Podstawy estetyki [05-FI-S1-11]
semestr zimowy 2015/2016
Ćwiczenia,
grupa nr 1
Przedmiot: | Podstawy estetyki [05-FI-S1-11] |
Zajęcia: |
semestr zimowy 2015/2016 [2015/2016Z]
(zakończony)
Ćwiczenia [C], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
Termin i miejsce:
|
(brak danych) |
Liczba osób w grupie: | 26 |
Limit miejsc: | 25 |
Prowadzący: | Magdalena Wołek |
Literatura: |
1. MIMESIS Platon, Państwo. Ks. X, 595-610. Arystoteles, Poetyka. 1447a-1456a30, 1461b25-1462b15. 2. PIĘKNO Teksty pitagorejczyków i Heraklita .W. Tatarkiewicz, Historia estetyki. T. I. Warszawa 1985, s. 93-95. I. Kant, Analityka piękna. W. Tegoż, Krytyka władzy sądzenia. Warszawa 1964, s. 3-129. 3. FORMA H. Read, O pochodzeniu formy w sztuce. Warszawa 1973, s. 66-87; 167-179 (Początki formy w sztukach plastycznych; Dezintegracja formy w sztuce współczesnej). S. I. Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie, Warszawa 1974, s. 3-31. 4. WZNIOSŁOŚĆ I. Kant, Analityka wzniosłości. W. Tegoż, Krytyka władzy sądzenia. Warszawa 1964, s. 130-189. J.-F. Lyotard, Wzniosłosć i awangarda. W. „Teksty drugie” 2-3 (1996), s. 173-189. 5. TRAGICZNOŚĆ F. Nietzsche, Narodziny tragedii czyli Hellenism i pesymizm. Warszawa 1990, s. 1-15; 21-77 (Próba samokrytyki; §1-§10). M. Scheler, O tragedii i tragiczności. W: Red. Tatarkiewicz, Arystoteles, David Hume, Max Scheler. O tragedii i tragiczności, Kraków 1976, s. 51- 102. 6. WARTOŚCI ESTETYCZNE R. Ingarden, Przeżycie, dzieło, wartość, Kraków 1966, s. 128-162. W. Stróżewski, Wokół piękna. Kraków 2002, s. 180-205 (Wartości estetyczne i nadestetyczne). 7. HERMENEUTYKA A ESTETYKA H. G. Gadamer, Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane. Warszawa 1986, 119-127 (Estetyka i hermeneutyka). P. Ricoeur, Język, tekst, interpretacja. W. Tegoż. Wyjaśnienie i rozumienie. Warszawa 1989.; lub W. Red. M. Gołaszewska, Estetyka w świecie. T. 2. Warszawa 1986, s. 65-81. J. C. Piguet, Hermeneutyka a estetyka. W. Red. M. Gołaszewka, Estetyka w świecie. T. 4. Kraków 1994, s. 39-47. 8. DOŚWIADCZENIE ESTETYCZNE J. Dewey, Sztuka jako doświadczenie. Wrocław-Warszawa-Kraków- Gdańsk 1975, s. 45-100. N. Goodman, Sztuka i poznanie. W: M. Gołaszewska (red.), Estetyka w świecie. T. 2. Warszawa 1986, s. 135-152. 9. MIMESIS I PRAWDA W FOTOGRAFII S. Sontag, O fotografii; W-a 1986, s. 140-165. W. Benjamin, Mała historia fotografii. W. Tegoż, Anioł historii, Poznań 1996. R. Barthes, Światło obrazu. Uwagi o fotografii; W-a 1996, s. 7-105. 10. SZTUKA-ANTYSZTUKA T. Binkley, Przeciw estetyce; W. Red. S. Morawski, Zmierzch estetyki rzekomy czy autentyczny?, T. 1, Warszawa 1987. s. 420-450. P. Krakowski, Posłowie; W. O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1981. 11-12. POSTMODERNIZM S. Sontag, Notatki o kampie. W: „Literatura na świecie” 79/9, s. 293-305 Ch. Jencks, Wstęp do architektury postmodernistycznej. W. Red. M. Giżycki, Postmodernizm – kultura wyczerpania? Warszawa 1988, s. 48-54. J. Barth Literatura wyczerpania. W. Red. Lewicki Z., Nowa proza amerykańska. Szkice krytyczne. Warszawa 1983. J.