Metodyka profilaktyki społecznej i uzależnień

obowiązkowy

Celem zajęć jest przygotowanie teoretyczne (ujęcia definicyjne, sposoby rozumienia koncepcji profilaktycznych) i metodyczne do podejmowania profesjonalnych działań wspierających jednostki i grupy społeczne zagrożone niedostosowaniem społecznym i uzależnieniami.

Przedmiot metodyka profilaktyki społecznej i uzależnień ma przygotować studentów do realizacji zadań profilaktyczno-wychowawczych w instytucjach edukacyjnych, pomocowych organizujących socjoterapię, terapię indywidualną i grupową dla osób w różnym wieku. Studenci zdobywają wiedzę z zakresu diagnostyki profilaktycznej (rozpoznawania stanów zagrożenia moralnego, zdrowotnego, kulturowego, społecznego jednostki, rodziny, grupy) oraz nabywają umiejętności w zakresie konstruowania programu zapobiegającego oraz redukującego przejawy niedostosowania społecznego, wykolejenia i patologii społecznej. Tematyka zajęć przybliża różnorodne strategie przydatne w efektywnym organizowaniu procesu profilaktyki, zwłaszcza wobec dzieci i młodzieży z trudnych środowisk.

Arendarska A. Wojcieszek K.: Przygotowanie do profilaktyki domowej. Warszawa 1996

Cekiera Cz.: Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych. Lublin 1993

Dziewiecki M.: Integralna profilaktyka uzależnień w szkole. Krótki poradnik psychologiczny. Kraków 2003

Dziewiecki M.: Nowoczesna profilaktyka uzależnień. Jedność, Kielce 2000

Gaś Z.: Profilaktyka uzależnień. Warszawa 1993

Gaś Z.: Psychoprofilaktyka. Procedury konstruowania programów wczesnej interwencji. Lublin 1998

Kieszkowska A.(red.): Strategie działań profilaktycznych w środowiskach wychowawczych. Kielce 2007

Kozaczuk F. Urban B (red): Profilaktyka i resocjalizacja młodzieży. Rzeszów 1997

Simm M. Węgrzyn-Jonek E.: Budowanie szkolnego programu profilaktyki. Kraków 2002.

Prajsner M.(red.): Młodzież z grup ryzyka. Perspektywy profilaktyki. Warszawa 2003

Sakowicz T. i Kieszkowska A.(red.): Miejsce rodziny i szkoły w profilaktyce uzależnień. Kielce 2003

Szymańska J.: Programy profilaktyczne. Podstawy profesjonalnej psychoprofilaktyki. Warszawa 2000

Świątkiewicz G.(red.): Profilaktyka w środowisku lokalnym. Warszawa 2002

- zna elementarną terminologię używaną w profilaktyce społecznej, ma podstawową wiedzę z zakresu historii kształtowania się koncepcji profilaktyki społecznej w Polsce i na świecie, rozumie istotę działań profilaktycznych w kontekście współczesnych przemian edukacyjnych i cywilizacyjnych, potrafi wskazać cele i zadania profilaktyki podejmowane w placówkach edukacyjnych, wychowawczo-terapeutycznych oraz w środowisku lokalnym, zna modele, strategie działań profilaktycznych;

- rozumie i wyjaśnia przyczyny problemów patologii i społecznych oraz wskazuje sposoby zapobiegania niewłaściwym zrachowaniom dzieci i młodzieży, zna rozporządzenia dotyczące zakresu i organizacji działań profilaktyczno-wychowawczych i terapeutycznych na szczeblu centralnym, regionalnym i lokalnym, zna metody oddziaływań terapeutycznych w środowiskach wychowawczych, ma podstawową wiedzę na temat modeli, procedur i faz konstruowania programu profilaktycznego;

- ma praktyczne umiejętności w zakresie diagnozowania stanów zagrożenia moralnego, niedostosowania społecznego lub patologii społecznych dzieci i młodzieży, ich rodzin oraz całego środowiska wychowawczego, potrafi ocenić przydatność konkretnych strategii i metod do realizacji zadań profilaktycznych i terapeutyczno-wychowawczych, a także potrafi włączać się w istniejące (lub tworzyć własne) projekty i programy profilaktyczne i terapeutyczne w środowisku lokalnym oraz w instytucjach edukacyjnych i terapeutyczno-wychowawczych, potrafi sprawnie porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych;

- potrafi samodzielnie korzystać z różnych źródeł wiedzy i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności w zakresie opracowywania strategii działań o charakterze profilaktycznym i terapeutyczno-wyrównawczym, posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierając je argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia, potrafi w klarowny sposób wypowiadać się w mowie i na piśmie;

- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności z zakresu profilaktyki uzależnień, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzegania zasad etyki w pracy z osobą wymagającą wsparcia oraz jego rodziną;

- uczestniczy w przygotowywaniu projektów i programów profilaktyczno-terapeutycznych zarówno w instytucjach edukacyjnych, socjoterapeutycznych, opiekuńczo-wychowawczych, jak i w środowisku lokalnym wychowanka, charakteryzuje się twórczą postawą w rozwiązywaniu problemów społeczno-wychowawczych oraz kulturą pedagogiczną i wrażliwością na potrzeby i problemy innych.

- umiejętność prezentowania własnych rozwiązań w oparciu o wybrane koncepcje teoretyczne (socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne),

- znajomość konkretnych strategii i metod do realizacji zadań profilaktycznych i terapeutyczno-wychowawczych,

- umiejętne odwołanie się do literatury przedmiotu oraz innych źródeł (dokumenty, strony internetowe, czasopisma)