeli relacji dla kształtowania się więzi społecznych.

Metody i kryteria oceniania:

bardzo dobry (5.0): praca o charakterze porównawczo-problemowym w stopniu zaawansowanym na podstawie literatury obowiązkowej i uzupełniającej.

dobry plus (4.5): praca o charakterze porównawczo-problemowym na podstawie literatury obowiązkowej.

dobry (4.0): praca o charakterze opisowym na podstawie literatury obowiązkowej.

dostateczny plus (3.5): referat na podstawie pozycji z literatury obowiązkowej pkt. 1.

dostateczny (3.0): streszczający referat na podstawie pozycji z literatury obowiązkowej pkt. 1.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)