Diagnoza i terapia zaburzeń parcjalnych
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 12-PE-PETP-S1-6DITZP |
| Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Diagnoza i terapia zaburzeń parcjalnych |
| Jednostka: | Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji |
| Grupy: | |
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
| Język prowadzenia: | polski |
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
| Wymagania wstępne: | Podstawowa wiedza o rozwoju dziecka. |
| Skrócony opis: |
Przedmiot Terapia zaburzeń parcjalnych ma przybliżyć studentom sylwetkę dziecka z dysharmoniami w rozwoju spowodowanymi zaburzeniami parcjalnymi w sferze percepcyjnej (wzrokowej i słuchowej), kinestetyczno- ruchowej, w sferze zdolności matematycznych i in. Tematyka ma pozwolić na opanowanie umiejętności wstępnej diagnozy i terapii zaburzeń związanych z lateralizacją, dysleksją, dyskalkulią i in. Student poznaje charakter współpracy z poradnią psychologiczno-pedagogiczną i z rodzicami. Tworzy podstawy warsztatu terapeuty oraz programów indywidualnych do pracy z dzieckiem z zaburzeniami parcjalnymi. |
| Pełny opis: |
Zakres tematyczny wykładów obejmuje kwestie definicyjne związane z zaburzeniami parcjalnymi u dziecka. Zostaną omówione przyczyny zaburzeń endo i egzogenne oraz ich podział w sferze percepcyjnej (wzrokowej i słuchowej), kinestetyczno- ruchowej, w sferze zdolności matematycznych i in. Pojawią się takie zagadnienia jak: lateralizacja, dysleksja, dyskalkulia, opóźnienia rozwoju funkcji poznawczych, zaburzenia neurodynamiczne i in. Niemniej ważna jest współpraca i rola PPP (pedagoga, psychologa, neurologa i in.) w diagnozowaniu zaburzeń parcjalnych. Omówione zostaną także formy diagnozy i terapii, a także sposób tworzenia warsztatu terapeuty. Ćwiczenia poświęcone są aspektom praktycznym, związanym z diagnozą i terapią poszczególnych zaburzeń z wykorzystaniem prac uczniowskich (np. zeszytów). |
| Literatura: |
• Bogdanowicz M., O dysleksji czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu. Lublin 1995 • Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno- kompensacyjne w szkole. Warszawa 1989 • Kaja B., Zarys terapii dziecka. Bydgoszcz 1995 • Skorek E.M.: Terapia pedagogiczna. T 1 i 2. Wybrane zagadnienia. Kraków 2000 • Cytowska B, Winczura B. (red.), Dziecko z zaburzeniami w rozwoju. Konteksty diagnostyczne i terapeutyczne. Kraków 2005. • Górniewicz E., Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Toruń 2008. • Piszczek M., Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka. Wybrane zagadnienia. Warszawa 2007. • Reid G.,Wearmouth J., Dysleksja. Teoria I praktyka. Gdańsk 2008. • Skorek E. M.: Zaburzenia rozwoju psychoruchowego dzieci. Kraków 2005 |
| Efekty uczenia się: |
Wiedza: -posiada wiedzę na temat terminologii, dynamiki, teoretycznych i praktycznych problemów związanych z zaburzeniami parcjalnymi -posiada wiedzę na temat determinantów zaburzeń i właściwych metod oddziaływań terapeutycznych Umiejętności: -posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat symptomów zaburzeń na tle zmian rozwojowych; potrafi wykorzystywać zdobytą wiedzę teoretyczną w celu analizowania i interpretowania zaburzeń -potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności, korzystając z różnych źródeł, przewiduje skutki konkretnych działań terapeutycznych; ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania Kompetencje społeczne: -charakteryzuje się postawą poszukującą i udoskonalającą własny warsztat pracy -dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą |
| Metody i kryteria oceniania: |
-90% obecności na zajęciach -aktywny udział w zajęciach -zaliczenie kolokwium i prezentacji |
| Praktyki zawodowe: |
Brak |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.
