Główne doktryny i systemy pedagogiczne [12-PE-S1-1GDSP]
semestr letni 2013/2014
Ćwiczenia,
grupa nr 4
Przedmiot: | Główne doktryny i systemy pedagogiczne [12-PE-S1-1GDSP] |
Zajęcia: |
semestr letni 2013/2014 [2013/2014L]
(zakończony)
Ćwiczenia [C], grupa nr 4 [pozostałe grupy] |
Termin i miejsce:
|
(brak danych) |
Liczba osób w grupie: | 13 |
Limit miejsc: | (brak danych) |
Prowadzący: | Sylwia Ryszawy |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: 1. Chmaj L: Prądy i kierunki w pedagogice XX wieku. Wyd. PZWS, Warszawa 1962. 2. Kupisiewicz Cz.: Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podręcznik akademicki. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2012. 3. Kwieciński Z., Śliwerski B.: Pedagogika. Podręcznik akademicki. T.1, Wyd. PWN, Warszawa 2003 (oraz wydania późniejsze). 4. Wołoszyn S. (red.): Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. T. 3, ks.2. Dom Wydawniczy „Strzelec”, Kielce 1998. 5. Wołoszyn S.: Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym. Dom Wydawniczy „Strzelec”, Kielce 1998. Literatura uzupełniająca: 1. Badura-Strzelczyk G.: Pomóż mi to zrobić samemu: jak wykorzystać idee Marii Montessori we współczesności. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2002. 2. Chymuk M.: Janusz Korczak: dziecko i wychowawca. Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna Ignatianum: Wydawnictwo WAM, Kraków 2009. 3. Kiersch J.: Pedagogika waldorfska. Wprowadzenie do pedagogiki Rudolfa Steinera. Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2008. 4. Meissner A., Majorek Cz.: Pedagogika nowego wychowania w Polsce u schyłku XIX i w pierwszej połowie XX wieku. Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Rzeszów 2000. 5. Miksza M.: Zrozumieć Montessori.Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2001. 6. Milerski B. (red).: Elementy pedagogiki religijnej. Chrześcijańska Akademia Teologiczna, Warszawa 1998. 7. Okoń W. (red.): Szkoły eksperymentalne w świecie 1900-1975. WSiP, Warszawa 1977. 8. Wasiukiewicz J: Pedagogika Waldorfska w teorii i praktyce. Wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002. 9. Korczak J.: Pisma wybrane. PWN, Warszawa 1978. 10. Szuksta H., Mendel M.: Współczesne tendencje w nauczaniu inspirowane metodami M. Montessori, C. Freineta, R. Steinera. Zakład Wydawnictw i Reklamy IWANOWSKI, Płock 1995. Artykuły zamieszczone w czasopismach pedagogicznych: "Życie Szkoły", "Nowe w szkole", "Nowa Szkoła", "Wychowanie na Co Dzień". |
Zakres tematów: |
1-2. Szkoła tradycyjna J.F. Herbarta. 3-7. Charakterystyka założeń „Nowego Wychowania” oraz krytyczna analiza jego głównych przedstawicieli: 3. E. Key – „stulecie dziecka”, „szkoła przyszłości”, nauczanie domowe, otoczenie i meble szkolne, swoboda i jej granice, stosunek do nagród i kar. 4. M. Montessori – otoczenie i meble szkolne, system swobody, samodzielność, materiał dydaktyczny, zjawisko „polaryzacji uwagi”, lekcje ciszy, rola nauczyciela. 5. J. Korczak – „Dom Sierot”, „Nasz Dom”, prawa dziecka, sztuka wychowania, formy oddziaływań wychowawczych, sąd koleżeński. 6. Szkoła waldorfska R. Steinera – wychowawca i jego role, twórcza aktywność dzieci, eurytymia, nauczanie „epokowe”, cechy szkoły waldorfskiej. 7. C. Freinet – założenia pedagogiki C. Freineta, samorządność szkolna, rola nauczyciela, techniki wykorzystywane w pracy z dziećmi. 8. Szkoły eksperymentalne na świecie – wybrane przykłady (plan daltoński, metoda winnetkowska, metoda ośrodków pracy) 9. Pragmatyzm w pedagogice J. Dewey’a – pojęcie wychowania, uczenie się przez działanie, zajęcia praktyczne, szkoła jako miejsce uspołeczniania młodego pokolenia, program nauczania, fazy myślenia prowadzące do rozwiązania problemu. 10. Koncepcja wychowania funkcjonalnego E.Clapare’da – pojecie wychowania funkcjonalnego, zadania szkoły, nauczyciel jako stymulator zainteresowań. 11. Pedagogika kultury 12. Socjologiczne nurty w teorii i praktyce wychowania 13-14. Pedagogika religijna – koncepcje wychowania religijnego w XIX i XX wieku 15. Zajęcia sprawdzające (kolokwium) – na podstawie zrealizowanych treści. |
