Teoretyczne podstawy animacji społeczno - kulturalnej

podstawowy

obowiązkowy

zalecana jest orientacja w zakresie głównych teorii i koncepcji socjologicznych, pedagogicznych i filozoficznych w zakresie umożliwiającym odwołanie się do ich podstawowych paradygmatów

moduł teoretyczne podstawy animacji społeczno- kulturalnej ma wprowadzić studenta w w podstawowe zagadnienia dotyczące specyfiki animacji społeczno-kulturalnej rozumianej jako kierunek działań w środowiskach społecznych, metoda pracy społeczno-kulturalnej oraz proces uruchamiający potencjał rozwojowy jednostek i społeczności.

treści prezentowane w formie wykładów ilustrowanych z elementami dyskusji mają wprowadzić studenta w specjalistyczną terminologię związaną ze specyfiką studiowanej specjalności oraz w zagadnienia ukazujące rozwój współczesnej animacji społeczno – kulturalnej na tle historycznych, europejskich uwarunkowań społeczno- kulturowych, ze wskazaniem głównych koncepcji, celów, funkcji i zadań animacji realizowanej na poziomie małej grupy społecznej; kształtować zrozumienie genezy, istoty i przekonanie o wartości oddziaływań animacyjnych w różnych środowiskach i grupach społecznych oraz inspirować studenta , w przyszłej praktyce zawodowej oraz na kolejnych etapach studiów, do projektowania i realizacji wartościowych pod względem merytorycznym działań w zakresie animacji społeczno –kulturalnej

podstawowa:

J e d l e w s k a B., Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych. Lublin 1999.

K a r g u l J., Upowszechnianie, animacja, komercjalizacja kultury. Historia, idee, praktyki. Podręcznik akademicki. Warszawa 2013.

K o p c z y ń s k a M. , Animacja społeczno-kulturalna. Warszawa 1993.

uzupełniająca:

B e s n a r d. P., Problematyka animacji społeczno-kulturalnej. W: M. Debesse, G. Mialaret

(red.), Rozprawy o wychowaniu, T.2 . Warszawa 1988.

G o d l e w s k i G., K u r z I., M e n c w e l A., W ó j t o w s k i M., Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość. Warszawa 2002.

H r y c y k K. (red.), Animacja społeczno-kulturalna wobec przemian cywilizacyjnych: animacja – animator i jego kształcenie, Wrocław 2000.

K a r g u l J., Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1996.

L a n d s b e r g P., Powszechność upowszechniania i reanimacja animacji, w: Instytucje kultury w czasach kryzysu, red. J. Sójka, P.Kieliszewski, P.Landsberg, M. Poprawski, Poznań 2009.

O l b r y c h t K. (red.) Edukacja kulturalna-wybrane obszary. Katowice 2004.

O l b r y c h t K., K o n i e c z na E., S k u t n i k J., Upowszechnianie kultury wyzwaniem dla edukacji kulturalnej. Toruń 2008.

S z m a g a l s k i J., Przewodzenie małym grupom. Działania grupowe. Warszawa 2000.

po ukończeniu zajęć student powinien: znać podstawowe koncepcje animacji społeczno-kulturalnej ze wskazaniem ich historycznych i kulturowych uwarunkowań rozwoju w Polsce i w Europie; znać cele, funkcje i zadania animacji społeczno-kulturalnej w odniesieniu do różnych grup i środowisk społeczno-wychowawczych w świetle wybranych teorii i koncepcji filozoficznych, socjologicznych lub pedagogicznych;identyfikować i charakteryzować małą grupę społeczną jako środowisko działań animacyjnych z uwzględnieniem mechanizmów regulujących dynamikę jej rozwoju; posiadać umiejętność analizy zróżnicowanych form działalności animacyjnej z wykorzystaniem szczegółowej wiedzy z zakresu animacji społeczno – kulturalnej (z uwzględnieniem literatury przedmiotu i zebranej dokumentacji ); być przekonanym o potrzebie i wartości podejmowania profesjonalnych działań animacyjnych w zróżnicowanych środowiskach społecznych z poszanowaniem godności uczestników tej działalności

egzamin pisemny - sprawdzający podstawową wiedzę i znajomość literatury z zakresu teorii animacji społeczno-kulturalnej

nie dotyczy