Organizacja i reżyseria widowisk cz.1 [W6-AE-S1-7ORW.1]
semestr zimowy 2020/2021
Konwersatorium,
grupa nr 1
Przedmiot: | Organizacja i reżyseria widowisk cz.1 [W6-AE-S1-7ORW.1] | ||||||||||||||||||
Zajęcia: |
semestr zimowy 2020/2021 [2020/2021Z]
(zakończony)
Konwersatorium [K], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
||||||||||||||||||
Termin i miejsce:
|
co drugi piątek (parzyste), 9:00 - 12:00
sala mała sala gimnast. Budynek B (Cieszyn, ul. Bielska 62) jaki jest adres?
Zajęcia prowadzone z częstotliwością "co dwa tygodnie (nieparzyste)" odbywają się w pierwszym tygodniu od rozpoczęcia cyklu dydaktycznego (np. semestru), a potem co dwa tygodnie. Zajęcia prowadzone z częstotliwością "co dwa tygodnie (parzyste)" odbywają się w drugim tygodniu od rozpoczęcia cyklu dydaktycznego (np. semestru), a potem co dwa tygodnie. Jeśli zajęcia wypadają w dniu wolnym, to nie odbywają się, natomiast nie ma to wpływu na terminy kolejnych zajęć - odbędą się one dwa tygodnie później.
|
||||||||||||||||||
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań.
|
||||||||||||||||||
Liczba osób w grupie: | 6 | ||||||||||||||||||
Limit miejsc: | 15 | ||||||||||||||||||
Prowadzący: | Ewa Tomaszewska | ||||||||||||||||||
Literatura: |
Książki: Berg Van Den Hendrik, „Dziecko stało się dzieckiem“ w: „Dzieci”, wybór, opracowanie i redakcja Maria Janion i Stefan Chwin; Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988, t. II, s.226 – 254. Griesbeck Josef, Zabawy dla grup, Wydawnictwo „Jedność”, Kielce 1999 lub opracowanie – Małgorzata Jachimska na podst. książki Donny Branders i Howarda Philipsa, Grupa bawi się i pracuje część 1 i 2, Oficyna Wydawnicza UNUS, Wrocław 2000. Hübner Zygmunt, Sztuka reżyserii, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1982. Jurkowski Henryk, Ryl Henryk, Stanowska Alina, Teatr Lalek – zagadnienia metodyczne, Centralny Ośrodek Upowszechniania Kultury, Warszawa 1979. Strzelecki Zenobiusz, Scenografia. Projektowanie wstępne, Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury, Warszawa 1975. Way Brian, Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1990; Wieczorkiewicz Bronisław, Sztuka mówienia, dowolne wydanie. Artykuły lub rozdziały z książek: Cierniak Jędrzej, Źródła i nurty polskiego teatru ludowego, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1963. Karłowska Zofia, Wychowawcze wartości teatru szkolnego, Poznań 1937. Miłobędzka Krystyna, Wolne miejsce dla wyobraźni, wywiad [w:] Filia, 1995/96, nr 25. Mirski Józef, Uwagi o teatrze młodzieży i dla młodzieży [w:] Dusza teatru, Warszawa 1939 Tomaszewska Ewa, Odnaleźć siebie. O teatrze dla dzieci i młodzieży, w: Dramat dla dzieci i młodzieży, seria: Biblioteczka niedorosłych, red. M. Wiśniewska, M. Wróblewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. M. Kopernika, Toruń 2016, s. 23–40. Tomaszewska Ewa, Teatr zabawy,[w:] Edukacja kulturalna. Wybrane obszary, pod red. K.Olbrycht, Katowice 2004. Literatura piękna (dowolne wydania): Pierre Corneille Cyd. Wiliam Szekspir, Hamlet oraz Król Lear. Ben Jonson, Volpone albo Lis. Molier, Don Juan. Henryk Ibsen Nora (Dom lalki). Krystyna Miłobędzka Ojczyzna [w:] Siała baba mak, Wydawnictwo A, Wrocław 1995. Tekst szopki z Woli Gułowskiej. Literatura uzupełniająca: Bettelheim Bruno, Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wart ościach baśni, PIW, Warszawa 1985 Eco Umberto, Dzieło otwarte, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2008. Eliade Mircea Wiecznotrwałość obrazów [ w:] Mit, sacrum, historia, PIW , Warszawa 1993. Górecki Leon, Teoria i metodyka ćwiczeń ruchowych aktora, Centralny Ośrodek Upowszechniania Kultury, Warszawa 1985. Huizinga Johan, Homo ludens – zabawa jako źródło kultury”, Czytelnik, Warszawa 1985. Jurkowski Henryk, Metoda Teatru Dormana, Teatr Lalek 1987, nr 1-2, s.24-31. |
||||||||||||||||||
Zakres tematów: |
prezentacja problematyki związanej z tworzeniem widowiska teatralnego: adaptacja, scenariusz inscenizacyjny i realizacyjny, odbiorca, , słowo i interpretacja tekstu itp. oraz drama i improwizacja teatralna jako formy zdobywania doświadczeń praktycznych z zakresu tworzenia dzieła teatralnego |
||||||||||||||||||
Metody dydaktyczne: |
Zajęcia łączą teorię z działaniami praktycznymi • Zajęcia teoretyczne oparte na wybranej literaturze przedmiotu oraz przykładach realizacji prezentowanych w formie nagrań i opisów. • Warsztaty praktyczne z zakresu dramy oraz ćwiczeń aktorskich indywidualnych i grupowych |
||||||||||||||||||
Metody i kryteria oceniania: |
obecność na zajęciach (75%) cz. praktyczna: student bierze udział w otwartej dla widzów improwizacji ruchowej, w której prezentuje stopień opanowania własnego ciała, możliwości głosowo-dźwiękowych, a także umiejętność szybkiego reagowania na zastaną sytuację, niebanalne rozwiązania przestrzenno-ruchowe indywidualne, w parach i w grupie wskazujące na stopień integracji w grupie, umiejętność współpracy z partnerem i w grupie. cz. teoretyczna: kolokwium pisemne lub ustne z zakresu analizowanych tematów. |
||||||||||||||||||
Uwagi: |
dr E. Tomaszewska |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.