Metody dydaktyczne: |
Student powinien zapoznać się z właściwym materiałem drukowanym (publikacje wskazane w wykazie literatury obowiązkowej i uzupełniającej) oraz wizualnym (ilustracje, zdjęcia, filmy, modele) w celu nabycia odpowiedniej wiedzy o genezie, założeniach i rozwoju fundamentalnych doktryn i systemów pedagogicznych. Powinien kształtować umiejętności oraz kompetencje społeczne odpowiednie do analizy i krytycznej oceny omawianych systemów w pedagogice. Powinien brać aktywny udział w dyskusji, podejmować współpracę z innymi członkami zespołu i umieć pracować indywidualnie. Student – pracując w grupie – ma przygotować i przedstawić prezentację, szukając dodatkowych informacji w różnych dostępnych źródłach. |
Metody i kryteria oceniania: |
Prezentacja - wymagania merytoryczne- sprawdzenie umiejętności współpracy w zespole oraz zaprezentowania i interpretacji zdobytej wiedzy teoretycznej dotyczącej głównych doktryn i systemów pedagogicznych, a także umiejętności poddania ich krytycznej ocenie. Tezy związane z treściami zajęć. Polecane propozycje – literatura obowiązkowa i uzupełniająca. Kryteria oceny: student posiada usystematyzowaną wiedzę o doktrynach i systemach pedagogicznych przełomu XIX i XX wieku, a także zna i rozumie ich społeczno-kulturowe podłoże. Potrafi posługiwać się dostępnymi środkami technologicznymi, które wykorzystuje podczas przygotowywania i omawiania prezentacji dotyczących fundamentalnych koncepcji pedagogicznych nurtu „Nowego Wychowania”. Przejawia aktywność i zaangażowanie w podejmowaniu działań grupowych. Przebieg procesu weryfikacji: Grupa dysponuje 25-30 minutami na zaprezentowanie określonej koncepcji pedagogicznej. Wszystkie osoby biorące udział w prezentacji powinny być przygotowane merytorycznie i zabrać głos w czasie jej trwania. Przedstawiane treści powinny być starannie opracowane i wygłoszone, a nie odczytane podczas zajęć. Studenci powinni zaplanować i wykorzystać w trakcie omawiania prezentacji metody aktywizujące słuchaczy. Osoby biorące udział w zajęciach powinny cechować się ciekawością poznawczą i aktywnością w zgłębianiu wiedzy opierając się m.in. na interdyscyplinarnych treściach realizowanych w ramach takich przedmiotów jak: wprowadzenie do pedagogiki ogólnej, teoretycznie podstawy wychowania oraz historia filozofii. Powinny korzystać z literatury obowiązkowej i uzupełniającej. Studenci zostaną poinformowani o terminie prezentacji na pierwszych zajęciach oraz możliwości konsultacji z prowadzącą zajęcia. Kolokwium - wymagania merytoryczne - pisemne sprawdzenie poziomu wiedzy zdobytej na ćwiczeniach podczas analizy tekstów i prezentacji. Tezy związane z treściami zajęć. Polecane pozycje – literatura obowiązkowa i uzupełniająca. Kryteria oceny: Student posiada usystematyzowaną wiedzę o doktrynach i systemach pedagogicznych przełomu XIX i XX wieku, a także zna i rozumie ich społeczno-kulturowe podłoże. Świadomy swojej wiedzy posiada umiejętność samodzielnego formułowania pisemnych wypowiedzi i ich uzasadnień oraz zdolność kreatywnego spojrzenia na problemy pedagogiczne. Potrafi opracować i zinterpretować poznane treści biorąc pod uwagę przemiany edukacyjne. Przebieg procesu weryfikacji: Czas trwania kolokwium 35-40 minut. Metodą sprawdzenia wiedzy i umiejętności jest test obejmujący zestaw pytań zamkniętych (np. pytania „prawda-fałsz”, pytania wielokrotnego wyboru i innych), półotwartych (np. pytania z luką) i otwartych. Termin kolokwium zostanie uzgodniony podczas pierwszych zajęć dydaktycznych. |
Uwagi: |
ASK |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.