Metodyka terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 12-PE-ZTP-N2-4MTONI |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Metodyka terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną |
Jednostka: | Wydział Sztuki i Nauk o Edukacji |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Skrócony opis: |
Przedmiot ma umożliwić studentom poznanie podstawowych założeń z zakresu metodyki pracy osób niepełnosprawnych intelektualnie, narzędzi wykorzystywanych w diagnozowaniu wymienionej grupy osób jak również terapii i modyfikacje metod. Istotą zalecę jest poznanie funkcjonowania osoby niepełnosprawnej intelektualnie oraz zapoznanie się z wsparciem instytucjonalnym i poza instytucjonalnym w procesie terapeutycznym |
Pełny opis: |
Przedmiot realizowany na ćwiczeniach ma umożliwić studentom poznanie podstawowych założeń z zakresu metodyki pracy osób niepełnosprawnych intelektualnie. Zostaną zaprezentowane narzędzia wykorzystywanych w diagnozowaniu wymienionej grupy osób jak również terapie i modyfikacje metod dostępnych na runku edukacyjnym. Istotą zalecę jest poznanie funkcjonowania osoby niepełnosprawnej intelektualnie oraz zapoznanie się z wsparciem edukacyjnym oraz poza edukacyjnym |
Literatura: |
H.Borzyszkowa (2002), Sytuacja rodzin dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w środowisku społecznym [W:] D.Lotz, K.Wenty, W.Zeidler (red.) Diagnoza dla osób niepełnosprawnych, Agencja Wydawnicza Kwadra, Szczecin. J.Cieszyńska, M.Korendo (2008), Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6 roku życia, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków. H.Cudak (2000), Funkcjonowanie rodziny w pierwszych okresach rozwojowych dziecka, Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogiczne TWP, Warszawa. C.Barnes, Mercer G.(2008), Niepełnosprawność, Warszawa Z.Sękowska, (1998), Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Warszawa D.D. Smith (2009), Pedagogika specjalna. T.1-2. Warszawa O. Speck (2006), Niepełnosprawni w społeczeństwie. Katowice M.Piszczek (2007), Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka. Wybrane zagadnienia. Warszawa K.Bobińska, T.Pietras, P.Gałecki(2012), Niepełnosprawność intelektualna – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnoza, terapia, Wrocław |
Efekty uczenia się: |
Student ma ma podstawową wiedzę z zakresu teorii diagnozy, terapii i metodyki pracy terapeutycznej z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie; zna teorie na temat rozwoju człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, psychologicznym jak również społecznym, z uwzględnieniem niepełnosprawności intelektualnej. Rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii; posiada wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej. Posiada umiejętności z zakresu: ma praktyczne umiejętności poszukiwania twórczych metod pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie z dostosowaniem do ich indywidualnych potrzeb ; umie samodzielnie dokonać diagnozy osoby niepełnosprawnej intelektualnie, potrafi zaprojektować i zorganizować indywidualne i środowiskowe wsparcie; ma praktyczne umiejętności z zakresu komunikacji interpersonalnej i alternatywnej w komunikowaniu się z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie. Wykazuje postawę poszukującą i udoskonalającą własny warsztat pracy, rozumie potrzebę ustawicznego dokształcania się w kontaktach interpersonalnych (zarówno z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie jak również ich rodzinami) wykazuje postawę szacunku i zrozumienia dla osób będących w trudnej sytuacji w kontaktach z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie wykazuję rozwagę, dojrzałość i zaangażowanie w diagnozowaniu oraz realizowaniu terapii. |
Metody i kryteria oceniania: |
Średnia arytmetyczna z poszczególnych efektów kształcenia |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.