Grafika warsztatowa [13-GR-SM-GW4] semestr letni 2018/2019
Ćwiczenia, grupa nr 1

Literatura nadal obowiązkowa:

Jakimowicz I.: Pięć wieków grafiki polskiej. Muzeum Narodowe. Warszawa, 1997. Werner J.: Podstawy technologii malarstwa i grafiki. PWN. Warszawa- Kraków, 1981. Jakimowicz I.: Współczesna grafika polska. Arkady. Warszawa, 1975. Hrankowska T.: Grafika wczoraj i dziś. PWN. Warszawa, 1974. Krejca A.: Techniki sztuk graficznych. WAiF. Warszawa,1984. Catafal J., Oliva C.: Techniki graficzne. Arkady. Warszawa, 2004. Jurkiewicz A.: Podręcznik metod grafiki artystycznej. Arkady. Warszawa, 1975. Oprócz tego bieżące czasopisma i katalogi z ważnych wydarzeń artystycznych w kraju i za granicą. Będzie ona dobierana indywidualnie i w miarę potrzeb.

- I uzupełniająca: Tatarkiewicz W.: w Dzieje sześciu pojęć. Rozdział X- dzieje stosunku sztuki do natury i prawdy.

W realizacji modułu Grafika warsztatowa, na III roku studiów, uczestniczą zarówno studenci z którymi kontakt dydaktyczny trwa od pierwszego roku studiów, jak i studenci spoza dotychczasowego grona „wtajemniczonych”. Może to, na początku współpracy skutkować emocjonalnymi i warsztatowymi „zadrami”, których koleżeńską- bo opartą na obopólnym zaufaniu i współpracy minimalizację w czasie, zakłada niniejszy program (sylabus). Realizując na I i II roku studiów sylabus Podstawy grafiki warsztatowej, studenci poznali podstawowe techniki graficzne, ich istotę, oraz własne w ich zakresie możliwości i predyspozycje. Praca w pracowni na III roku studiów, zakłada pogłębianie tych doświadczeń i wiedzy, wynajdywanie różnych- nowych środków wyrazu, wyrabianie zdolności postrzegania wzajemnych między nimi zależności, a przede wszystkim tworzenie co raz bardziej autonomicznych kreacji artystycznych. Ich tematyka (przyjmując, że to natura nadal stanowi podstawowe źródło wszelkich inspiracji) oparta jest już jednak nie tylko na „studiach z natury” (rok I studiów- DOKUMENTY, rok II- FAKTY ) i realistycznym obrazowaniu, ale głównie na obserwacji zachodzących w tej naturze zjawisk i wynikających z nich emocji. Stąd EKSPLORACJE, jako ogólne i wspólne określenie kierunków i znaczeń tych graficznych realizacji. Zakłada się więc już nie tylko ,,akademicki”, a więc poprawnie odwzorowujący naturę, sposób jej plastycznego zapisu, ale postawę wykorzystującą elementy świadomej (i tak istotnej w zapisach emocji) deformacji, przekształceń oraz innych elementów subiektywnej formy, artystycznej analizy i oceny. Przestrzegając (tak jak na I i II roku studiów) zasadę stopniowania trudności, sylabus (w postaci prowadzącego, a może odwrotnie) proponuje studentom poszerzenie ich dotychczasowych umiejętności warsztatowych o technikę mezzotinty (dotychczas nie eksponowaną w tematyce warsztatowej). Z racji wcześniejszych i raczej negatywnych w tym zakresie doświadczeń, może być ona w kolejnych zadaniach zamiennie stosowana z techniką gładzonej akwatinty i zamalowywanego lakierem papieru ściernego o gramaturze 30– 90. Któryś z podjętych tematów może być również kontynuowany w technice sitodruku. Tak jak na I i II roku studiów, literackość tematów mieści się w takich problemach jak: CZŁOWIEK, PREDMIOT, PRZESTRZEŃ, ŚWIATŁO i MATERIA.

Ogólnie, w skrócie i na zakończenie; celem niezmiennym w stosunku do wcześniejszych modułów i nadal aktualnym w module Grafika warsztatowa, jest dalsze i systematyczne pobudzanie aktywności twórczej studentów i przekładanie jej na język twórczej ekspresji za pomocą wcześnie poznanych technik wklęsłodrukowych, mezzotinty i sitodruku.

Jako podstawowe metody prowadzenia zajęć przyjęto formę ćwiczeń w pracowni artystycznej, oraz konsultacje. W ich trakcie prowadzone jest indywidualne i zespołowe omawianie zamiarów i wyników. Korekty dokonań na poszczególnych etapach pracy, od pomysłu- szkiców i notatek, po wybór środków warsztatowych i krytyczną analizę powstających dokonań. Wzajemne śledzenie w grupie studentów indywidualnych doświadczeń artystycznych. Stały instruktaż warsztatowy i BHP. W trakcie zajęć uwzględnia się metody projektowe, realizacyjne, prezentacyjne, dyskusyjne i wykładowe. Udostępnianie wydawnictw artystycznych i publikacji z zakresu sztuki. Udział w konkursach graficznych organizowanych przez Zakład Grafiki i inne uczelnie artystyczne.

Ważne jest systematyczne i aktywne uczestnictwo w zajęciach. Warunkiem zaliczenia modułu- Podstawy grafiki warsztatowej, jest opanowanie przez studenta techniki serigrafii , w stopniu gwarantującym wykonanie na siatce omówionego i zatwierdzonego projektu, a następnie jej powielenie według zasad przyjętych w dziedzinie grafika warsztatowa. W ocenie bierze się pod uwagę zarówno bezwzględną ocenę osiągniętego poziomu artystycznego prac, jak i dokonany postęp, inwencję, zaangażowanie i skuteczność działania. Zaliczenie semestralne następuje, po zrealizowaniu i powieleniu trzech matryc sitodrukowych. Skala ocen- 2 (ndst.), - 5 (bdb.), oraz oceny połowiczne. Zaliczenie w terminie wyznaczonym przez dziekanat i organizację roku akademickiego 2018/ 2019.

prof. J. Knopek. Niezależnie od powyższych stwierdzeń, jedyną dobrą i mocną podstawą (bo efektywną i dobrze rokującą) współpracy ze studentami, jest umiłowanie przez nich grafiki, jako nadal adekwatnego czasom współczesnym języka wypowiedzi plastycznej. Jest to język dla ,,nadposzukujących i najzdolniejszych studentów, a wybór pracowni (modułu) musi skutkować ,,odkryciami"