Elementy psychopatologii i psychologii klinicznej

Celem zajęć realizowanych w ramach modułu Elementy psychopatologii i psychologii klinicznej jest przekazanie studentom wiedzy o strukturze psychiatrycznej i psychoterapeutyczej opieki zdrowotnej oraz metodach leczenia w perspektywie interdyscyplinarnej. Zajęcia mają również na celu przekazanie studentom wiedzy na temat etiologii, symptomatologii i dynamiki tych zaburzeń i chorób psychicznych, które w największym stopniu upośledzają funkcjonowanie społeczne człowieka. W trakcie realizowania modułu student powinien nabyć umiejętności wstępnego stawiania diagnostycznych hipotez klinicznych (na podstawie obserwacji i wywiadu) oraz kierowania klienta do odpowiedniego specjalisty lub instytucji, a także planowanie interwencji z wykorzystaniem narzędzi prawnych.

Carson R. C., Butcher J. N., Mineka S. (2003). Psychologia zaburzeń, t. 1. Gdańsk: GWP.

Seligman M. E. P., Walker E. F., Rosenhan D. L. (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo.

Społeczna psychologia kliniczna /red./ Sęk H., cz.1, roz. 3, & 3.2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Podstawy psychiatrii /red./ M. Jarosz, S. Cwynar, roz. I, II (ostatnie wydanie).

Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD – 10.

Psychologia. Podręcznik akademicki – J. Strelau /red./, cz.3.

Cierpiałkowska L. (2011), Psychopatologia, Warszawa: WN Scholar;

Cierpiałkowska L., Zalewska M. (2008). Psychopatologia w: Strelau J., Doliński D. (red.) Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Gdańsk: GWP

Kalat J.W. (2012), Biologicznie podstawy psychologii, Warszawa: PWN;;

Światowa Organizacja Zdrowia (1998), Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne, Kraków – Warszawa: UWM „Versalius”;

Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L. (2003), Psychopatologia, Poznań: Zysk i S-ka;

Stemplewska – Żakowicz K. (2009), Diagnoza Psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: GWP.

Zaliczenie egzaminu pisemnego zawierający pytania testowe, których celem jest sprawdzenie wiedzy z zakresu analizowanych treści.

Skala ocen:

51%-60%=dst

61%-70%-dst+

71%-80%=db

81%-90%=db+

91%-100%=bdb

100% to wynik maksymalny w teście

Uzyskanie minimum 50% punktów z kolokwium zaliczeniowego.

Kolokwium składa się z pytań testowych – otwartych oraz zamkniętych. Kolokwium odbędzie się na ostatnich zajęciach w semestrze. Będzie trwało 45 minut. Po napisaniu odpowiedzi przez studentów zostaną omówione pytania i ewentualne trudności.

Celem kursu realizowanego w ramach modułu Elementy psychopatologii i psychologii klinicznej jest wyposażenie słuchaczy w wiedzę z zakresu symptomatologii zaburzeń psychicznych i chorób psychicznych oraz umiejętności wykorzystywania tej obszernej wiedzy w praktyce pracy socjalnej. W ramach zajęć omówione będą kryteria diagnostyczne z zakresu psychopatologii wraz z ich ilustracjami w postaci opisów studium przypadku. W trakcie realizowania modułu student powinien nabyć umiejętności wstępnego rozpoznawania najpoważniejszych zakłóceń funkcjonowania psychospołecznego jednostek na podstawie danych z wywiadu i obserwacji. Wiedza z zakresu psychopatologii powinna wzbogacać warsztat metodologiczny pracownika socjalnego, szczególnie w zakresie diagnozowania trudności klientów, a następnie organizowania profesjonalnego wsparcia odpowiednich specjalistów i instytucji z zakresu pomocy w obszarze zdrowia psychicznego.

Celem kursu realizowanego w ramach modułu Elementy psychopatologii i psychologii klinicznej jest wyposażenie słuchaczy w wiedzę z zakresu symptomatologii zaburzeń psychicznych i chorób psychicznych oraz umiejętności wykorzystywania tej obszernej wiedzy w praktyce pracy socjalnej. W ramach zajęć omówione będą kryteria diagnostyczne z zakresu psychopatologii wraz z ich ilustracjami w postaci opisów studium przypadku. W trakcie realizowania modułu student powinien nabyć umiejętności wstępnego rozpoznawania najpoważniejszych zakłóceń funkcjonowania psychospołecznego jednostek na podstawie danych z wywiadu i obserwacji. Wiedza z zakresu psychopatologii powinna wzbogacać warsztat metodologiczny pracownika socjalnego, szczególnie w zakresie diagnozowania trudności klientów, a następnie organizowania profesjonalnego wsparcia odpowiednich specjalistów i instytucji z zakresu pomocy w obszarze zdrowia psychicznego.