Pedagogika porównawcza
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 06-PE-S2-09 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Pedagogika porównawcza |
Jednostka: | Wydział Nauk Społecznych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Wymagania wstępne: | - |
Skrócony opis: |
Wszystkie, przedstawione efekty kształcenia z zakresu: Pedagogiki porównawczej planuje się osiągnąć za pomocą wykładowej oraz ćwiczeniowej formy kształcenia, dodatkowo zostaną pogłębione poprzez pracę własną studenta. Celem modułu jest zaznajomienie studentów z teoretycznymi i praktycznymi zagadnieniami dotyczącymi funkcjonowania systemów edukacyjnych oraz ich współczesnymi przeobrażeniami. |
Pełny opis: |
Wykład: 1. Wprowadzenie do zagadnień pedagogiki porównawczej. 2. Geneza, koncepcje i główni przedstawiciele pedagogiki komparatystycznej. 3. System edukacji w Polsce na tle porównawczym. Transformacja systemu edukacji w Polsce. 4. Szkoła i nauczyciel XXI. Edukacja alternatywna. 5. Kształcenie na odległość w praktyce edukacyjnej. Edukacja ustawiczna. 6. Globalizacja współczesnego świata i edukacji. Raporty edukacyjne. 7. Edukacja i nierówności społeczne (kształcenie specjalne, inkluzyjne). Ćwiczenia: 1. Przedmiot pedagogiki porównawczej. Podstawowe pojęcia. 2. Metodologiczne podstawy badań porównawczych. 3. System edukacyjny – jego struktura w teorii i w praktyce. 4-6. Analiza porównawcza systemów edukacyjnych wybranych państw świata np. Niemcy, Czechy, Japonia, Francja, Holandia itp. 7. Aktualne wyzwania/problemy współczesnej edukacji np. szkolnictwo zawodowe, obowiązek szkolny, e-learning, wielokulturowość, itp. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: BŁAŻEJEWSKI W., Pedagogika porównawcza. Materiały pomocnicze dla studentów, Rzeszów 2006. • JASIŃSKI Z., KARCZ E. (red.), Pedagogika porównawcza: konteksty teoretyczne i praktyczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005. • PACHOCIŃSKI R., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki ,Wyd. 2 , "Żak", Warszawa 2007. • WALEWANDER E., "O duszy nauczycielstwa" - przed stu laty i dziś, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012. • SEREDYŃSKA A., Zarys pedagogiki porównawczej: zagadnienia dotyczące systemów wychowania i oświaty w wybranych krajach, Wydaw. WAM, Kraków 2005. • PROKOP J., Wprowadzenie do pedagogiki porównawczej. Teoria i praktyka europejska, Wydawca Erica, Warszawa 2013 • MOROZ H. (red.), Problemy doskonalenia systemu edukacyjnego w Polsce, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2008. • STECYK A., Wartość systemów e-learningowych w podmiotach edukacyjnych, Difin, Warszawa 2013. Literatura uzupełniająca: • PRUCHA J., Pedagogika porównawcza: podstawy międzynarodowych badań oświatowych. Podręcznik akademicki, Warszawa 2004. • SEGIET W. (red.), Edukacja - stratyfikacja społeczna - tożsamość młodzieży: studium pedagogiki porównawczej i socjologii edukacji, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 2012. • Uczenie się przez całe życie: rola systemów edukacji w państwach członkowskich Unii Europejskiej, Lizbona 2000. http://www.eurydice.org.pl/sites/eurydice.org.pl/files/lifelong.pdf • KRAWIEC B., Konfrontacja mitów oświatowych z komparatystyką pedagogiczną, Oficyna Wydaw. "Impuls", Kraków 2007 • SCHNEIDER M., Transformacja edukacji w Polsce na tle dążeń do integracji europejskiej: tezy, poszukiwania, stan, perspektywy, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2005. • THIEME J. K., Szkolnictwo wyższe: wyzwania XXI wieku: Polska, Europa, USA, Wydawca Difin, Warszawa 2009. • WYCZESANY J., Systemy oświatowe w krajach Unii Europejskiej: działania na rzecz osób niepełnosprawnych, W: Edukacja i pomoc specjalna osobom niepełnosprawnym w krajach europejskich, (red.) J. Wyczesany, Z. Gajdzica, Cieszyn 2003, s. 7-13 • PENKOWSKA G., Meandry e-learningu, "Difin", Warszawa 2010. • LEWOWICKI T., SIEMIENIECKI B. (red.), Kształcenie na odległość w praktyce edukacyjnej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009. • GROMKOWSKA-MELOSIK A., GMEREK T., Problemy nierówności społecznej w teorii i praktyce edukacyjnej, Wyd. Impuls, Kraków 2008. |
Efekty uczenia się: |
Student posiada pogłębioną i usystematyzowaną wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju pedagogiki; zna genezę koncepcje i głównych przedstawicieli pedagogiki komparatystycznej. Student prezentuje uporządkowaną wiedzę na temat teorii wychowania, uczenia się i nauczania oraz innych procesów edukacyjnych. Student prezentuje uporządkowaną wiedzę na temat organizacji i funkcjonowania oraz celów i zadań instytucji wchodzących w skład systemów oświaty w Polsce oraz w wybranych krajach świata. Student kreatywnie, zgodnie współpracuje z członkami grupy, wyznacza cele działań optymalne dla grupy; student sprawnie i skutecznie komunikuje się z członkami swego zespołu (także drogą elektroniczną). Student kształtuje postawę „pedagoga jutra” otwartego na zmiany, ustawicznie dążącego do uzupełniania i aktualizowania wiedzy oraz nabywania nowych kompetencji; student potrafi jednoznacznie ocenić własną znajomość współczesnych trendów w kulturze polskiej i europejskiej; |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocenę końcową z modułu ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen z ćwiczeń (ocena z pracy pisemnej, aktywności i frekwencji na zajęciach) oraz z wykładu (ocena z testu wiedzy). W przypadku otrzymania oceny negatywnej (2,0) z ćwiczeń i/lub wykładu, która musi zostać poprawiona w 2 terminie, będzie ona brana jako składowa do wyliczenia średniej arytmetycznej oceny końcowej modułu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.