To, co prawnicy kochają najbardziej - zdania odrębne

Ocenie podlega wiedza studenta, umiejętność samodzielnego, logicznego rozumowania, argumentacji i obrony prezentowanego stanowiska, a także umiejętność praktycznej aplikacji zgromadzonej wiedzy teoretycznej.

Jednym z podstawowych zadań studiów prawniczych jest stworzenie studentom możliwości uchwycenia „istoty” prawa. Natłok olbrzymiej ilości informacji związanymi z poszczególnymi dogmatykami prawniczymi często zaciemnia obraz. W literaturze światowej panuje przekonanie, że zdania odrębne są tym miejscem, które najlepiej ukazuje podstawowe dylematy prawnicze. Zajęcia mają umożliwić studentom samodzielne dostrzeżenie „spornego” charakteru prawa

1. „Geografia” zdań odrębnych. W niektórych systemach prawny instytucja zdań odrębnych jest zakazana, a ujawnienie dyskusji nad orzeczeniem wiązane jest z odpowiedzialnością karną. Są też takie systemy, w których formułowanie zdań odrębnych nie jest niczym ograniczone. Występują również rozwiązania pośrednie

2. Charakterystyka rozwiązań prawnych związanych ze zdaniami odrębnymi w systemie prawa polskiego i trybunałów europejskich

3. Spór wokół zdań odrębnych. Zarówno zwolennicy jak i przeciwnicy zdań odrębnych formułują cały szereg przeciwstawnych argumentów. Argumenty te mają jednak znaczenie szerszy wymiar i dotyczą podstawowych dylematów prawniczych

4. Sposoby wykorzystywania zdań odrębnych w dyskursie interpretacyjnym. Zdania odrębne to nie tylko prawo każdego sędziego do zamanifestowania swoich poglądów. To również „narzędzia”, które są wykorzystywane w różny sposób przez uczestników

sporów sądowych jak również przez naukę prawa.

5. Zdania odrębne jak wskazówka dla prawodawcy, sygnalizujące mankamenty tekstu prawnego skutkujące rozbieżnościami interpretacyjnymi.

6. Zdania odrębne jako wskazówka problemów badawczych w poszczególnych dogmatykach prawniczych

7. Analiza „najważniejszych” zdań odrębnych w praktyce TK, SN i sądów administracyjnych