Psychologia kliniczna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 06-PC-S1-16 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Psychologia kliniczna |
Jednostka: | Instytut Pedagogiki |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Skrócony opis: |
Zajęcia mają na celu przekazanie studentom wiedzy na temat etiologii, symptomatologii i dynamiki tych zaburzeń i chorób psychicznych, które w największym stopniu upośledzają funkcjonowanie społeczne człowieka oraz informacji o strukturze psychiatrycznej i psychoterapeutyczej opieki zdrowotnej oraz metodach leczenia w perspektywie interdyscyplinarnej. W trakcie realizowania modułu student powinien nabyć umiejętności wstępnego stawiania diagnostycznych hipotez klinicznych (na podstawie obserwacji i wywiadu) oraz kierowania klienta do odpowiedniego specjalisty lub instytucji, a także planowanie interwencji. |
Pełny opis: |
wykład: Cz. I Psychopatologia opisowa i wybrane problemy leczenia zaburzeń psychicznych. 1. Problemy diagnozowania zaburzeń psychicznych. Społeczno - kulturowe uwarunkowania rozpoznawania zaburzeń psychicznych. 2. Psychopatologia opisowa. Przegląd zaburzeń procesów poznawczych: zaburzenia toku i treści myślenia, spostrzegania, pamięci; zaburzenia świadomości. 3. Psychopatologia opisowa c. d. Zaburzenia sfery emocjonalnej i napędu psychoruchowego. 4. Wybrane zespoły psychopatologiczne. Zespół depresyjny i maniakalny. Zaburzenia psychotyczne. 5. Rodzaje pozafarmakologicznych oddziaływań wobec pacjentów i ich rodzin ze szczególnym uwzględnieniem programów rehabilitacyjno-edukacyjnych. Formy pomocy instytucjonalnej. Cz.II Wybrane zagadnienia psychologii klinicznej dzieci i młodzieży. 6. Całościowe zaburzenia rozwojowe. Klasyfikacja i problemy diagnozy zespołów autystycznych. Autyzm dziecięcy, zespół Retta, zespół Aspergera, autyzm atypowy. Teorie genezy zespołów autystycznych. 7. Zaburzenia wydalania u dzieci. Diagnozowanie moczenia mimowolnego i zanieczyszczania się kałem. Wyjaśnianie mechanizmu zaburzenia. Metody postępowania wobec dziecka moczącego się i jego rodziny. 8. Deficyty uwagi z nadpobudliwością psychoruchową u dzieci. Kryteria diagnostyczne i podział zespołów hiperkinetycznych. Hipotezy na temat uwarunkowań zaburzeń hiperkinetycznych. Radzenie sobie z nadpobudliwością psychoruchową dziecka: oddziaływanie na uwagę, wpływ na aktywność dziecka, zmiany w zakresie komunikacji. ćwiczenia: 1. Społeczne i kulturowe uwarunkowania diagnozy zaburzeń psychicznych; zaburzenia i choroby psychiczne w różnych kręgach kulturowych; spostrzeganie zaburzeń i chorób psychicznych w polskim społeczeństwie. 2. ICD – 10 – charakterystyka, wady i zalety; psychopatologia opisowa – zaburzenia spostrzegania i pamięci – objawy i przyczyny; 3. Zaburzenia toku i treści myślenia; zaburzenia emocji i nastroju – objawy i przyczyny, analiza przypadków; 4. Zaburzenia osobowości – objawy; omówienie zaburzeń osobowości znajdujących się w ICD-10 – przykłady znane z historii i analiza przypadków; 5. Interwencja kryzysowa w sytuacji zagrożenia zdrowia i życia; upośledzenie intelektualne, wybrane zaburzenia rozwoju psychicznego znajdujące się w ICD-10 – objawy i geneza; 6. Zajęcia warsztatowe – socjoterapeutyczne metody pracy z osobami z upośledzeniem intelektualnym; 7. Zajęcia warsztatowe – socjoterapeutyczne metody pracy z osobami z upośledzeniem intelektualnym – ciąg dalszy. |
Literatura: |
