Psychiatria

podstawowy

obowiązkowy

brak

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami psychiatrii. W trakcie wykładów studenci zapoznają się z obszarem zainteresowań psychiatrii jako dziedziny medycyny (diagnoza, leczenie, rehabilitacja, psychiatria konsultacyjna), nabywają wiedzy na temat możliwości oceny stanu psychicznego, biomedycznego ujęcia genezy zaburzeń psychicznych oraz opisu objawów psychopatologicznych, zespołów objawowych i zaburzeń psychicznych. Wykłady wprowadzają także elementarną wiedzę na temat psychofarmakologii i innych medycznych procedur stosowanych w lecznictwie psychiatrycznym.

Celem zajęć jest zapoznanie studentów psychologii z podstawami psychiatrii. W ramach wykładów zostaną przedstawione treści dotyczące rozwoju dziedziny, jej subdziedzin, diagnozy psychiatrycznej, psychofarmakologii oraz medycznego ujęcia chorób i zaburzeń psychicznych. Wykłady mają na celu przybliżenie możliwości, jakie oferuje współczesna psychiatria w zakresie diagnostyki i leczenia chorób psychicznych. Przybliżone zostaną podobieństwa i różnice pomiędzy psychologicznym i psychiatrycznym rozumieniem i rozwiązywaniem problemów osób z zaburzeniami psychicznymi.

1. Historia rozwoju psychiatrii – czego się nauczyliśmy i z czego korzystamy współcześnie

2. Psychiatria – kierunki, możliwości i ograniczenia udzielania pomocy w warunkach polskiej opieki zdrowotnej

3. Genetyka, neurofizjologia i neuroobrazowanie w psychiatrii – aspekty diagnostyczne

4. Podstawy farmakologii klinicznej i wpływ leków na stan psychiczny

5. Biologiczne podstawy zaburzeń psychotycznych

6. Psychofarmakologia zaburzeń psychotycznych

7. Biologiczne podstawy zaburzeń afektywnych

8. Psychofarmakologia zaburzeń afektywnych

9. Biologiczne podstawy i psychofarmakologia zaburzeń lękowych

10. Biologiczne podstawy zaburzeń spowodowanych używaniem środków psychoaktywnych

11. Psychofarmakologia uzależnień

12. Biologiczne podstawy i psychofarmakologia zaburzeń psychosomatycznych i behawioralnych

13. Geniusz czy choroba – dylematy związane z leczeniem objawów psychopatologicznych

14. Psychiatria kulturowa i transkulturowa

15. Niefarmakologiczne metody leczenia chorób psychicznych – terapia elektrowstrząsowa, psychochirurgia i inne metody biologiczne

Literatura obowiązkowa:

Andreasen, N. (2003). Fascynujący mózg. Lublin: Wydawnictwo Czelej.

Jarema, M. i Rabe-Jabłońska, J. (2013). Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL.

Rybakowski, J., Pużyński, S. i Wciórka, J. (red.) (2010). Psychiatria. Podstawy psychiatrii, t.1. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.

Rybakowski, J., Pużyński, S. i Wciórka, J. (red.) (2010). Psychiatria. Psychiatria kliniczna, t.2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.

Stahl, S.M. (2008). Podstawy psychofarmakologii. Gdańsk: Via Medica.

Literatura uzupełniająca:

Hese, R.T. i Zyss, T. (2007). Leczenie elektrowstrząsami w praktyce klinicznej. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.

Morrison, J. (2012). Diagnoza psychiatryczna. Kraków:WUJ.

Rybakowski, J. (2008). Oblicza choroby maniakalno-depresyjnej. Poznań: Termedia Wydawnictwa Medyczne.

Rymaszewska, J. (red.) (2011). Psychiatria – co nowego? Wrocław: Cornetis.

Shorter, E.L. (2005). Historia psychiatrii. Od zakładu dla obłąkanych po erę Prozacu. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Możliwe jest korzystanie z innych podręczników i monografii dotyczących tematyki zajęć i wydanych po 2005 roku.

