Seminarium licencjackie [13-EP-S1-SL2]
semestr zimowy 2015/2016
seminarium,
grupa nr 3
Przedmiot: | Seminarium licencjackie [13-EP-S1-SL2] |
Zajęcia: |
semestr zimowy 2015/2016 [2015/2016Z]
(zakończony)
seminarium [S], grupa nr 3 [pozostałe grupy] |
Termin i miejsce:
|
(brak danych) |
Liczba osób w grupie: | 8 |
Limit miejsc: | (brak danych) |
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę |
Prowadzący: | Dariusz Rymar |
Literatura: |
Proponowana poniżej literatura dotyczy Studentów, którzy nie mają jeszcze sprecyzowanej tematyki pracy, i których erudycja, dotycząca estetyki, filozofii oraz teorii sztuki jest jeszcze bardzo ograniczona. W przypadku, gdy Student ma sprecyzowane zainteresowania ww. zakresie, to wówczas literatura dobierana jest indywidualnie. Baudrillard J., Symulakry i symulacja, Wydawnictwo „Sic!”, Warszawa 2005. Baudrillard J., Spisek sztuki, Wydawnictwo „Sic!”, Warszawa 2006. Białostocki Jan, Pięć wieków myśli o sztuce. Studia i rozprawy z dziejów sztuki i myśli o sztuce, Warszawa 1976. Dziamski G., Sztuka u progu XXI wieku, : Wydaw. Fundacji Humaniora, Poznań 2002. Dziemidok B., Główne kontrowersje estetyki współczesnej, PWN, Warszawa 2002 Elzenberg H., Wartość i człowiek, Toruń 2005. Ingarden R., Studia z estetyki, PWN, Warszawa 1970. Nycz Ryszard (red.), Odkrywanie modernizmu. Przekłady i komentarze, Kraków: Universitas, 2004. Pękala T., Awangarda i ariergarda. Filozofia sztuki nowoczesnej, UMCS, Lublin 2000. Wolfgang Welsch, (red. Krystyna Wilkoszewska), Estetyka poza estetyką. O nową postać estetyki, Universitas, Kraków 2005. Pieńkos A., Okropności sztuki, „Słowo, Obraz, Terytoria”, Gdańsk 2000 Stróżewski Wł., Dialektyka twórczości, PWM, Kraków 1983. Tatarkiewicz Wł.: Historia estetyki. Arkady, Warszawa 1985, T. 1,2,3. Wolfgang Welsch, (red. Krystyna Wilkoszewska), Estetyka poza estetyką. O nową postać estetyki, Universitas, Kraków 2005. |
Zakres tematów: |
Tematyka obejmuje szerokie spektrum namysłu nad kulturą i sztuką. Poniższe propozycje tematyczne są „ideacjami” na podstawie typowej tematyki, która występuje w publikacjach z zakresu teorii sztuki, estetyki, filozofii i antropologii sztuki. Praca nie musi mieć tak jednolitego charakteru, może np. łączyć w sobie elementy genetyczne z opisami formalnymi i ikonograficznymi. Student przede wszystkim zachęcany jest do poszukiwania płaszczyzny sporu z aktualnym stanem kultury, co jest możliwe przy odpowiedniej erudycji pozwalającej na wstępną diagnozę sytuacji. 1. Geneza: sztuki, kultury, filozofii, myślenia o sztuce: a) sztuka a antropologia filozoficzna (rozważania z pogranicza filozofii, teorii kultury, etnologii, socjologii i psychologii); b) dialektyka sztuki i filozofii (w ujęciu historycznym lub problemowym); c) dialektyka współczesności z klasycznością: inspiracje [pozytywne lub negatywne] klasyczną filozofią we współczesnych koncepcjach sztuki; d) historia „mitów” sztuki: artysty geniusza; oryginalności twórczej; boskiego natchnienia artystów; 2. Współczesne refleksje na temat kultury i sztuki: a) teorie interpretacji kultury i sztuki [hermeneutyka], ujęcia fenomenologiczne, kontekstualne, analityczne; b) krytyczne ujęcia teorii kultury: postmodernizm [poststrukturalizm], dialektyka negatywna; c) kultura i myśl polityczna: przyczyny i społeczne znaczenie przewrotów kulturowych, rola kultury artystycznej w komunikacji