Pedagogika resocjalizacyjna [06-PE-R-S1-01] semestr zimowy 2015/2016
Ćwiczenia, grupa nr 1

A. Szymański, Niedostosowanie społeczne dzieci i młodzieży, Warszawa 2010,

S. Bębas, Wybrane aspekty pedagogiki resocjalizacyjnej, Radom 2011

J. Cichowicz, Niedostosowanie społeczne dzieci i młodzieży: wybrane problemy Olsztyn 1992

A. Domagała-Kręcioch, Niedostosowanie społeczne uczniów a niepowodzenie szkolne, Kraków 2008

Noszczyk-Bernasiewicz M., Nieletni przestępcy w percepcji personelu i nadzoru resocjalizacyjnego oraz studentów resocjalizacji. Katowice 2010, Wyd. UŚ.

L. Mościcka (red.), Nieprzystosowanie i niedostosowanie społeczne, problemy resocjalizacji i rewalidacji, Wrocław 1991

F. Kozaczuk (red.), Zachowania przestępcze: przyczyny i zapobieganie, Rzeszów 2010

B. Urban, J. M. Stanik, Resocjalizacja T1, T2, Warszawa 2008

L. Pytka, Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa 2001, Wyd. UW.

I. Motow, Standardy opieki instytucjonalnej dla nieletnich, Łódź 2006

A. Węgliński, Resocjalizacja w warunkach dozorowanych oraz izolacji zakładowej Lublin 1993

R. Borowski, D. Wysocki, Instytucje wychowania resocjalizującego, Płock 2001

M. Jordan, Optymalizacja oddziaływań resocjalizacyjnych ( na przykładzie dwóch zakładów poprawczych) Opieka-Wychowanie -Terapia 1995, nr 5

J. Szałański, Zakład poprawczy w systemie resocjalizacji [w:] optymalizacja oddziaływań resocjalizacyjnych w Polsce i w niektórych krajach europejskich (red.) F. Kozaczuk, Rzeszów 2006

J. Dąbrowska, Resocjalizacja w polskim instytucjonalnym środowisku penitencjarnym „Opieka-Wychowanie-Terapia” 2001, nr 3

R. Pelewicz, Dozór elektroniczny jako środek ograniczania przeludnienia więzień w aspekcie źródeł prawa międzynarodowego praw człowieka ( artykuł dostępny http://ms.gov.pl/pl/probacja/2013/)

W. Kotowski, B. Kurzępa, Dozór elektroniczny – zarys problematyki, Probacja 2/2009, s. 72-98

H. Mazur, Dozór elektroniczny w procesie karnym, Prokuratura i Prawo 7-8/2009, s. 124-135

A. Ornowska, Wybrane aspekty z praktyki stosowania dozoru elektronicznego w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, Probacja 3–4/ 2010

http://www.dozorelektroniczny.gov.pl/

A. Kieszkowska (red.), Dylematy współczesnej profilaktyki i resocjalizacji, Kielce 2008

Z. Bartkowicz, P. Maciaszczyk, Profilaktyka i resocjalizacja, Tarnobrzeg 2011

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Stankowski A., Determinanty środowiskowe niedostosowania społecznego dzieci i młodzieży. Katowice 2002, Wyd. Gnome.

Jaworska A., Leksykon resocjalizacji. Kraków 2012, Wyd. Impuls.

Borowski R., Wysocki D., Instytucje wychowania resocjalizującego. Płock 2001,

1-2 Determinanty środowiskowe niedostosowania społecznego

- proces socjalizacji i jej mechanizmy,

- rodzinne uwarunkowania niedostosowania społecznego

- rola środowiska szkolnego w genezie niedostosowania społecznego

- środowisko rówieśnicze i jego negatywny wpływ na jednostkę

3-4 Przejawy niedostosowania społecznego wśród nieletnich

- przestępczość nieletnich (pojęcie przestępczości, obraz przestępczości nieletnich w świetle statystyk policyjnych)

- agresja i przemoc w placówkach oświatowych (oblicza agresji w szkole agresywne zachowania na terenie placówek oświatowych, rola pedagogów)

- Samobójstwa dzieci i młodzieży – autodestruktywny przejaw niedostosowania społecznego,

5 Instytucja wychowania resocjalizującego dla nieletnich: Kuratorskie Ośrodki

6 Resocjalizacja dorosłych - formy instytucjonalne - zakład karny: organizacja systemu- rodzaje zakładów, formy resocjalizacji, zadania wychowawców.

7 Dozór elektroniczny – nowoczesne rozwiązania resocjalizacyjne

7-9 Profilaktyka niedostosowania społecznego

- strategie profilaktyczne

- krajowe programy w walce z niedostosowaniem społecznym

- policja i jej znaczenie w zakresie profilaktyki (programy prewencyjne realizowane przez Policję – rozwiązania praktyczne)

METODA PODAJĄCA

METODA POSZUKUJĄCA

AKTYWNOŚĆ NA ZAJĘCIACH:

Student zapoznaje się z podaną literaturą i bierze udział w problemowej dyskusji grupowej.

Ocenie będzie podlegać częstotliwość merytorycznych wypowiedzi na poszczególnych zajęciach. Aktywność studenta zaznaczana jest na liście obecności w postaci plusów. Podczas zajęć student może otrzymać jeden plus .

Na ostatnich zajęciach następuje sumowanie uzyskanych przez studenta plusów. Na podstawie oceny z aktywności oraz oceny z pozostałych form weryfikacji (prezentacja wybranego zagadnienia, test) prowadzący wystawia ocenę końcową.

Ocena z aktywności jest ustalana indywidualnie dla danej grupy ćwiczeniowej w myśl zasady: osoba z największą liczbą plusów otrzymuje ocenę bardzo dobrą.

PRACA PISEMNA:

Oceniana będzie zawartość merytoryczna przygotowanej pracy prezentująca wybrane zagadnienia z pedagogiki społecznej . Praca powinna zawierać następujące elementy: podstawę teoretyczną danego zagadnienia w oparciu o literaturę przedmiotu, wyniki badań opinię własną oraz wykaz źródeł bibliograficznych.

Na ostatnich zajęciach ćwiczeniowych nastąpi prezentacja przez grupy swoich wyników pracy – pracy pisemnej – najistotniejszych kwestii.

Na ocenę końcową składają się: ocena za aktywność (ilość plusów), ocena za pracę zaliczeniową