Prawo karne

obowiązkowy

Celem przedmiotu jest dostarczenie studentowi wiedzy o specyfice prawa karnego jako dziedzinie prawa represyjnego (tak jeśli idzie o stronę normatywną, jak i znaczenie społeczne). Wymaga to przedstawienia podstawowych regulacji prawa karnego przy uwzględnieniu egzemplifikacji jego funkcjonowania – efektem tego procesu jest umiejętność dokonywania przez studenta subsumcji stanów faktycznych i samodzielność ocen odnoszących się do poszczególnych instytucji prawa karnego.

Tematami zajęć będą w szczególności następujące grupy zagadnień (tematyka obydwu semestrów nauki prawa karnego):

1. Definicja prawa karnego, specyficzne cechy środków penalnych, ich cele i funkcje oraz ewolucja (w nawiązaniu do szkół i kierunków w prawie karnym).

2. Źródła prawa karnego, charakterystyka kodeksu karnego i prawa karnego pozakodeksowego, budowa norm prawnokarnych i odrębności wykładni przepisów prawnokarnych, zasady prawa karnego.

3. Pojęcie przestępstwa, jego typów podstawowych i zmodyfikowanych, podziały przestępstw.

4. Ustawowe znamiona czynu zabronionego (podmiot, przedmiot ochrony, strona przedmiotowa wraz z problematyką związku przyczynowego, strona podmiotowa), rodzaje znamion.

5. Bezprawność i wina.

6. Stadia i zasady odpowiedzialności za nie.

7. Współdziałanie i zasady odpowiedzialności za nie.

8. Okoliczności wyłączające przestępność.

9. Jedność - wielość czynów i przestępstw.

10. Obowiązywanie ustawy pod względem czasu i miejsca.

11. Charakterystyka środków penalnych.

12. Ustawowy i sędziowski wymiar kary.

13. Przedawnienie, zatarcie skazania, amnestia, abolicja, akt łaski.

14. Postępowanie wobec nieletnich, odpowiedzialność podmiotów zbiorowych.

15. Odrębności prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń.

16. Wybrane zagadnienia części szczególnej.

Student (po obydwu semestrach nauki prawa karnego):

- zna ewolucję instytucji prawa karnego, szkół i kierunków w prawie karnym

- zna konsekwencje obowiązywania zasady określoności na tle katalogu źródeł prawa karnego ukształtowanego w przepisach Konstytucji RP i posiada wiedzę o pozostałych zasadach prawa karnego i ich konsekwencjach

- posiada wiedzę o specyfice budowy norm prawnokarnych i odrębności zasad wykładni przepisów prawnokarnych

- zna pojęcie przestępstwa i wszystkie instytucje części ogólnej kodeksu karnego znajdujące zastosowanie do typizacji zawartych w części szczególnej prawa karnego oraz poza kodeksem karnym

- posiada podstawowe wiadomości z zakresu postępowania w sprawach nieletnich, prawa wykroczeń, kodeksu karnego skarbowego i ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych oraz pozakodeksowego prawa karnego

- posiada wiadomości z zakresu nauki o środkach penalnych pozwalające na podejmowanie decyzji odpowiadających modelowi racjonalnej polityki karnej

- posiada umiejętność wskazywania instytucji prawnokarnych znajdujących zastosowanie do określonego stanu faktycznego i określania tego konsekwencji

- potrafi samodzielnie dokonywać ocen co do zalet i wad określonych rozwiązań normatywnych (w tym odnoszących się do kryminalizacji i jej sposobu)

- posiada umiejętność rozwiązywania zadań teoretycznych i praktycznych z zakresu prawa karnego pracując w zespole

- potrafi uzasadnić proponowane rozwiązania zadań, sięgając po najnowszy stan prawny

1. Ocena końcowa modułu stanowi średnią arytmetyczną ostatecznej oceny z zaliczenia i ostatecznej oceny z egzaminu, o ile w pkt. 2 i 3 nie postanowiono inaczej.

2. Jeśli ostateczna ocena z zaliczenia lub egzaminu jest niedostateczna (2.0), to ocena końcowa modułu jest także niedostateczna (2.0).

3. Jeśli średnia ustalona wg. zasad określonych w pkt. 1 będzie stanowić ułamek, ocena końcowa modułu zostanie zaokrąglona wg. następującego przelicznika:

poniżej 3.24 = 3.0

3.25 – 3.74 = 3.5

3.75 – 4.24 = 4.0

4.25 – 4.74 = 4.5

4.75 – 5.00 = 5.0

Egzamin po drugim semestrze nauki prawa karnego:

Merytoryczny zakres egzaminu odpowiada ogólnemu określeniu efektów kształcenia w module przedmiotu, których uszczegółowienie znajduje się powyżej – niezależnie od tego, czy zagadnienia te zostały omówione na wykładzie lub ćwiczeniach, czy też nie (w tym zakresie student powinien uzupełnić wiadomości w ramach pracy własnej). Przedmiot oceny stanowią zarówno wiadomości, jak i umiejętność ich wykorzystania przy rozwiązywaniu konkretnych stanów faktycznych.

Egzamin jest nastawiony na sprawdzenie zarówno wiadomości, jak i umiejętności. Ocena stanowi wypadkową zastosowania tych dwóch kryteriów, przy czym odpowiedź wskazująca na nieznajomość regulacji o podstawowym znaczeniu, jak też nieumiejętność dokonywania wykładni norm prawnokarnych, oznacza ocenę niedostateczną – niezależnie od odpowiedzi na pozostałe pytania.

Egzamin odpowiada efektom kształcenia podanym w module i wymogom oraz kryteriom wskazanym powyżej.

Przed przystąpieniem do egzaminu słuchaczom podawane są zasady wedle których jest on przeprowadzany. Ich powtórzenie znajduje się w nagłówku testu.

Egzamin zerowy (który może być przeprowadzony wyłącznie po zakończeniu zajęć wykładowych i ćwiczeniowych) będzie miał miejsce tylko wtedy, gdy zainteresowanie nim przejawi odpowiednio liczebna grupa studentów.

Przedmiotowy zakres egzaminu jest jednakowy niezależnie od tego, czy idzie o termin zerowy, pierwszy czy poprawkowy.