Cywilne prawo rodzinne i kanoniczne prawo małżeńskie [W7-R1-043] semestr zimowy 2021/2022
Ćwiczenia, grupa nr 1

Literatura podstawowa:

1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59 ze zm.

2. Gromek K., Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, 2020.

3. Kodeks Prawa Kanonicznego. Przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski, Poznań 1984.

4. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz, red. P. Majer, Kraków 2011.

5. Dekret ogólny o przeprowadzaniu rozmów kanoniczno-duszpasterskich z narzeczonymi z 2019 roku przed zawarciem małżeństwa kanonicznego.

Literatura uzupełniająca z zakresu prawa kanonicznego i konkordatowego:

1. Franciszek, List apostolski motu proprio "Mitis Iudex Dominus Iesus"2015.

2. Konferencja Episkopatu Polski, Instrukcja dla księży dotycząca małżeństw konkordatowych.

3. Instrukcja Episkopatu Polski w sprawie duszpasterstwa małżeństw o różnej przynależności kościelnej.

* Artykuły:

1. Brzeziński M., Kanoniczne aspekty płci i transseksualizmu, „Ius Matrimoniale” 25/2 (2014), s. 89-103.

2. Dzierżon G., Prawo do zawarcia małżeństwa muzułmanina z katolikiem: założenia generalne, „Ius Matrimoniale” 12 (2007), s. 67-79.

3. Góralski W., Nierozdzielność ważnej umowy małżeńskiej zawartej między ochrzczonymi i sakramentu (kan. 1055 § 2 KPK i kan. 776 § 2 KKKW), "Ius Matrimoniale" 12 (2007), s. 7-33.

4. Góralski W., Niezdolność do zawarcia małżeństwa według kan. 1095 nn. 1-3 KPK. Próba syntezy, „Prawo Kanoniczne”, 39 (1996), nr 3-4, s. 25-42.

5. Grocholewski Z, Sakrament małżeństwa: fundament teologiczny prawodawstwa kościelnego, „Prawo Kanoniczne” 41 (1997) nr 1-2, s. 175-200.

6. Grocholewski Z., Zasady inspirujące Księgę VII „De processibus” KPK, „Ius Matrimoniale” 4 (1999), s. 153-180.

7. Kraiński W., Osobowość dyssocjalna jako przyczyna psychiczna nieważności małżeństwa, „Ius Matrimoniale” 15 (2010), s. 27-42.

8. Leszczyński G., Zaburzenia depresyjne jako przyczyna niezdolności konsensualnej do zawarcia małżeństwa, „Prawo Kanoniczne” 58/2 (2015), s. 31-45.

9. Majer P., Małżeństwa mieszane. Wybrane zagadnienia z praktyki kurialnej, „Studia Oecumenica” 11 (2011), s. 199-218.

10. Majer P., Ślub na pokładzie statku lub samolotu: problem kanonicznej formy zawarcia małżeństwa, "Ius Matrimoniale" 8 (2003), s. 71-86.

11. Mierzejewski K., Wpływ anoreksji (jadłowstrętu psychicznego) na zdolność osoby do zawarcia małżeństwa, „Ius Matrimoniale” 17 (2012), s. 45-64.

12. Pastwa A., Communio a prawne ujęcie małżeństwa, "Ius Matrimoniale" 10 (2005), s. 7-27.

13. Pastwa A., Teologiczno-antropologiczny fundament jedności i nierozerwalności - istotnych przymiotów małżeństwa kanonicznego, „Prawo Kanoniczne” 47/1-2 (2004), s. 77-92.

14. Sobański R., Wyznaczniki kanonicznego prawa małżeńskiego, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne” 30 (1997), s. 113-123.

15. Zaborowski M., Forma nadzwyczajna zawarcia małżeństwa, „Ius Matrimoniale” 14 (2009), s. 115-130.

1. Małżeństwo w świetle prawa cywilnego (przeszkody małżeńskie, forma zawarcia małżeństwa)

2. Małżeństwo konkordatowe

3. Małżeństwo kanoniczne (przymierze małżeńskie, przygotowanie do zawarcia małżeństwa, przeszkody małżeńskie, wady zgody małżeńskiej, forma zawarcia małżeństwa, małżeństwa mieszane)

Wprowadzenie do poszczególnych tematów z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej; dyskusja; rozwiązywanie kazusów; praca z literaturą; redakcja pism procesowych

Zaliczenie ćwiczeń odbędzie się na ostatnich zajęciach). Zaliczenie przeprowadzone będzie w formie pisemnej. Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest zgodna z Regulaminem UŚ obecność na zajęciach. Drugim warunkiem dopuszczenia do zaliczenia ćwiczeń w opisanej wyżej formie jest wcześniejsze uzyskanie zaliczeń kolokwiów, które będą miały miejsce na początku każdych zajęć (wyjątek stanowią pierwsze zajęcia).

W sytuacji konieczności przejścia na tryb zdalny zajęcia będą prowadzone za pośrednictwem platformy MS Teams. Z uwagi na audio-wizualny charakter ćwiczeń sugerowane wówczas będzie włączenie kamerki internetowej koniecznej do identyfikacji Studentów w czasie weryfikacji efektów kształcenia.