-F. Lyotard, Odpowiedź na pytanie: Co to jest ponowoczesność? W. Tegoż, Postmodernizm dla dzieci. Korespondencja 1982-1985. Warszawa 1998, s. 7-28. W. Welsch, Narodziny filozofii postmodernistycznej z ducha sztuki modernistycznej. W. Red. R. Nycz, Odkrywanie modernizmu. Kraków 1988, s. 429-461. 13. SZTUKA POPULARNA – SZTUKA ELITARNA F. Knoth, G. Reznicek, Plagiatorzy i plunderfonicy W. „Magazyn Sztuki” nr 17 (1/98), s. 395-398. R. Shusterman, Estetyka pragmatyczna. Żywe piękno i refleksja nad sztuką. Wrocław1998, s. 213-258 (Forma i funk; sztuka popularna jako wyzwanie estetyczne). W. Welsch, Sport – przez pryzmat estetyki, a nawet widziany jako sztuka? W. Red. A. Gwóźdź Media – eros – przemoc. Sport w czasach popkultury. Kraków 20003, s. 299-331. teksty do referatów Adorno T.W., W., Filozofia nowej muzyki. Warszawa 1974. Adorno T W., O literaturze: wybór esejów. Warszawa 2005. Adorno T. W., Sztuka i sztuki: wybór esejów. Warszawa 1990. Bachelard G., Wyobraźnia poetycka. Wybór pism. Warszawa 1975. Baudrillard J., Symulakry i symulacja. Warszawa 2005; lub Baudrillard J., Procesja symulakrów. W. Red. R. Nycz Postmodernizm. Antologia przekładów. Kraków 1998. Broch H., Kilka uwag o kiczu i inne eseje. Warszawa 1998. Burke E., Dociekania filozoficzne o pochodzeniu naszych idei wzniosłości i piękna. Warszawa 1968. Croce B., Zarys estetyki. Kraków 1962. Danto A., Świat sztuki: pisma z filozofii sztuki. Kraków 2006. Derrida J., Marginesy filozofii. Warszawa 2002. (Biała mitologia. Metafora w tekście filozoficznym). Derrida J., Parergon, W. Tegoż, Prawda w malarstwie, Gdańsk 2003. Dilthey W., Pisma estetyczne. Warszawa 1982. (Trzy epoki nowoczesnej estetyki i jej dzisiejsze zadania). Eco U., Dzieło otwarte. Forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych. Warszawa 1994. Eco U., Sztuka i piękno w Średniowieczu. Kraków 2006. Evdokimov P., Sztuka ikony. Teologia piękna, Warszawa 1999. Florencki P., Ikonostas i inne szkice. Białystok 1997. Flusser V., Ku filozofii fotografii. Katowice 2004. Gadamer H.G., Aktualność piękna. Sztuka jako gra, symbol i święto. Warszawa 1993. Hegel G. W. F., Wykłady o estetyce. T. I. Warszawa 1964. (Wstęp do estetyki). Heidegger M., Źródło dzieła sztuki. W. Tegoż, Drogi lasu. Warszawa 1997. Heidegger M., Cóż po poecie w czas marny? W. Tegoż, Budować, mieszkać, myśleć. Warszawa 1977. Huizinga J., Jesień średniowiecza. Warszawa 1992. (r. XV-XVII). Hume D., Sprawdzian smaku; W: Eseje; W-a 1955. Ingarden R., Utwór muzyczny i sprawa jego tożsamości. Kraków 1973. Ingarden R., O dziele literackim: badania z pogranicza ontologii, teorii języka i filozofii literatury. Warszawa 1988. Jung C. G., Problem typowych postaw w estetyce. W. Archetypy i symbole. Pisma wybrane. Warszawa 1993. Kakuzo O., Księga