Fakultet - Wizerunek osób niepełnosprawnych

fakultatywny

• Obraz medialny niepełnosprawności.

• Mity i stereotypy dotyczące niepełnosprawności- interakcyjny model niepełnosprawności.

• „Obcowanie” z niepełnosprawnością w środowisku rodzinnym, szkolnym, zawodowym, lokalnym- praktyczne wskazania dotyczące zachowań wobec niepełnosprawności.

• Autokreacja wizerunku osób niepełnosprawnych- udział osób niepełnosprawnych w życiu społeczno-kulturalnym, przeglądy twórczości osób niepełnosprawnych.

• Kampanie społeczne na rzecz osób niepełnosprawnych- edukacja społeczeństwa (przykłady dobrych praktyk).

• Społeczeństwo wobec niepełnosprawności- profilaktyka i kształtowanie postaw wobec niepełnosprawności.

1) Lewko A., Pawlik S., 2010: Wizerunek osób niepełnosprawnych w kulturze. Od obrazów medialnych do autokreacji. W: Wybrane problemy kompleksowej diagnozy, profilaktyki. Red. A. Stankowski, K. Moczia. Katowice.

2) Abramowska B., 2005: Osoby niepełnosprawne w mediach i odbiorze społecznym. W: Społeczeństwo równych szans. Red. D. Grajewska. Warszawa.

3) Giryński A., 2005: Rola telewizji w procesie kształcenia wizerunku osoby niepełnosprawnej intelektualnie. „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo”, nr 1.

4) Gustavsson A., Zakrzewska- Manterys E. (Red.), 1997: Upośledzenie w społecznym zwierciadle. Warszawa.

5) Kossakowski Cz., 2005: Twórczość osób z niepełnosprawnością – wielość spojrzeń, wielość problemów. W: Świat pełen znaczeń. Red. J. Baran, S. Olszewski, Kraków.

6) Ostrowska A., 2002: Społeczeństwo polskie wobec osób niepełnosprawnych. Przemiany postaw i dyskursu. W: Społeczne problemy osób niepełnosprawnych. Red. J. Sikorska. Warszawa.

7) Pięta A., 2002: Rola mediów w kształtowaniu postaw. W: Postawy wobec niepełnosprawności. Red. L. Frąckiewicz. Katowice.

8) Śliwonik L.: Zamurowani. „Scena” 2000, nr 1.

9) Sobolewska A., 2002: Cela. Odpowiedź na zespół Downa. Warszawa.

10) Stanisławski P., 2003: Od ofiary do herosa -jak media pokazują niepełnosprawnych? „Integracja”, nr 5.

11) Stanisławski P., 2004: Sztuka na peryferiach – dla kogo tworzą niepełnosprawni artyści? „Integracja”, nr 6.

12) Terakowska D., 2001: Poczwarka. Kraków.

13) Gallego R., 2005: Białe na czarnym. Kraków.

• student ma podstawową wiedzę na temat podmiotów oddziaływań wychowawczych, edukacyjnych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych w pedagogice specjalnej i ich specyfice oraz możliwych efektach i konsekwencjach

• student potrafi dokonać obserwacji i interpretacji różnych form kreowania wizerunku niepełnosprawności oraz roli mediów i edukacji w kształtowaniu postaw wobec niepełnosprawności

• potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki w celu analizowania i interpretowania sytuacji edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów ludzkich zachowań dotyczących niepełnosprawności

• potrafi posługiwać się zasadami i normami etycznymi w podejmowanej działalności, dostrzega i analizuje dylematy etyczne; przewiduje skutki konkretnych działań pedagogicznych

• docenia znaczenie posiadania kompetencji i znajomości wiedzy pedagogicznej oraz stosowania dobrych praktyk dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w środowiskach społecznych (w tym niepełnosprawnych) i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań zawodowych

• ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań pedagogicznych w środowisku społecznym; jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie pedagogiki

plakat/prezentacja