1. Student posiada wiedzę na temat biomedycznego rozumienia objawów psychopatologicznych, z uwzględnieniem elementów neuropsychologii i zaburzeń neuroprzekaźnictwa w ośrodkowym układzie nerwowym

2. Student ma rozeznanie w specyfice problemów psychicznych w różnych grupach wiekowych i w połączeniu z prawidłowościami rozwoju człowieka (zna zakres zainteresowań i możliwości psychiatrii dziecięcej, psychiatrii osób dorosłych i psychogeriatrii)

3. Student posiada elementarną wiedzą na temat farmakoterapii i procedur medycznych stosowanych w psychiatrii

4. Student posiada umiejętność dostrzegania biologicznych mechanizmów leżących u podłoża zaburzeń psychicznych

5. Student potrafi integrować wiedzę psychologiczną z podstawową wiedzą psychiatryczną (biomedyczną) oraz dostrzegać związki pomiędzy medycyną i biologią a psychologią jako dyscyplinami badającymi zdrowie psychiczne i odpowiadającymi za jego stan

6. Student potrafi odróżnić i jasno określić obszary kompetencji lekarza i psychologa w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji

7. Student potrafi wskazać najbardziej optymalne i dostępne na gruncie współczesnej psychiatrii możliwości pomocy dla osoby chorej psychicznie

8. Student ma rozeznanie we własnych kompetencjach i ograniczeniach zawodowych

Ocena ustalana jest na podstawie egzaminu, obejmującego:

- Część pisemną – egzamin testowy, obejmujący zagadnienia wykładowe

- Część ustną – wypowiedź i dyskusję na temat jednego zagadnienia wybranego przez studenta spośród tematów podanych przez prowadzącego na początku semestru. Zagadnienia te wymagać będą od studenta umiejętności integrowania wiedzy zdobytej na wykładach z wiedzą zawartą w podanej literaturze. W trakcie tej części egzaminu egzaminator może zadać dodatkowe pytania związane z tematem wypowiedzi (nie wykraczające jednak poza treści poruszane na wykładach i zawarte w podanej literaturze). Dopuszcza się możliwość opracowania innego zagadnienia, niż podane przez prowadzącego – po uprzednim uzgodnieniu tego z wykładowcą.

Ocena z części pisemnej egzaminu ustalana będzie na podstawie poniższej skali:

0-60% punktów - ocena niedostateczna (2,0)

61-67% – ocena dostateczna (3,0)

68-75% - ocena plus dostateczna (3,5)

76-83% - ocena dobra (4,0)

84-91% - ocena plus dobra (4,5)

92-100% - ocena bardzo dobra (5,0)

Wypowiedź ustna będzie oceniana na skali 2 (niedostateczny) - 6 (celujący = wiedza studenta znacznie wykracza poza zakres wykładu i podanej literatury).

Student ma obowiązek zaliczyć pozytywnie obie części egzaminu. W razie uzyskania oceny niedostatecznej z jakiejkolwiek części egzaminu studentowi przysługuje termin poprawkowy na ogólnie obowiązujących zasadach przewidzianych w Regulaminie Studiów.

Ostateczny wynik OKM składa się w 60% z oceny z części pisemnej i 40% z części ustnej.

Ostateczna ocena końcowa modułu będzie ustalana według poniższej skali:

do 2,9 - niedostateczny

2,91-3,25 - dostateczny

3,26-3,75 - dostateczny plus

3,76-4,25 - dobry

4,26-4,60 - dobry plus

powyżej 4,60 - bardzo dobry

Uwaga: W ustalaniu oceny końcowej modułu uwzględniane są oceny z każdego podejścia do testu wiadomości i w takim wypadku do oceny końcowej będzie brana pod uwagę średnia arytmetyczna z ocen uzyskanych we wszystkich przysługujących studentowi terminach egzaminacyjnych w danym semestrze.

nie dotyczy