Pedagogika specjalna
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 06-PE-OG-N1-26 | Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Pedagogika specjalna | ||
| Jednostka: | Instytut Pedagogiki | ||
| Grupy: | |||
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
  zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | (brak danych) | ||
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
||
| Wymagania wstępne: | brak |
||
| Skrócony opis: |
Zakładanymi celami modułu jest: 1. Przyswojenie podstawowej wiedzy z tematów podejmowanych w ramach jednostek kontaktowych. 2. Przyswojenie podstawowej wiedzy z wyszczególnionej literatury obowiązkowej. 3. Przyswojenie przez studentów wiedzy z zakresu pedagogiki specjalnej jako nauki oraz pedagogiki specjalnej szczegółowej. 4. Poznanie przez studentów współczesnych tendencji w zakresie pedagogiki specjalnej. |
||
| Pełny opis: |
wykłady: 1. Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej: definicje podstawowych pojęć stosowanych w pedagogice specjalnej. 2. Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej: pojęcie, przedmiot i zakres pedagogiki specjalnej, relacje z innymi dyscyplinami naukowymi; aspekt historyczny pedagogiki specjalnej. 3. Pedagogika specjalna szczegółowa – podstawy oligofrenopedagogiki. 4. Pedagogika specjalna szczegółowa – podstawy surdopedagogiki. 5. Pedagogika specjalna szczegółowa – podstawy tyflopedagogiki. 6. Pedagogika specjalna szczegółowa – podstawy pedagogiki terapeutycznej. 7. Współczesne tendencje w pedagogice specjalnej. Ćwiczenia: 1. Etiologia upośledzenia umysłowego. 2. Etiologia całościowych zaburzeń rozwoju. 3. Etiologia zaburzeń somatycznych. 4. Etiologia schorzeń i kalectwa. Wpływ przewlekłej choroby na sytuację psychiczna, emocjonalna i społeczną dziecka. 5. Instytucjonalne formy opieki i wychowania osób niepełnosprawnych. 6. Wsparcie osób niepełnosprawnych i ich rodzin – uwarunkowania prawne, programy, projekty, instytucje i organizacje pomocowe. 7. Tworzenie programów wsparcia dla osób niepełnosprawnych. |
||
| Literatura: |
Obowiązkowa: 1. Dykcik W.(red.), Pedagogiki specjalna, Poznań 2005. 2. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Warszawa 2001. 3. Smith D.D., Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki, Warszawa 2008. 4. Sowa J., Pedagogika specjalna w zarysie, Rzeszów 1998. 5. Vasek S., Stankowski A., Zarys pedagogiki specjalnej, Katowice 2006. Uzupełniająca: 6. Carr J., Pomoc dziecku upośledzonemu, Warszawa 1984. 7. Maciarz A., Wybrane zagadnienia pedagogiki specjalnej: materiały dla studentów kierunków pedagogicznych, Zielona góra 1989. 8. Piszczek M., Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka. Wybrane zagadnienia, Warszawa 2007. 9. Rakowska A., Baran J., Dylematy pedagogiki specjalnej, Kraków 2000. 10. Szczepanik R., Elementy pedagogiki specjalnej, Łódź 2006. 11. Miesięcznik „Szkoła Specjalna”. |
||
| Efekty uczenia się: |
Wykłady: Egzamin pisemny Ćwiczenia: Projekt grupowy pomocy osobom niepełnosprawnym, uwzględniający współpracę z organizacjami i grupami realizującymi działania opiekuńcze i wychowawcze. Ocenę końcową z modułu ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen z ćwiczeń oraz z wykładu (ocena z egzaminu pisemnego). W przypadku otrzymania oceny negatywnej (2,0) z ćwiczeń i/lub wykładu, która musi zostać poprawiona w 2 terminie, będzie ona brana jako składowa do wyliczenia średniej arytmetycznej oceny końcowej modułu. |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin przeprowadzany w formie pisemnej. Zawiera pięć pytań opisowych, w których egzaminator nie wyznacza minimalnej objętości pracy. W przypadku pięciu pytań zamkniętych podana będzie kafeteria możliwych odpowiedzi, spośród których wybierana będzie jedna poprawna odpowiedź. Czas trwania egzaminu: 80 minut. Czas egzaminu liczony jest od momentu podania wszystkich pytań. Egzamin odbywa się zgodnie z harmonogramem sesji egzaminacyjnej Instytutu Pedagogiki. |
||
| |||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.