Diagnozowanie kultury lokalnej

podstawowy

obowiązkowy

Elementarna wiedza z zakresu upowszechniania kultury i socjologii

Przedmiot Diagnozowanie kultury lokalnej ma umożliwić studentom zapoznanie się z problematyką potrzeb kulturalnych w środowiskach lokalnych (niezależnie od definiowania lokalności). Pośrednio studenci w ramach przedmiotu przygotowują się do aktywnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w działalności placówek, stowarzyszeń itp. w obszarach zróżnicowanych środowisk lokalnych.

Zapoznanie studenta ze specyfiką środowisk lokalnych i umiejętnościami ich diagnozowania. Poznanie metod, technik i narzędzi diagnozowania. Kształcenie umiejętności budowania i stosowania metod oraz technik badawczych.

Przedmiot Diagnozowanie kultury lokalnej ma umożliwić studentom zapoznanie się z problematyką potrzeb kulturalnych w środowiskach lokalnych (niezależnie od definiowania lokalności). Pośrednio studenci w ramach przedmiotu przygotowują się do aktywnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w działalności placówek, stowarzyszeń itp. w obszarach zróżnicowanych środowisk lokalnych.

W ramach przedmiotu Diagnozowanie kultury lokalnej student opanowuje podstawową terminologię dotyczącą identyfikacji zjawisk kulturowo-społecznych jak również z zakresu metod, technik, narzędzi badań stosowanych w diagnozowaniu kultury lokalnej. Student kształtuje w ramach zajęć podstawowe umiejętności obserwacji i analizy wybranych zjawisk życia społeczności lokalnych. Potrafi wykorzystać wiedzę i dane z raportów, roczników statystycznych i innych źródeł na temat uczestnictwa w kulturze wsi, miast, różnych grup społecznych wraz z ich identyfikacją. Kształci umiejętności samodzielnego pozyskiwania danych do diagnozowania podstawowych problemów występujących w środowisku lokalnym.

Putman Robert, Samotna gra w kręgle. Upadek i odrodzenie wspólnot lokalnych w Stanach Zjednoczonych, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.

Jałowiecki Bohdan, Globalny świat metropolii, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2007.

G. Odoj, Tożsamość kulturowa społeczności małomiasteczkowej, Katowice 2007.

B. Dziadzia, Naznaczeni popkulturą. Media elektroniczne i przemiany prowincji, Gdańsk 2014.

Szczepański Marek S. (red.), Kapitał społeczno-kulturowy a rozwój lokalny i regionalny, Śląskie Wydawnictwa Naukowe. Wyższa Szkoła Zarządzania i Nauk Społecznych, Tychy 2000.

Czapiński Janusz, Panek Tomasz (red.), Diagnoza społeczna 2009. Jakość życia Polaków, Rada Monitoringu Społecznego, Warszawa 2009. (jak również późniejsze wydania)

Krzysztofek Kazimierz, Szczepański Marek S., Zrozumieć rozwój - od społeczeństw tradycyjnych do informacyjnych: podręcznik socjologii rozwoju społecznego dla studentów socjologii, nauk politycznych i ekonomii, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2005

Starosta Paweł, Poza metropolią. Wiejskie i małomiasteczkowe zbiorowości lokalne a wzory porządku makrospołecznego, Wydawnictwo UŁ, Łódź 1995.

Jałowiecki Bohdan, Szczepański Marek S., Rozwój lokalny i regionalny w perspektywie socjologicznej. Śląskie Wydawnictwa Naukowe. Wyższa Szkoła Zarządzania i Nauk Społecznych, Tychy 2002.

Kurczewska Joanna (red.), Oblicza lokalności. Różnorodność miejsc i czasu, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2006.

Pucek Zbigniew, Lokalność jako ojczyzna, [w:] Jałowiecki Bohdan, Sowa K. Z., Dudkiewicz P. (red.), Społeczności lokalne. Teraźniejszość i przyszłość, Warszawa 1989.

