Podstawy grafiki warsztatowej [W6-GR-SM-PGW3] semestr zimowy 2021/2022
Ćwiczenia, grupa nr 1

Jakimowicz I.: Pięć wieków grafiki polskiej. Muzeum Narodowe. Warszawa 1997.

Werner J.: Podstawy technologii malarstwa i grafiki. PWN. Warszawa-Kraków 1981.

Jurkiewicz A.: Podręcznik metod grafiki artystycznej. Arkady. Warszawa 1975.

Krejča A.: Techniki sztuk graficznych. WAiF. Warszawa 1984.

Catafal J., Oliva C.: Techniki graficzne. Arkady. Warszawa 2004.

Katalogi oraz inne publikacje dotyczące wydarzeń artystycznych związanych tematycznie z programem pracowni.

Aktualne teksty krytyczne poświęcone sztuce.

W pracowni grafiki warsztatowej zakres realizowanych tematów odnosi się do zainteresowań studentów i wynika z ich indywidualnych wyborów. W procesie twórczym oprócz propozycji własnych jest również możliwość wyboru zagadnień zaproponowanych przez prowadzącego pracownię. W semestrze zimowym są to: „Za oknem” oraz „Między zmierzchem a świtem”. Student samodzielnie formułuje problemy artystyczne i sposoby ich rozwiązania, weryfikuje je w dyskusji indywidualnej i grupowej a poprzez stosowanie zróżnicowanych rozwiązań warsztatowych, konkretyzuje pomysły w postaci gotowych dzieł (z wykorzystaniem klasycznych oraz eksperymentalnych technik graficznych ). Każdemu etapowi pracy twórczej towarzyszy obserwacja otaczającego świata wzbogacona wyobraźnią oraz permanentnie wzbogacaną wiedzą i umiejętnościami.

W realizacji tematyki modułu wykorzystuje się metody praktyczne oparte na działalności artystycznej studenta. W grupie tych metod wiodącą jest metoda realizacji zadań twórczych. W programie artystycznych działań warsztatowych towarzyszą jej metody problemowe (sprzyjające samodzielnemu zdobywaniu i przetwarzaniu wiedzy oraz umiejętności) opierające się na obserwacji życia artystycznego (np. wystawy, festiwale, przeglądy) i różnych form jego opisu i oceny (np. analizy krytyczne, literatura przedmiotu, przekazy medialne). W przygotowaniu studenta do oceny wartości dzieł i działań własnych służą metody waloryzacyjne i impresyjne. Ostanie z nich kształtują umiejętność krytycznego spojrzenia na własną twórczość artystyczną oraz animują zaangażowanie w życie artystyczne (poprzez udział w wystawach i prezentacjach prac własnych).

Podstawowym kryterium oceny jest poziom osiągniętych efektów kształcenia założonych w module przedmiotu. O wartości ostatecznej oceny (najwyższy współczynnik wagi oceny) decyduje jakość rozwiązań formalnych i stylistycznych wykorzystanych w realizacji wybranej tematyki prac. Ocenę konstruuje się na podstawie obserwacji całego procesu twórczego, w tym obserwacji zajęć warsztatowych oraz na podstawie dyskusji (indywidualnej i grupowej) nad konkretnymi rozwiązaniami. Wysoko ocenianym fragmentem całego procesu oceny jest poziom argumentacji i sposób prezentacji indywidualnych pomysłów i rozwiązań w ramach wystaw końcowosemestralnych.

Wskazane jest czynne uczestnictwo studentów w wydarzeniach artystycznych związanych obszarowo i tematycznie z problematyką poruszaną na zajęciach w pracowni grafiki.