SPK_M04_Zaburzenia psychotyczne i zaburzenia afektywne [06-PS-SM-231] semestr letni 2016/2017
Laboratorium, grupa nr 3

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

Beck, A. (2010). Schizofrenia w ujęciu poznawczym: teoria, badania i terapia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Cierpiałkowska, L. (2013): Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

De Barbaro, B.(1999): Schizofrenia w rodzinie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Frith, Ch., Johnstone, E. (2012): Schizofrenia. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Jakubik, A. (2003). Zaburzenia osobowości. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.

Jaremy, M. (2011): Psychiatria w praktyce. Warszawa: Medical Education Oficyna Wydawnicza.

Karakuła, H., Pelczarska-Jamroga, A., Dzikowski, M.,Próchnicki, M., Dzikowska, I. (2013). Czy schizofrenia rozpoczyna się w życiu płodowym? Dowody wspierające teorię neurorozwojową. Zdrowie i dobrostan, 4/2013, s. 111-120.

Liberman, J.A., Stroup, T.S., Perkins, D. O. (2006) (red). The American Psychiatric Publishing Schizofrenia. Egis Polska.

Morrison, J. (2012). Diagnoza psychiatryczna. Praktyczny podręcznik dla klinicystów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Pużyński, S. (2009): Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

Rybakowski, J., Pużyński, S., Wciórka, J. (red.). (2011): Psychiatria T.2, Psychiatria kliniczna. Wrocław: Elsevier Urban & Partner.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Bilikiewicz, A. (2006): Psychiatria, Warszawa: Wydawnictwo PZWL.

Birchwood, M., Jackson, C. (2004): Schizofrenia. Modele kliniczne i techniki terapeutyczne: dla praktyków i pacjentów. Gdańsk: GWP.

Czech, K., Sygut, M., Klasik, A., Krysta, K. (2006). Zastosowanie terapii neurofeedback w leczeniu zaburzeń poznawczych w schizofrenii. Badania nad Schizofrenią. Lublin, VII, 7.

Gawęda, Ł., Moritz, S., Kokoszka, A. (2009). Trening metapoznawczy dla chorych na schizofrenię. Opis metody i doświadczeń klinicznych. Psychiatria Polska, tom XLIII, 6, 683 - 692.

Grzesiuk, L (2006). Psychoterapia. Praktyka. Warszawa: Eneteia.

Hammen, C. (2004): Depresja. Modele kliniczne i techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

Kępiński, A. (2003): Schizofrenia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

Martin, G.N. (2001). Neuropsychologia. Warszawa: PZWL.

Mueser, K.T., Gingerich, S. (1996). Życie ze schizofrenią, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.

Papolos D.F., Papolos J. (1994). Przezwyciężyć depresję, Poznań: Wyd. Rebis.

Tsirigotis, K., Gruszczyński, W. (2010). Samouszkodzenia jako symptom prodromalny schizofrenii. Opis przypadku. Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 10 (2), s. 120 - 124

1. Objawy kliniczne schizofrenii.

2. Pozycja nozologiczna, kryteria diagnostyczne, podział psychoz schizofrenicznych.

3. Schizofrenia w różnych ujęciach teoretycznych (m.in. poznawczym i systemowym).

4. Metody i techniki diagnozy różnicowej w przypadku schizofrenii.

5. Przyczyny schizofrenii - koncepcje wyjaśniające.

5. Pomoc osobom cierpiącym na schizofrenię.

6. Zaburzenia schizoafektywne i uporczywe zespoły urojeniowe - objawy i diagnostyka.

7. Pozycja nozologiczna, kryteria diagnostyczne i podział zaburzeń nastroju.

8. Mechanizm zaburzenia nastroju -w różnych ujęciach teoretycznych.

9. Zaburzenia nastroju: metody i techniki diagnozy różnicowej.

10. Zaburzenia nastroju - pomoc psychologiczna.

analiza tekstów źródłowych, prezentacje multimedialne, prezentacje filmów, dyskusja, sceny symulowane

Podstawą wystawienia oceny końcowej z ćwiczeń jest zaliczenie pisemnego kolokwium oraz prezentacja opracowanego w parach studium przypadku oraz obecność na zajęciach (dopuszcza się opuszczenie dwóch ćwiczeń).

Ocena końcowa zostanie wyliczona jako średnia ważona z poszczególnych sposobów weryfikacji efektów kształcenia – testu wiadomości i studium przypadku. Waga tych ocen przedstawia się następująco:

0,25 – studium przypadku

0,75 – test wiadomości

Test wiadomości oceniany będzie według skali:

0 – 59% - ocena niedostateczna (2.0)

60 - 67% - ocena dostateczna (3.0)

68 – 75% - ocena dostateczna plus (3.5)

76 - 83% - ocena dobra (4.0)

84 – 91% - ocena dobry plus (4.5)

92 – 100% - ocena bardzo dobra (5.0)

W przypadku nieodrobienia przez studenta nieobecności przekraczających dopuszczony limit, każda nieodrobiona nieobecność ponad limit będzie skutkować obniżeniem oceny końcowej z ćwiczeń o pół stopnia.

Wymagana jest obecność podczas zajęć. Limit dopuszczalnych nieobecności to 2 w ciągu semestru. Wszelkie nieobecności ponad limit należy odrobić przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej, w przeciwnym razie ocena końcowa zostanie obniżona o 0.5 stopnia za każdą nieobecność ponad limit.

Odrabianie ponadprogramowych nieobecności powinno odbywać się na bieżąco w czasie semestru poprzez przygotowanie krótkiego doniesienia z badań na temat zagadnień omawianych w czasie opuszczonych przez studenta zajęć.