Carson R. C., Butcher J. N., Mineka S. (2003). Psychologia zaburzeń, t. 1. Gdańsk: GWP. Seligman M. E. P., Walker E. F., Rosenhan D. L. (2001). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo. Społeczna psychologia kliniczna /red./ Sęk H., cz.1, roz. 3, & 3.2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Podstawy psychiatrii /red./ M. Jarosz, S. Cwynar, roz. I, II (ostatnie wydanie). Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD – 10. Bragdon A., Gamon D. (2004). Kiedy mózg pracuje inaczej. Gdańsk: GWP. Pisula E.: Autyzm u dzieci. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000. Goodman R., Scott S (2003). Psychiatria dzieci i młodzieży. Wrocław: Wyd. Med. U&P. Jaklewicz H. - Autyzm wczesnodziecięcy. Cierpiałkowska L. (2011), Psychopatologia, Warszawa: WN Scholar; Cierpiałkowska L., Zalewska M. (2008). Psychopatologia w: Strelau J., Doliński D. (red.) Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Gdańsk: GWP Kaduson H., Schaefer Ch. (red.) (2011), Zabawa w psychoterapii, Gdańsk: GWP; Kalat J.W. (2012), Biologicznie podstawy psychologii, Warszawa: PWN; Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L. (2003), Psychopatologia, Poznań: Zysk i S-ka; Stankiewicz S., Tomczak K. (2012), Psychodrama w psychoterapii, Gdańsk: GWP Światowa Organizacja Zdrowia (1998), Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne, Kraków – Warszawa: UWM „Versalius”; |
Efekty uczenia się: |
Student zna pozafarmakologiczne formy pomocy osobom z zaburzeniami psychicznymi i instytucje ukierunkowane na ich realizację Student posiada elementarne umiejętności różnicowania ilościowych i jakościowych zaburzeń procesów psychicznych, ich prawidłowego i zaburzonego przebiegu. Student rozumie mechanizmy leżące u podłoża wybranych zaburzeń psychicznych i zachowania, potrafi wyjaśnić symptomy zaburzeń w różnych ujęciach teoretycznych. Student jest przygotowany do realizacji zadań o charakterze socjoterapeutycznym wobec osób z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami zachowania, realizowanych w ramach modelu rehabilitacyjno-edukacyjnego. Student jest otwarty na współpracę i współdziałanie ze środowiskiem rodzinnym osób zaburzonych oraz instytucjami zajmującym się ich leczeniem. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin pisemny zawierający pytania testowe, których celem jest sprawdzenie wiedzy z zakresu analizowanych treści. Skala ocen: 51%-60%=dst 61%-70%-dst+ 71%-80%=db 81%-90%=db+ 91%-100%=bdb 100% to wynik maksymalny w teście Praca pisemna: przygotowanie scenariusza zajęć edukacyjnych dla osób z zaburzeniami psychicznymi. Zadaniem studentów jest dokonanie analizy zachowania wybranej postaci filmowej pod kątem występowania zaburzeń emocji i nastroju, zaburzeń treści i toku myślenia, zaburzeń zachowania. Analiza ma postać pisemną. Student w sposób refleksyjny i merytoryczny powinien uchwycić objawy zaburzeń psychicznych u wybranej przez siebie postaci z dowolnego filmu oraz wskazać jaki wpływ mają one na codzienne funkcjonowanie bohatera i jego otoczenia. Kryteria oceny: • Student posługuje się profesjonalną terminologią; • Student zauważa zaburzenia bohatera i potrafi je nazwać; • Student zauważa wpływ opisanych zaburzeń na codzienne funkcjonowanie bohatera i jego otoczenia; • Student zauważa możliwe przyczyny powstania konkretnego zaburzenia. Spełnienie jednego w powyższych kryteriów skutkuje uzyskaniem oceny niedostatecznej (2), dwóch – dostatecznej (3); trzech – dobrej (4); czterech – bardzo dobrej (5). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.