Metodyka nauczania matematyki dzieci w wieku wczesnoszkolnym i przedszkolnym [12-PE-WIP-S2-2MNM]
semestr letni 2016/2017
Ćwiczenia,
grupa nr 1
Przedmiot: | Metodyka nauczania matematyki dzieci w wieku wczesnoszkolnym i przedszkolnym [12-PE-WIP-S2-2MNM] |
Zajęcia: |
semestr letni 2016/2017 [2016/2017L]
(zakończony)
Ćwiczenia [C], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
Termin i miejsce:
|
(brak danych) |
Liczba osób w grupie: | 17 |
Limit miejsc: | (brak danych) |
Prowadzący: | Janina Urban |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: M. Cackowska, Rozwiązywanie zadań tekstowych w klasach I-III. Poradnik metodyczny. WSiP, Warszawa 1993. E. Gruszczyk-Kolczyńska (red.), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji. Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009. Z. Semadeni (red.), Nauczanie początkowe matematyki, T. 1-4, WSiP, Warszawa 1981-1985. H. Siwek, Kształcenie zintegrowane na etapie wczesnoszkolnym. Rola edukacji matematycznej, Wyd. Naukowe AP, Kraków 2004. E. Stucki, Nauczanie matematyki w klasach niższych, Wydawnictwo uczelniane WSP, Bydgoszcz cz. I – 1998, cz. II – 1993, cz. III – 2000. Literatura uzupełniająca: J. Filip, T. Rams, Dziecko w świecie matematyki, Oficyna Wyd. „Impuls”, Kraków 2000. E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, WSiP, Warszawa 1997. E. Gruszczyk-Kolczyńska (red.), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji. Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009. A. Kalinowska, Matematyczne zadania problemowe w klasach początkowych – między wiedzą osobistą a jej formalizacją, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2010. A. Kalinowska, Pozwólmy dzieciom działać – mity i fakty o rozwijaniu myślenia matematycznego, Centralna Komisja Egzaminacyjna, Warszawa 2010. D. Klus-Stańska, A. Kalinowska, Rozwijanie myślenia matematycznego młodszych uczniów, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2004. D. Klus-Stańska, M. Nowicka, Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej, WSiP, Warszawa 2005. J. Nowik, Kształcenie matematyczne w edukacji wczesnoszkolnej, Wydawnictwo NOWIK, Opole 2009. U. Oszwa (red.), Psychologia trudności arytmetycznych u dzieci. Doniesienia z badań, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2008. R. Raszka, Komputerowe wspomaganie procesu zintegrowanej edukacji matematycznej uczniów klas pierwszych w zakresie arytmetyki, Toruń 2008. |
Zakres tematów: |
Ćwiczenia nastawione są na praktyczne zastosowanie pojęć proponowanych na wykładach (występujących w kształceniu w klasach I–IV), zatem na zrozumienie pojęć z zakresu matematyki i geometrii i wielopoziomowość ich przyswajania. Tematyka ćwiczeń jest pogłębieniem teoretycznych ujęć i praktycznych zastosowań tematyki wykładów, w szczególności: A. Język matematyki: – Poziomy języka matematyki – reprezentacje według Brunera, język środków graficznych (diagramy Venna, drzewka, schematy okienkowe Carrolla, grafy, „drzewka pojęciowe”, tabele, oś liczbowa – schematyzacja i matematyzacja zadania). – Język grafów (drzewka) i metoda kruszenia. B. Kształtowanie pojęć matematycznych – Kształtowanie pojęć z logiki i teorii mnogości oraz odpowiadających im zwrotów i pytań i wyrażeń na poziomie nauczania początkowego. – Kształtowanie pojęć matematycznych – wielopoziomowość przyswajania pojęć matematycznych i geometrycznych. – Zadania tekstowe (typy, metody rozwiązywania, rodzaje; analiza, synteza, porównywanie, uogólnianie). C. Gry i zabawy z zastosowaniem powyższych środków dalej wyróżnionych pojęć. |
Metody dydaktyczne: |
Ćwiczenia skoncentrowane są na rozumieniu matematycznych sytuacji dydaktycznych (z uwzględnieniem wszystkich pojęć i praw matematycznych z zakresu klas I-IV) polegających na umiejętności dobierania prezentacji materiału na różnych poziomach (wg Brunera), jako niezbędnych w nauczaniu matematyki w szkole, w tym wspomagania specyficznych trudności w uczeniu się matematyki. Zajęcia prowadzone z wykorzystaniem możliwości mediów (tj. prezentacji multimedialnych; filmów – m.in. scenariusze E.G-K), programów komputerowych) i ewentualnych spotkań z ekspertem – terapeutą, pedagogiem, nauczycielem-praktykiem z zakresu zajęć korekcyjno-wyrównawczych. |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocena z ćwiczeń jest średnią arytmetyczną z poszczególnych form weryfikacji efektów kształcenia – testy (P*cz.1) i przygotowanie własnej prezentacji sytuacji dydaktycznej z matematyki (np. tworzenie materiałów** dydaktycznych lub zastosowanie istniejących) – przy założeniu obecności we wszystkich wprowadzanych na ćwiczeniach treści i form zajęć lub uzupełnienie ich w sposób umożliwiający pozytywną weryfikację. *Test P zawiera typy zadań z całości zagadnień obowiązujące matematyki w zakresie kl. IV, których rozwiązanie ma być podane łącznie z uzasadnieniem czy metodycznym opracowaniem. **Tworzenie materiałów lub mediów dydaktycznych czy zastosowanie już istniejących: monografia liczby, metoda kruszenia (scenariusz), czynności ucznia – nauczyciela, model wybranych treści tematycznych (kryteria doboru i ewaluacji), bajka „matematyczna” (tzn. z włączonymi zadaniami z wybranego działu matematyki), model Glasera. |
Uwagi: |
ZEWiWP |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.