Społeczna psychologia stosowana

Absolwent po ukończeniu kursu psychologii społecznej powinien znać teorie wyjaśniające mechanizmy funkcjonowania człowieka w otoczeniu społecznym. Absolwent po ukończeniu kursu psychologii społecznej powinien posiadać i umieć wykorzystać wiedzę z zakresu wpływu społecznego, autoprezentacji, agresji i pomagania. Psycholog powinien również przewidywać i wyjaśniać funkcjonowanie grup społecznych oraz stosunków między grupowych.

Abgrall J. M. (2005). Sekty. Manipulacja psychologiczna. Gdańsk: GWP

Aronson, E., Wilson T. D., Akert R. M. (2006). Psychologia społeczna. Poznań: Zysk i S-ka.

Balawajder K. (1998). Komunikacja, konflikty, negocjacje w organizacji. Katowice: WUŚ

Brzezińska, A. (2004). Socjometria [w] J. Brzeziński (red.). Metodologia badań psychologicznych. Wybór tekstów. Gdańsk: GWP.

Cialdini R. (2009). Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk: GWP.

Clarke D. (2005). Zachowania prospołeczne i antyspołeczne. Gdańsk: GWP

Dabul, A.J., Wosinska, W., Cialdini, R.B., Mandal, E. i Whetstone-Dion, R. (1997).

Doliński D. (2000). Psychologia wpływu społecznego. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum.

Doliński D. (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy. Gdańsk: GWP.

Doliński D. (2008). Techniki wpływu społecznego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.

Doroszewicz, K. i Gamian-Wilk, M. (2012). Efekt Michała Anioła w bliskich związkach: czy rzeczywiście bliski partner może przyczyniać się do wzmacniania Ja idealnego swojej drugiej połowy? Psychologia Społeczna, 20, 7-20.

Griskevicius V., Tybur J., Sundie J., Cialdini R., Miller G., Kenrick D. (2007). Blatant Benevolence and Conspicuous Consumption: When Romantic Motives Elicit Strategic Costly Signals., Journal of Personality and

Social Psychology, 93, 1, S. 85 – 102.

Grunt-Mejer, K. i Grunt-Mejer, J. (2011). Agresja drogowa: jej uwarunkowania i metody pomiaru. Psychologia Społeczna, 17, 159–168.

Herman, J. L. (1998). Przemoc. Uraz psychiczny i powrót do równowagi. Gdańsk: GWP.

Horgan J. (2008). Psychologia terroryzmu. Warszawa; Wydawnictwo Naukowe PWN.

Jarymowicz, M. (1980). Makiawelizm - osobowość ludzi nastawionych na manipulowanie innymi [w] J. Reykowski (red.). Osobowość a społeczne zachowanie się ludzi. Warszawa: PWN.

Kenrick, D.T., Neuberg, S. L., Cialdini, R. B. (2002). Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice. Gdańsk: GWP.

Krahe, B. (2005). Agresja. Gdańsk: GWP.

Lachowicz – Tabaczek K. (2001). Praktyczna psychologia sprzedaży. Zastosowania teorii motywacji oraz teorii komunikacji do wspomagania decyzji konsumenckich [w] tejże (red.). Psychologia społeczna w zastosowaniach. Od teorii do praktyki. Wrocław: Wydawnictwo atla2

Leary M. (1999). Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk, GWP.

Leathers D.G. (2007). Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowania. Warszawa: PWN.

Lewicka M., Grzelak J. (red.) (2002). Jednostka i społeczeństwo. Gdańsk: GWP

Mandal, E. (2000). Podmiotowe i interpersonalne konsekwencje stereotypów. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Mandal, E. (2008). Miłość, władza i manipulacja. Warszawa: PWN.

Manstead A.S.R., Hewstone M. (red.) (1996). Psychologia społeczna. Encyklopedia Blackwella. Warszawa: Wydawnicwto J. Santorski.

Mika S. (1984). Psychologia społeczna. Warszawa: PWN.

Nęcki Z. (1999). Wzajemna atrakcyjność. Warszawa: KiW.

Nęcki Z. (2000). Negocjacje w biznesie, Kraków: Antykwa

Nisbett R. (2011). Geografia myślenia. Sopot: Smak Słowa.

Pratkanis A., Aronson E. (2007). Wiek propagandy. Warszawa: PWN

Reykowski J. (red.) (1976). Osobowość a społeczne zachowanie ludzi. KiW. Warszawa.

Ridley M. (2000). O pochodzeniu cnoty. Poznań: Rebis.

Stanik J. (1994). Skala Ustosunkowań Interpersonalnych, Prace Komisji Nauk Psychologicznych PAN, Kielce: Wyd. Szumacher

Stephan W.C., Stephan C.W. (1999) Wywieranie wpływu przez grupy. Gdańsk: GWP

Strelau, J., Doliński, D. (2010). Psychologia akademicka, tom II, Gdańsk: GWP.

Szmajke A. (1999). Autoprezentacja: maski, pozy, miny. Olsztyn: Consulting.

Szmajke, A. (2001). Autoprezentacja – niewinny spektakl dla innych i siebie. [w] M. Kofta,

T. Szustrowa (red.). Złudzenia, które pozwalają żyć. Warszawa: PWN.

Wilmot, W., Hocker, J., (2011). Konflikty między ludźmi. Warszawa: PWN.

Witkowski T. (2000). Psychomanipulacje. Wrocław: Oficyna Wydawnicza UNUS.

Wojciszke, B. (2009). Psychologia miłości. Intymność, namiętność, zaangażowanie. Gdańsk: GWP.

Wojciszke B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Selfpresentational modesty across cultures: The effects of gender and social context in the workplace. Polish Psychological Bulletin, 28, 295-306.

Wosińska, W. (2005). Psychologia życia społecznego. Gdańsk: GWP.

Ocena końcowa dla modułu jest ustalana w oparciu o średnią ważoną ocen uzyskanych w przebiegu:

1. Ćwiczeń (waga 0,4)

(ocena cząstkowa z zajęć ćwiczeniowych jest ustalana jako średnia ważona oceny z kolokwium (0,6) oraz pracy zaliczeniowej (0,4); aktywność studenta może być podstawą do podwyższenia oceny o 0,5 stopnia). Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń jest obecność na minimum 90% zajęć (istnieje możliwość odrabiania zajęć na dyżurach).

2. Egzaminu (waga 0,6)

Uzyskana średnia stanowi podstawę do wystawienia oceny końcowej, zgodnie z przyjętymi progami:

3,00 do 3,25 – dostateczny (3,0; E);

3,26 do 3,75 – dostateczny plus (3,5; D);

3,76 do 4,25 – dobry (4,0; C);

4,26 do 4,60 – dobry plus (4,5; B);

4,61 do 5,00 – bardzo dobry (5,0; A).

Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny końcowej modułu jest uzyskanie pozytywnej oceny zarówno z ćwiczeń jak i egzaminu.