herbaty, Kraków 2004. Merleau-Ponty M., Oko i umysł. Szkice o malarstwie. Gdańsk 1996. Merleau-Ponty M., Postrzeganie, ekspresja, sztuka. W. Tegoż, Proza świata: eseje o mowie. Warszawa 1976. Moles A., Kicz, czyli sztuka szczęścia. Warszawa 1978. Ong W., Pismo przekształca świadomość. W. Tegoż, Oralność i pśmienność. Słowo poddane techologii. Lublin 1992. Ortega y Gasset J., Dehumanizacja sztuki i inne eseje, Warszawa 1980. Panowsky E., Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 (Ikonografia i ikonologia). Ricour P., Język, tekst, interpretacja. Warszawa 1989. (Mowa i pismo, Język jako dyskurs) Sartre J.P., Wyobrażenie: fenomenologiczna psychologia wyobraźni. Warszawa 1970. Scheler M., Metafizyka i sztuka. W. Tegoż. Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy, Warszawa 1987. Strawiński I., Poetyka muzyczna. Kraków 1980. Stróżewski W., Spór o transcendentalność piękna. W: „Zeszyty naukowe KUL” 4 (1961) nr 3. Uspienski L., Teologia ikony. Poznań 1993 Winkler R., Eigen M., Gra pięknem; W. Tychże, Gra. Warszawa 1983. Welsch W., Estetyka poza estetyką: o nową postać estetyki. Kraków 2005. |
Zakres tematów: |
Na ćwiczeniach z „estetyki” zaprezentowane zostaną główne stanowiska i problemy estetyki ujętej jako jedna z subdyscyplin filozoficznych – rozwijanej zarówno jako filozofia piękna, jak i filozofia sztuki. Podstawowe kategorie estetyczne (tj. piękno, wzniosłość, sztuka, forma, medium, estetyzacja, etc.) omawiane będą w szerszym, interdyscyplinarnym kontekście. Ćwiczenia będą stanowiły rozwinięcie i zarazem konkretyzację wykładu. |
Metody dydaktyczne: |
Analiza tekstów źródłowych podejmujących dane zagadnienie z dziedziny estetyki; dyskusja; burza mózgów, wymiana argumentów i komentarzy do prezentowanego referatu. |
Metody i kryteria oceniania: |
Na ocenę w końcową z ćwiczeń składają się w równym stopniu: 1.) aktywność́ (50%) oceniana pod kątem znajomości i umiejętności interpretacji oraz krytycznej analizy tekstów źródłowych; 2.) referat lub praca pisemna (50%) opracowane na podstawie wybranego tekstu (lub tekstów). Ocena: bardzo dobry (5.0) – pełna znajomość́ tekstów źródłowych; aktywność́ na 80% zajęć́; referat lub praca pisemna o charakterze porównawczo-problemowym, bez błędów merytorycznych oraz formalnych; umiejętność́ zaaranżowania i moderowania dyskusji; Ocena: dobry plus (4.5) – referat lub praca pisemna o charakterze porównawczo-problemowym, z niewielkimi uchybieniami merytorycznymi lub formalnymi; aktywność́ na 60% zajęć́; Ocena: dobry (4.0) – referat lub praca pisemna o charakterze opisowym; aktywność́ na 50% zajęć́; Ocena: dostateczny plus (3.5) – referat lub praca pisemna o charakterze opisowym, z niewielkimi uchybieniami merytorycznymi lub formalnymi; aktywność́ na 50% zajęć́; Ocena: dostateczny (3.0) – referat lub praca pisemna o charakterze opisowym; aktywność́ na 30% zajęć́. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.