Pucek Zbigniew, Lokalność jako ojczyzna, [w:] Jałowiecki Bohdan, Sowa K. Z., Dudkiewicz P. (red.), Społeczności lokalne. Teraźniejszość i przyszłość, Warszawa 1989.

Świątkiewicz Wojciech, Orientacja „na zewnątrz” i „do wewnątrz” a tożsamość społeczności lokalnej, [w:] Świątkiewicz Wojciech, Wódz Kazimiera (red.), Tożsamość kulturowa mieszkańców starych dzielnic miast Górnego Śląska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1991.

Świątkiewicz Wojciech, Wartości religijne i ich znaczenie w życiu miejskiej społeczności lokalnej, [w:] Wódz Kazimiera (red.), Przestrzeń – środowisko społeczne – środowisko kulturowe. Z badań nad starymi dzielnicami Górnego Śląska, Uniwersytet Śląski, Katowice 1992.

Filiciak Mirosław, Hofmokl Justyna, Tarkowski Alek, Obiegi kultury. Społeczna cyrkulacja treści. Raport z badań, Warszawa 2012.

Młodzi i media. Nowe media a uczestnictwo w kulturze. Raport Centrum Badań nad Kulturą Popularną SWPS, Warszawa 2010.

Appadurai Arjun, Nowoczesność bez granic. Kulturowe wymiary globalizacji, Kraków 2005.

+ wybrane podręczniki z metodologii badań społecznych

1. zna i rozumie (przytacza) podstawową terminologię diagnozowania, potrzeb kulturalnych, środowisk

zna dyscypliny służące diagnozowaniu, rozumie specyfikę kultury lokalnej, systemy i układy kultury, ocenia i analizuje infrastrukturę (bazę) kulturalną, wymienia i grupuje kultury i dobra kultury, potrafi ocenić konsumpcję i absencję kulturalną (w skali mikro i mezo), analizować uczestnictwo w kulturze

zna lokalne uwarunkowania życia społeczno-kulturalnego i potrzeb mieszkańców

2. ma podstawową umiejętność obserwacji i analizy wybranych zjawisk życia społecznego wykorzystując wiedzę z zakresu diagnozowania kultury lokalnej

potrafi wykorzystać wiedzę i dane z raportów, roczników statystycznych i innych źródeł na temat uczestnictwa w kulturze i środowisk wsi, miast, grup uczestników (populacji); potrafi samodzielnie pozyskiwać dane do diagnozowania podstawowych problemów występujących w środowisku

ma podstawowe umiejętności badawcze pozwalające na opracowanie prostych narzędzi badawczych (ankiet, wywiadów) stosowanych w diagnozowaniu kultury lokalnej oraz potrafi oceniać uzyskane dane i klasyfikować je na potrzeby diagnozy;

potrafi rozpoznawać, oceniać i analizować przejawy i rozmiary lokalnego życia kulturalnego (od absencji do twórczości amatorskiej)

3. jest przygotowany do aktywnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w działalności placówek, stowarzyszeń we własnym środowisku lokalnym i regionalnym, w tym do prowadzenia diagnozy kultury lokalnej; ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności praktycznych związanych z diagnozowaniem kultury lokalnej i rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia tych umiejętności, które sprzyjają budowaniu pozytywnych kontaktów interpersonalnych

jest przygotowany do wykonywania zadań związanych z prowadzeniem diagnozy lokalnego środowiska kulturalnego, rozpoznawaniem potrzeb kulturalnych; jest świadomy etycznego wymiaru prowadzenia badań diagnostycznych w środowisku lokalnym

praca pisemna sprawdzenie umiejętności badawczych studenta, ukazujących umiejętność opracowania prostych narzędzi badawczych (ankiet, wywiadów) stosowanych w diagnozowaniu kultury lokalnej oraz umiejętności oceniania uzyskanych danych i klasyfikowania ich na potrzeby diagnozy

praca pisemna sprawdzenie umiejętności rozpoznawania lokalnego środowiska kulturalnego, rozpoznawania potrzeb kulturalnych mieszkańców

kolokwium sprawdzenie znajomości podstawowej terminologii diagnozowania, metod i narzędzi, a także potrzeb kulturalnych