społecznej, dialog międzykulturowy; d) znaczenie edukacji artystycznej (rola pamięci kulturowej w rozwoju twórczym, wychowawcza, terapeutyczna i kształcąca rola twórczości artystycznej). e) rola nauki i sztuki w kształtowaniu kultury (koncepcje związków sztuki i nauki); 3. Nauka i sztuka: a) zależności między wiedzą a wyobraźnią twórczą: komunikacja i kreatywność, znaczenie interdyscyplinarności, pobudzanie twórczego myślenia przez sztukę b) rola nauki w ewolucji sztuki (rola odkryć technicznych, inspiracje w ikonografii, rola nauki w interpretacji zjawisk twórczych); c) dialektyka sztuki i wiedzy (kompetencje poznawcze a kunszt artystyczny; myślenie racjonalne a twórczy polot itp.) 4. Ontoaksjologia sztuki: a) struktura dzieła sztuki i jej relacja wobec budowy świata realnego; b) wartości w sztuce: zagadnienia etyczne w kulturze artystycznej; wartości etyczne a wartości artystyczne; c) kryteria udanego dzieła sztuki; aporie – absolutyzmu, relatywizmu, subiektywizmu – w teorii i praxis sztuki; d) granice wolności w sztuce; aporie redukcjonistycznych ujęć sztuki; e) metafizyka a sztuka, teologia a sztuka, sztuka a religia; 5. Przeżycia estetyczne: a) rola odczuć elementarnych (fizjologicznych, instynktownych, spontanicznych) a przeżycia estetyczne, zagadnienia etiologiczne w percepcji sztuki (biologiczne źródła wrażliwości estetycznej), b) odbiór dzieła sztuki, jako: ekspresja przeżyć, kontemplacja, autorefleksja, doświadczenie intersubiektywne; 6. Komunikacja interdyscyplinarna sztuki. Rola intelektualizacji w współczesnej sztuce (krytyka sztuki; rola manifestów artystycznych, konceptualizacje sztuki w ramach różnych kontekstów; narracja w sztuce); dialog artysty odbiorcą. |
Metody dydaktyczne: |
Dialog ze Studentem. Konwersatoria, których celem jest analiza własnych zainteresowań Studenta; systematyzowanie treści poruszanych w rozprawie; hierarchizowanie tez ze względu na poruszaną tematykę; elementy fenomenologii, dialektyki i hermeneutyki. Analiza przykładowych tekstów, pod kątem aporii, związków logicznych, konsekwencji tez - bezpośrednich i pośrednich. |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocena postępów w zakresie erudycji, krytyczności myślenia; jakości wypisów (wstępnego materiału, który będzie opracowywany w trakcie pisania pracy); zgodności materiału z tematyką oraz tezami pracy; zaangażowanie w tworzenie dojrzałej wypowiedzi teoretycznej. (uczestnictwo zarówno w konsultacjach osobistych jak i drogą elektroniczną); |
Uwagi: |
Filozofia (estetyka) i jej pochodne, takie jak antropologia, teoria czy krytyka sztuki pozwalają na duży zakres zindywidualizowania sposobu prowadzenia pracy; w każdym wypadku jest on określony na drodze "negocjacji" ze Studentem, co jest zarówno praktycznym ćwiczeniem w zakresie twórczego myślenia, jak i pragmatyki języka, np. siły perswazji, wynikającej z doboru argumentów i sugestywności języka. Niemniej przez pierwszych kilka zajęć spotkania mają charakter grupowy; prowadzący zapoznaje się z poszczególnymi pomysłami na stworzenie pracy i przekazuje wiedzę z zakresu metodologii pracy teoretycznej. Następnie zajęcia przyjmują charakter zindywidualizowanych konwersatoriów, Student jest zobowiązany do minimum 3-ch indywidualnych spotkań w ciągu semestru i systematycznych konsultacji drogą elektroniczna. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.