Konwersatorium monograficzne: Jakość rządzenia w Polsce i na świecie [05-DK-S2-KM8.12] semestr letni 2016/2017
Konwersatorium, grupa nr 1

Kjear Anne Mette, Rządzenie, Warszawa 2009.

Sroka Jacek, Deliberacja i rządzenie wielopasmowe. Teoria i praktyka, Wrocław 2009.

Antoszewski Andrzej, Współczesne teorie demokracji, Warszawa 2016.

Jakość rządzenia w Polsce. Jak ją badać, monitorować i poprawiać? red. Jerzy Wilkin, Warszawa 2013.

Dudzińska Anna, System zamknięty. Socjologiczna analiza procesu legislacyjnego, Warszawa 2015.

Antoszewski Andrzej, Wzorce rywalizacji politycznej we współczesnych demokracjach europejskich, Wrocław 2004.

Dobre rządzenie w małych gminach. Empiryczny wymiar nowego paradygmatu rozwoju, red. Katarzyna Kobielska, Alicja Lisowska, Bydgoszcz 2014.

Gruszczak Artur, Problemy rządzenia w krajach Europy Środkowowschodniej. Kraków 2000

Kubka Andrzej, Modele demokracji w Skandynawii, Kraków 2016.

1. Kategoria jakości rządzenia w naukach społecznych. Rządzenie w administracji i polityce publicznej. Państwo - jego siła i słabość w świetle tzw. ekonomii politycznej.

2. Koncepcja dobrego rządzenia - istota, właściwości i pomiar.

3. Demokracja a jakość rządzenia.

4. Wpływ edukacji i kapitału społecznego na jakość rządzenia.

5. Informacja i cyfryzacja a jakość rządzenia.

6. Rządzenie w państwach Europy Środkowej i Wschodniej w okresie transformacji - sukcesy i porażki.

7. Administracja w państwie a jakość rządzenia.

8. Pomiar jakości rządzenia - mierniki i wskaźniki na poziomie centralnym, regionalnym i lokalnym. Mierniki syntetyczne.

9. Lokalne systemy polityczne a tzw. good governance.

10. Praktyczne uwarunkowania i bariery wdrażania zasad dobrego rządzenia w Polsce i na świecie.

Student powinien zapoznać się z literaturą obowiązkową i dodatkowo na poszczególne ćwiczenia powinien również przeczytać stosowne fragmenty literatury dodatkowej. Studiowanie powinno polegać na analizie tekstów podręczników i artykułów, krytycznym ustosunkowaniu się do proponowanych ujęć, a także sporządzaniu pomocnych w późniejszym powtarzaniu notatek. Lektura pozycji naukowych, ale również tekstów prawnych i publicystycznych powinna ułatwiać ćwiczenie kompetencji językowych, które student winien weryfikować np. poprzez symulowanie wystąpień publicznych.

W trakcie prowadzenia zajęć wykorzystywane są metody aktywizujące w postaci studium przypadków. Osoby wyznaczone do przygotowania danego tematu kompleksowo opracowują zagadnienia i będąc ekspertami z danej dziedziny przygotowują plan zajęć. Opracowują pytania dla grupy, stawiają problemy i planują dyskusję na zajęcia. W trakcie zajęć prowadzący ocenia przygotowaną prezentację, przygotowanie osób wyznaczonych do moderowania zajęć, sposób prowadzenia przez nich zajęć, a także weryfikuje stopień przygotowania pozostałych studentów w grupie. Prowadzący w trakcie każdych zajęć może włączać się w prowadzoną przez samych studentów dyskusję moderowaną i tym samym pośrednio sprawdzać stopień opanowania wiedzy i umiejętności.

Jednym z warunków zaliczenia przedmiotu jest obecność studentów na zajęciach konwersatoryjnych w semestrze. Każdą nieobecność powyżej dwóch w semestrze student jest zobligowany zaliczyć, na wyznaczonych przez prowadzącego dyżurach, w terminie 2 tygodni od dnia, w którym odbywały się ćwiczenia. Podstawowym kryterium uzyskania wpisu obok wyżej wymienionego jest jednak opracowanie przydzielonych przez prowadzącego zagadnień w zespołach 2-3 osobowych (prezentacja multimedialna) oraz aktywność w trakcie zajęć i branie udziału w dyskusjach. W sytuacjach losowych, w wyniku których student był nieobecny na większej liczbie ćwiczeń, zasady zaliczenia przedmiotu wiążą się z napisaniem krótkiej pracy zaliczeniowej na podany przez prowadzącego temat.

Ocena wszystkich form weryfikacji efektów kształcenia odbywa się wg skali akademickiej i jest dokonywana regularnie podczas zajęć, co ma być podstawą do oceny finalnej zdobytej wiedzy i umiejętności. W największym stopniu kładziony jest nacisk na umiejętności prezentowania posiadanej wiedzy, a dopiero w dalszej kolejności na kompetencje społeczne. Ocena procentowa prezentacji kształtuje się następująco:

100-90% - bardzo dobry (A)

89-80% - dobry plus (B)

79-70% - dobry (C)

69-60% - dostateczny plus (D)

59-50% - dostateczny (E)

49%> niedostateczny (F, FX)

(*każde 10% oznacza spełnienie 1 z 10 elementów składowych prezentacji, a więc: prawidłowość struktury, uwzględnienie wszystkich wymaganych elementów, opracowanie formalne/graficzne prezentacji, czytelność prezentacji, aspekt teoretyczny zagadnienia, dobór przykładów, stosowanie wykresów i ilustracji, zwięzłość prezentacji, sposób prezentacji, podanie źródeł i literatury)

4 semestr dziennikarstwo i komunikacja społeczna stacjonarne II stopnia