Społeczna psychologia stosowana
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 06-PS006aD |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Społeczna psychologia stosowana |
Jednostka: | Instytut Psychologii |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe - 5 sem. psychologii /stacj. jednolite magisterskie/ |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Absolwent po ukończeniu kursu psychologii społecznej powinien znać teorie wyjaśniające mechanizmy funkcjonowania człowieka w otoczeniu społecznym. Absolwent po ukończeniu kursu psychologii społecznej powinien posiadać i umieć wykorzystać wiedzę z zakresu wpływu społecznego, autoprezentacji, agresji i pomagania. Psycholog powinien również przewidywać i wyjaśniać funkcjonowanie grup społecznych oraz stosunków między grupowych. |
Pełny opis: |
Wykłady 1.Wpływ sytuacji społecznych. 2.Reguły wpływu społecznego. 3.Techniki wpływu społecznego. 4.Manipulacja w sektach. 5.Manipulacja w bliskich związkach. 6.Miłość i bliskie związki. 7.Autoprezentacja. 8.Atrakcyjność interpersonalna. 9.Grupy społeczne. 10.Agresja w stosunkach między ludzkich 11.Konflikty i negocjacje. 12.Zachowania prospołeczne. 13.Reklama w środkach masowego przekazu. 14.Psychologia społeczna a środowisko. 15.Egzamin Ćwiczenia 1.Wpływ społeczny. 2.Techniki wpływu społecznego. 3.Techniki wpływu społecznego w codziennym życiu. 4.Manipulacja w sektach. 5.Osobowościowe uwarunkowania wywierania wpływu. 6.Autoprezentacja w kontaktach społecznych. 7.Atrakcyjność interpersonalna. 8.Miłość. 9.Manipulacja w bliskich związkach. 10Agresja w stosunkach społecznych. 11.Zachowania prospołeczne. 12.Konflikty. 13.Grupy społeczne. 14.Kolokwium. 15.Podsumowanie zajęć. Zaliczenia. |
Literatura: |
Abgrall J. M. (2005). Sekty. Manipulacja psychologiczna. Gdańsk: GWP Aronson, E., Wilson T. D., Akert R. M. (2006). Psychologia społeczna. Poznań: Zysk i S-ka. Balawajder K. (1998). Komunikacja, konflikty, negocjacje w organizacji. Katowice: WUŚ Brzezińska, A. (2004). Socjometria [w] J. Brzeziński (red.). Metodologia badań psychologicznych. Wybór tekstów. Gdańsk: GWP. Cialdini R. (2009). Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk: GWP. Clarke D. (2005). Zachowania prospołeczne i antyspołeczne. Gdańsk: GWP Dabul, A.J., Wosinska, W., Cialdini, R.B., Mandal, E. i Whetstone-Dion, R. (1997). Doliński D. (2000). Psychologia wpływu społecznego. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum. Doliński D. (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy. Gdańsk: GWP. Doliński D. (2008). Techniki wpływu społecznego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Doroszewicz, K. i Gamian-Wilk, M. (2012). Efekt Michała Anioła w bliskich związkach: czy rzeczywiście bliski partner może przyczyniać się do wzmacniania Ja idealnego swojej drugiej połowy? Psychologia Społeczna, 20, 7-20. Griskevicius V., Tybur J., Sundie J., Cialdini R., Miller G., Kenrick D. (2007). Blatant Benevolence and Conspicuous Consumption: When Romantic Motives Elicit Strategic Costly Signals., Journal of Personality and Social Psychology, 93, 1, S. 85 – 102. Grunt-Mejer, K. i Grunt-Mejer, J. (2011). Agresja drogowa: jej uwarunkowania i metody pomiaru. Psychologia Społeczna, 17, 159–168. Herman, J. L. (1998). Przemoc. Uraz psychiczny i powrót do równowagi. Gdańsk: GWP. Horgan J. (2008). Psychologia terroryzmu. Warszawa; Wydawnictwo Naukowe PWN. Jarymowicz, M. (1980). Makiawelizm - osobowość ludzi nastawionych na manipulowanie innymi [w] J. Reykowski (red.). Osobowość a społeczne zachowanie się ludzi. Warszawa: PWN. Kenrick, D.T., Neuberg, S. L., Cialdini, R. B. (2002). Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice. Gdańsk: GWP. Krahe, B. (2005). Agresja. Gdańsk: GWP. Lachowicz – Tabaczek K. (2001). Praktyczna psychologia sprzedaży. Zastosowania teorii motywacji oraz teorii komunikacji do wspomagania decyzji konsumenckich [w] tejże (red.). Psychologia społeczna w zastosowaniach. Od teorii do praktyki. Wrocław: Wydawnictwo atla2 Leary M. (1999). Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk, GWP. Leathers D.G. (2007). Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowania. Warszawa: PWN. Lewicka M., Grzelak J. (red.) (2002). Jednostka i społeczeństwo. Gdańsk: GWP Mandal, E. (2000). Podmiotowe i interpersonalne konsekwencje stereotypów. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. Mandal, E. (2008). Miłość, władza i manipulacja. Warszawa: PWN. Manstead A.S.R., Hewstone M. (red.) (1996). Psychologia społeczna. Encyklopedia Blackwella. Warszawa: Wydawnicwto J. Santorski. Mika S. (1984). Psychologia społeczna. Warszawa: PWN. Nęcki Z. (1999). Wzajemna atrakcyjność. Warszawa: KiW. Nęcki Z. (2000). Negocjacje w biznesie, Kraków: Antykwa Nisbett R. (2011). Geografia myślenia. Sopot: Smak Słowa. Pratkanis A., Aronson E. (2007). Wiek propagandy. Warszawa: PWN Reykowski J. (red.) (1976). Osobowość a społeczne zachowanie ludzi. KiW. Warszawa. Ridley M. (2000). O pochodzeniu cnoty. Poznań: Rebis. Stanik J. (1994). Skala Ustosunkowań Interpersonalnych, Prace Komisji Nauk Psychologicznych PAN, Kielce: Wyd. Szumacher Stephan W.C., Stephan C.W. (1999) Wywieranie wpływu przez grupy. Gdańsk: GWP Strelau, J., Doliński, D. (2010). Psychologia akademicka, tom II, Gdańsk: GWP. Szmajke A. (1999). Autoprezentacja: maski, pozy, miny. Olsztyn: Consulting. Szmajke, A. (2001). Autoprezentacja – niewinny spektakl dla innych i siebie. [w] M. Kofta, T. Szustrowa (red.). Złudzenia, które pozwalają żyć. Warszawa: PWN. Wilmot, W., Hocker, J., (2011). Konflikty między ludźmi. Warszawa: PWN. Witkowski T. (2000). Psychomanipulacje. Wrocław: Oficyna Wydawnicza UNUS. Wojciszke, B. (2009). Psychologia miłości. Intymność, namiętność, zaangażowanie. Gdańsk: GWP. Wojciszke B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Selfpresentational modesty across cultures: The effects of gender and social context in the workplace. Polish Psychological Bulletin, 28, 295-306. Wosińska, W. (2005). Psychologia życia społecznego. Gdańsk: GWP. |
Efekty uczenia się: |
1.Absolwent posiada wiedzę na temat spektrum procesów związanych z wywieraniem wpływu społecznego. 2.Absolwent posiada wiedzę dotyczącą procesu formowania się grup, procesów grupowych, norm i wartości grupowych, struktur grupowych, przywództwa w grupie, komunikacji w grupie oraz procesów międzygrupowych. 3.Psycholog zna podstawowe teorie wyjaśniające agresję i prospołeczność. 4.Absolwent zna podstawowe teorie i zjawiska dotyczące autoprezentacji. 5.Absolwent potrafi zastosować wiedzę dotyczącą wpływu społecznego w przestrzeni prywatnej (rodzina, bliskie relacje interpersonalne) i publicznej (reklama, polityka). 6.Psycholog posiada umiejętności negocjacyjne i mediacyjne oraz potrafi wykorzystywać je w procesie rozwiązywania konfliktów. |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocena końcowa dla modułu jest ustalana w oparciu o średnią ważoną ocen uzyskanych w przebiegu: 1. Ćwiczeń (waga 0,4) (ocena cząstkowa z zajęć ćwiczeniowych jest ustalana jako średnia ważona oceny z kolokwium (0,6) oraz pracy zaliczeniowej (0,4); aktywność studenta może być podstawą do podwyższenia oceny o 0,5 stopnia). Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń jest obecność na minimum 90% zajęć (istnieje możliwość odrabiania zajęć na dyżurach). 2. Egzaminu (waga 0,6) Uzyskana średnia stanowi podstawę do wystawienia oceny końcowej, zgodnie z przyjętymi progami: 3,00 do 3,25 – dostateczny (3,0; E); 3,26 do 3,75 – dostateczny plus (3,5; D); 3,76 do 4,25 – dobry (4,0; C); 4,26 do 4,60 – dobry plus (4,5; B); 4,61 do 5,00 – bardzo dobry (5,0; A). Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny końcowej modułu jest uzyskanie pozytywnej oceny zarówno z ćwiczeń jak i egzaminu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.