Kultura żywego słowa

Problematyka, realizowana w ramach modułu, obejmuje kulturę żywego slowa jako zagadnienia kluczowego w obszarze kultury języka polskiego. Treści programowe modułu koncentrują się na takich zagadnieniach, jak: norma języka polskiego; norma a społeczny uzus; błąd językowy i i innowacja językowa; terytorialne zróżnicowanie współczesnej polskiej normy językowej (m.in. zagadnienie gwary); język mówiony, a język pisany; gatunkowe wzorce wypowiedzi; style funkcjonalne języka i normy stylistyczne; wybrane problemy poprawności fonetycznej; wybrane problemy poprawności stylistycznej; tendencje współczesnej polszczyzny mowionej; zjawisko mody językowej ; zasady i normy etyczne języka; słowniki języka polskiego oraz wydawnictwa poprawnościowe.

Celem wykładów i ćwiczeń jest ponadto wdrożenie studentów w samodzielną lekturę tekstów językoznawczych z zakresu kultury języka polskiego, kultury żywego słowa, w umiejętność poddania ich krytycznej refleksji. Celem ćwiczeń - doskonalenie poprawności wymowy i wypowiadania się oraz umiejętności autoprezentacji. W efekcie uzyskana w toku wykładów i cwiczeń wiedza teoretyczna przetransponowana zostaje w pragmatykę konkretnych działań celem udoskonalenia języka mówionego, rozwinięcia umiejętności posługiwania się nim w sposób poprawny i sprawny w sytuacjach oficjalnych i nieoficjalnych.

Wiedza:

Student zna elementarne zagadnienia z zakresu posługiwania się językiem mówionym ( i pisanym) z uwzględnieniem kontekstu przemian komunikacyjnojęzykowych, kulturowych i społecznych oraz

zagadnienia związane z prowadzeniem dyskusji, polemiki, negocjacji, autoprezentacji; ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych języka.

Umiejętnosci:

Potrafi sprawnie porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie pedagogiki, jak i z odbiorcami spoza grona specjalistów. Ma rozwinięte umiejętności w zakresie tworzenia różnych form wypowiedzi, a w szczególności – potrafi w sposób zwięzły i trafny wyrażać swoje myśli, sprawnie przemawiać, poprawnie konstruować teksty, prowadzić dyskusje, polemiki i negocjacje, autoprezentacje i posługiwać się językiem w oficjalnych sytuacjach publicznych.

Potrafi w sposób klarowny, spójny i precyzyjny wypowiadać się w mowie i na piśmie, posiada umiejętność konstruowania rozbudowanych ustnych i pisemnych uzasadnień na tematy dotyczące

różnych zagadnień kulturowo-społecznych.

Kompetencje:

Ma świadomość poziomu swojej wiedzy językoznawczej, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się w zakresie sprawności technicznej w poprawnym posługiwaniu się językiem polskim, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności językowe.

Ma świadomość wartości języka jako dziedzictwa kulturowego oraz jego poszanowania.

Ma etyczną świadomość wykorzystywania języka na różnych poziomach komunikacji społecznej, wyrażającego się w pragmatyce różnych form (odmian i gatunków) mowy i wypowiedzi.