Grafika warsztatowa [13-GR-SM-GW5] semestr zimowy 2018/2019
Ćwiczenia, grupa nr 1

Nadal obowiązuje literatura z poprzednich lat, a więc : Jakimowicz I.: Pięć wieków grafiki polskiej. Muzeum Narodowe. Warszawa, 1997. Werner J.: Podstawy technologii malarstwa i grafiki. PWN. Warszawa- Kraków, 1981. Jakimowicz I.: Współczesna grafika polska. Arkady. Warszawa, 1975. Hrankowska T.: Grafika wczoraj i dziś. PWN. Warszawa, 1974. Krejca A.: Techniki sztuk graficznych. WAiF. Warszawa,1984. Catafal J., Oliva C.: Techniki graficzne. Arkady. Warszawa, 2004. Jurkiewicz A.: Podręcznik metod grafiki artystycznej. Arkady. Warszawa, 1975. Tatarkiewicz W.” w Dzieje sześciu pojęć- Sztuka a prawda. Oprócz tego bieżące czasopisma i katalogi z ważnych wydarzeń artystycznych w kraju i za granicą. Będzie ona dobierana indywidualnie i w miarę potrzeb.

W ciągu poprzednich trzech latach studiów, studenci zdobyli podstawową wiedzę i umiejętności w zakresie klasycznych technik graficznych. Celem kształcenia na czwartym roku studiów, w zakresie modułu Grafika warsztatowa jest, tak jak na poprzednich latach studiów, dalsze rozbudzanie ich twórczej postawy i przekładanie jej na język twórczej ekspresji za pomocą klasycznych i eksperymentalnych technik graficznych. Dotychczasowe, osobiste doświadczenia studentów, ich temperament, cechy osobowościowe, co raz bardziej różnią ich postawy „życiowe”, w tym artystyczne i twórcze. Umożliwia to, przyjęcie w realizacji modułu, bardziej indywidualnego programu kształcenia. Jego istota oparta jest na realizacji przez każdego studenta, cyklu zadań artystycznych (w obrębie jednego, wspólnego dla całej grupy tematu) wybranych z proponowanych przez studentów szkiców, rysunków, rozwiązań malarskich, fotograficznych i ikonografii problemu. Podczas dyskusji są one dostosowywane warsztatowo do indywidualnych potrzeb, uzdolnień i predyspozycji twórczych studentów. Celem modułu, jest wykształcenie u studentów potrzeby poszukiwania nowych środków wyrazu artystycznego, utrwalanie w nich niepokoju twórczego (jako motywacji artystycznych i daj Boże także poza artystycznych), dążenie do wykształcenia własnego języka graficznej wypowiedzi, świadomie i twórczo łączącej tradycyjny warsztat graficzny z techniką kolografii, offsetu, druku cyfrowego, fotografii itp. Połączenie tych warsztatowych poszukiwań, z auto ekspresyjnymi i kulturowymi zachowaniami studentów winno skutkować tworzeniem przez nich cykli graficznych, o jednorodnej tematyce i stylistyce obrazowania. Moduł zakłada odejście, od przyjętego w poprzednich modułach (DOKUMENTY, FAKTY, REFLEKSJE), dosyć jednorodnego definiowania źródła inspiracji twórczych i nowe jego określenie w pojęciu EKSPLORACJE. Oczekuje się więc od studentów, w stosunku do podjętego problemu i proponowanych jego artystycznych rozwiązań, postawy poszukiwawczej, badawczej, a nawet (możliwe) odkrywczej. Wobec powyższego i w celu skoordynowania pracy w grupie, zakres tych poszukiwań zawężono (a może wręcz odwrotnie, dla niektórych studentów poszerzono) w jednym wspólnym temacie- „Gest, rytm- jako podstawa poszukiwań artystycznych, niezależnie od przyjętej koncepcji obrazowania plastycznego- realistycznego czy abstrakcyjnego”. Nie określa się sztywno ilości zrealizowanych prac. Ich liczba zależna jest od komplikacji ideowych i warsztatowych podjętego problemu.

Jako podstawowe metody prowadzenia zajęć przyjęto formę ćwiczeń w pracowni artystycznej, oraz konsultacje. W ich trakcie prowadzone jest indywidualne i zespołowe omawianie zamiarów i wyników. Korekty dokonań na poszczególnych etapach pracy, od pomysłu- szkiców i notatek, po wybór środków warsztatowych i krytyczną analizę powstających dokonań. Wzajemne śledzenie w grupie studentów indywidualnych doświadczeń artystycznych. Stały instruktaż warsztatowy i BHP. W trakcie zajęć uwzględnia się metody projektowe, realizacyjne, prezentacyjne, dyskusyjne i wykładowe. Udostępnianie wydawnictw artystycznych i publikacji z zakresu sztuki. Oczekuje się udziału studentów w konkursach graficznych organizowanych przez Zakład Grafiki i inne uczelnie artystyczne.

Ocena semestralna i końcowo roczna , połączona z wpisem do indeksu. Skala ocen od oceny ndst.- 2 (raczej mało prawdopodobna), do bdb.-5. Na zakończenie roku, student organizuje pokaz- wystawę swoich prac, połączoną z wypowiedzią, zawierającą informację o przebiegu, trudnościach i ewentualnych dalszych rokowaniach realizacyjnych, rozwijających problem W ocenie bierze się pod uwagę zarówno bezwzględną ocenę osiągniętego poziomu artystycznego prac, jak i dokonany postęp (inwencja, samodzielność, zaangażowanie i skuteczność działań).

Niezależnie od powyższych stwierdzeń, jedyną dobrą i mocną podstawą (bo efektywną i dobrze rokującą) współpracy ze studentami, jest umiłowanie przez nich grafiki, jako nadal adekwatnego czasom współczesnym języka wypowiedzi plastycznej. Jest to język dla ,,nadposzukujących i zdolnych studentów, a świadomie dokonany przez nich wybór pracowni (modułu) na czwartym roku studiów, winien to wcześniej wyrabiane miłowanie, w aktualnych realizacjach graficznych potwierdzać.