SPK_M04_Zaburzenia psychotyczne i zaburzenia afektywne

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych.

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne

Test wiadomości

Zbiorczy test sprawdzający wiedzę studentów na temat (1) obrazu klinicznego schizofrenii, zaburzeń afektywnych, (2) koncepcji wyjaśniających mechanizm i patogenezę schizofrenii i zaburzeń afektywnych, (3) zagadnień terapii zaburzeń psychotycznych i afektywnych

Studium przypadku

Umiejętności analizowania i diagnozowania konkretnych przypadków i stawiania trafnej diagnozy oraz proponowania skutecznych rozwiązań

Efekty kształcenia założone w ramach modułu wskazują, że student po jego ukończeniu posiada wiedzę na temat zaburzeń psychotycznych; potrafi zaplanować proces diagnozowania symptomów choroby. Jest wstanie wskazać kierunki terapii i rehabilitacji zaburzeń psychotycznych i afektywnych.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

Beck, A. (2010). Schizofrenia w ujęciu poznawczym: teoria, badania i terapia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Bilikiewicz, A. (2006): Psychiatria, Warszawa: Wydawnictwo PZWL.

Birchwood, M., Jackson, C. (2004): Schizofrania. Modele kliniczne I techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

Carson, R., Butcher, J.N., Mineka, S. (2003): Psychologia zaburzeń. Gdańsk: GWP.

Cierpiałkowska, L. (2013): Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

De Barbaro, B.(1999): Schizofrenia w rodzinie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Frith, Ch., Johnstone, E. (2012): Schizofrenia. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Hammen, C. (2004): Depresja. Modele kliniczne i techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

Jaremy, M. (2011): Psychiatria w praktyce. Warszawa: Medical Education Oficyna Wydawnicza.

Kępiński, A. (2003): Schizofrenia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

Kępiński, A. (2004): Melancholia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

Pużyński, S. (2009): Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

Rybakowski, J., Pużyński, S., Wciórka, J. (red.). (2010): Psychiatria T.1, Podstawy psychiatrii. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.

Seligman, M.E.P., Walker, E.F., Rosenhan, D.L. (2003): Psychopatologia. Poznań: Wyd. Zysk i S-ka.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Borkowska, A. (2005). Zaburzenia funkcji poznawczych w chorobach psychicznych. Kraków: Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.

Cechnicki, A. (1992). Wybrane aspekty leczenia schizofrenii. Psychoterapia, 2.

Czech, K., Sygut, M., Klasik, A., Krysta, K. (2006). Zastosowanie terapii neurofeedback w leczeniu zaburzeń poznawczych w schizofrenii. Badania nad Schizofrenią. Lublin, VII, 7.

Grzesiuk, L (2006). Psychoterapia. Praktyka. Warszawa: Eneteia.

Jakubik, A. (2003). Zaburzenia osobowości. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.

Laing, R.(1999). Podzielone Ja. Poznań: Rebis.

Martin, G.N. (2001). Neuropsychologia. Warszawa: PZWL.

Mindell, A. (2002). Psychologia i szamanizm. Katowice: KOS.

Mueser, K.T., Gingerich, S. (1996). Życie ze schizofrenią, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.

Sęk, H. (1969). Nadmierna konkretyzacja i „overinclusion” jako hipotezy wyjaśniające patologię myślenia pojęciowego w schizofrenii. Psychiatria polska, 5, 581-586.

Stark, F., M. (1993). Krótki program psychoedukacyjny dla pacjentów schizofrenicznych. Postępy Psychiatrii i Neurologii, 2.

Vedfelt, O. (1998). Wymiary snów : istota, funkcje i znaczenie marzeń sennych. Warszawa : Wydaw. Psychologii i Kultury ENETEI

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych.

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne

Student przygotowuje się do zajęć w oparciu o literaturę podstawową i uzupełniającą, która będzie wskazywana przez prowadzącego każdorazowo przed rozpoczęciem kolejnych zajęć.

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne