Animacja społeczno-kulturowa [06-PE-OP-S2-08] semestr zimowy 2018/2019
Ćwiczenia, grupa nr 1

Literatura obowiązkowa: Bielańska A., Teatr, który leczy, Kraków 2002., Hrycyk K. [red.], Animacja społeczno – kulturalna wobec przemian cywilizacyjnych. Animacja - animator i jego kształcenie. Wrocław 2000., Hrycyk K. [red.], Konteksty animacji społeczno-kulturalnej, Wrocław 2004., Jedlewska B. [red,] Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, Lublin 2006., Jedlewska B., Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999.,King V., Teatr nasz wewnętrzny, Warszawa 1998., Konieczna E.J., Arteterapia w teorii i praktyce, Kraków 2006., Kopczyńska M., Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993. Kubinowski D., Lewartowicz U. [red.] , Animacja kultury. Współczesne dyskursy teorii i praktyki, 2013., Pankowska K., Pedagogika dramy. Teoria i praktyka, Warszawa 2000. Schejbal M., W poszukiwaniu kreatywności, Bielsko-Biała 2010. , Skrzypczak B., Kim jest animator społeczny, Warszawa 2006. Literatura dodatkowa: Chałas K., Metody i formy rozbudzania zainteresowań różnymi dziedzinami kultury i stymulowania aktywności kulturalnej młodzieży [w:] Humanistyczno antropologiczna ewolucja pedagogiki kultury, [red.] J. Gajda, Kraków 2009.; Jedlewska B., Animacja społeczno-kulturalna w nurcie współczesnej pedagogiki kultury, „Pedagogika kultury” 2005, t. I.; Kijowski A.T., Chwyt teatralny, Kraków 1982.; Klimczak D.P., Drama – etnodrama – socjodrama w warsztacie pedagoga-animatora kultury, „Pedagogika Kultury” 2006, t. II.; Lewandowska-Kidoń T., Drama w kształceniu animatorów kultury, „Pedagogika Kultury” 2007, t. III.; Machulska H, Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa 1997.; Markowska-Byczek K. [red.], Drama stosowana jako narzędzie społecznej interwencji. Teoretyczne i praktyczne aspekty metody, Warszawa 2007.; Pepaś A., Animacja kultury środowiska lokalnego – między teorią a praktyką pedagogiczną, „Pedagogika Kultury” 2008, t. IV.;Sojka A., Animator kultury i jego działalność we współczesnej kulturze popularnej, „Pedagogika Kultury” 2006, t. II.;Way B., Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa 1997.; Żardecki W., Spektakl teatralny w pespektywie pedagogii dialogu, „Pedagogika Kultury” 2007, t. III.

Zajęcia wprowadzające; Warsztaty lidera społecznego: Animacja przez kulturę i sztukę. Metody i techniki pracy z grupą. Zapoznanie ze specyfiką i regułami pracy warsztatowej: Warsztat 1. – Teatr, muzyka, ruch cz.1: Twórczy ogród (wymiary roli oraz kształtowanie kompetencji animatora społeczno-kulturowego); Warsztat 2. – Teatr, muzyka, ruch cz. 2: Improwizacje i metafory (impulsywne kategorie animacji: wyobraźnia, zaufanie, współpraca, aktywność, otwartość, czas); Warsztat 3. – Biografia estetyczna (przekładanie doświadczeń biograficznych na pracę animacyjną); Artystyczne i medialne przestrzenie animacji kultury; Diagnoza potrzeb i możliwości społeczności/grupy. Etapy, metody i techniki animacji społeczno-kulturowej; Animacja jako odtwarzanie/wzmacnianie więzi. Lokalne mapy kultury (instytucjonalno-prawne i społeczne uwarunkowania animacji kultury, diagnoza środowiska lokalnego, lokalne strategie kulturalne, misje instytucji artystycznych i domów kultury, manifesty grup twórczych); Rola i przykłady „dobrych praktyk” w animacji społeczno-kulturowej - tworzenie nowych przestrzeni socjalizacji; Animacja społeczno-kulturowa wobec działalności „nowych mediów” (pozainstytucjonalne inicjatywy animacyjne realizowane w sieci); Spotkanie z animatorem społeczno-kulturowym; Warsztaty studentów: (grupy max. 3 osobowe) – 40 min. (2 grupy na zajęciach) – tematyka dowolna.

Warsztaty grupowe, dyskusja problemowa.