Metodyka nauczania środowiska społeczno-przyrodniczego dzieci w wieku wczesnoszkolnym i przedszkolnym

obowiązkowy

Niezbędna realizacja efektów kształcenia przedmiotu: Podstawy nauczania środowiska dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym

Przedmiot Metodyka nauczania środowiska społeczno przyrodniczego dzieci w wieku wczesnoszkolnym i przedszkolnym ma umożliwić studentom rozszerzenie i pogłębienie wiedzy merytorycznej i metodycznej dotyczącej procesu edukacji środowiskowej małego dziecka. Studenci zgłębiają zagadnienia teoretyczne i metodyczne, poznają zasady kształcenia przyrodniczego i ekologicznego dzieci, nabywają umiejętności planowania, organizowania i prowadzenia zajęć, poszukują efektywnych metod i form poznawania przyrody oraz nabywają umiejętności, jak uczyć i wychowywać w naturalnym środowisku, przez bezpośredni kontakt z naturą, wielozmysłowe postrzeganie i indywidualne doświadczenia dzieci. Uczą się, jak rozbudzić w dzieciach wrażliwość na piękno przyrody oraz potrzebę jej ochrony.

Przedmiot Metodyka nauczania środowiska społeczno przyrodniczego dzieci w wieku wczesnoszkolnym i przedszkolnym ma umożliwić studentom rozszerzenie i pogłębienie wiedzy merytorycznej i metodycznej dotyczącej procesu edukacji środowiskowej małego dziecka. Studenci na zajęciach zgłębiają takie zagadnienia, jak: proces poznawania przyrody przez małe dziecko; cele edukacji przyrodniczej; kształtowanie pojęć przyrodniczych; kompetencje zawodowe nauczyciela kształcenia środowiskowego; metody wyzwalania aktywności ucznia i ich efektywność dydaktyczna w procesie nauczania przyrody; wycieczka i zajęcia w terenie w edukacji środowiskowej; dialog dziecka z przyrodą;kKształtowania świadomości ekologicznej i postaw ekologicznych u dzieci; wykorzystanie bioregionu w edukacji środowiskowej małego dziecka; ochrona przyrody w praktyce edukacyjnej przedszkolnej i szkolnej.

Budniak A.: Edukacja społeczno-przyrodnicza dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Kraków 2009.

Dymara B., Michałowski S., Wollman-Mazurkiewicz L.: Dziecko w świecie przyrody. Kraków 1998.

Różańska A: Edukacja środowiskowa jako dialog z przyrodą. W: E. Ogrodzka-Mazur, U. Szuścik, M. Zalewska-Bujak (red.): Edukacja małego dziecka. Tom 2. Wychowanie i kształcenie w praktyce. Kraków 2010.

Sawicki M.: Edukacja środowiskowa w klasach I-III szkoły podstawowej. Warszawa 1998.

Zioło I.: Edukacja środowiskowa na poziomie nauczania zintegrowanego. Kraków 2002.

Student ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę obejmującą pojęcia z zakresu teorii i praktyki edukacji środowiskowej oraz metodyczną wiedzę o podmiotach, metodach, środkach, formach i warunkach realizacji celów kształcenia środowiskowego; zna i samodzielnie wyznacza cele kształcenia środowiskowego na poziomie wychowania przedszkolnego i zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej; ma rozszerzoną wiedzę metodyczną na temat wykorzystania wycieczek, obserwacji przyrodniczych, doświadczeń, eksperymentów, pomiarów, gier i zabaw dydaktycznych oraz dialogowania z przyrodą, ze wskazaniem na określone odmienności ich stosowania w edukacji dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym; rozumie i interpretuje poprawnie zjawiska i procesy przyrodnicze oraz związki przyczynowo-skutkowe występujące w środowisku przyrodniczym oraz postawy człowieka wobec przyrody, co pozwala mu tworzyć ciekawe metodycznie i zrozumiałe dla dzieci interpretacje tych treści ; potrafi zaplanować i zorganizować (dobrać typowe dla wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej środki, metody, formy i warunki kształcenia przyrodniczego oraz tworzyć własne ich modyfikacje) zajęcia z edukacji środowiskowej, potrafi zaprojektować scenariusz zajęć z edukacji zintegrowanej z dominacją edukacji środowiskowej (wraz z wykonaniem wybranych środków dydaktycznych) oraz dokonać jego analizy i zastosować go w praktyce szkolnej; jest świadomy potrzeby rozwijania u dzieci postawy ekologicznej i motywacji ich do aktywnego i kreatywnego uczestnictwa na rzecz ochrony i kształtowania środowiska człowieka.