Pedagogika porównawcza [W6-PE-N2-3PP] semestr zimowy 2021/2022
Ćwiczenia, grupa nr 1

1. Dziewulak, D. (1997) Systemy szkolne Unii Europejskiej. Warszawa: „Żak”.

2. Frątczak, J. (1995) Pedagogika porównawcza. Bydgoszcz: WSP.

3. Leppert, R., red. (2000) Edukacja w świecie współczesnym. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

4. Nowakowska-Siuta, R. (2014) Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

5. Pachociński R. (1991) Pedagogika porównawcza. Zarys teorii i metodologii badań. Warszawa: PWN.

6. Pachociński R. (2000) Współczesne systemy edukacyjne. Warszawa: IBE.

7. Potulicka, E., Hildebrandt-Wypych, D. i Czech-Włodarczyk, C., red. (2012) Systemy edukacji w krajach europejskich. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

8. Prokop, J. (2019) Pedagogika porównawcza. Karków: Petrus.

9. Průcha, J. (2004) Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

10. Rabczuk, W., red. (1998) Z problematyki pedagogiki porównawczej. Warszawa: IBE.

Rekomendowana literatura w języku angielskim:

1. Cowen, R and Kazamias, A. M., eds. (2009) International Handbook of Comparative Education. London: Springer.

2. Crossley, M. and Watson, K. (2003) Comparative and International Research in Education. Globalisation, Context and Difference. London – New York: Routledge Falmer.

3. Kelly, P. (2013) Comparative Pedagogy: making sense of cultural complexity, ‘Research in Comparative and 4. International Education’, Vol. 8 No. 4, pp. 415-427.

5. Marshall, J. (2014) Introduction to Comparative and International Education. London: Sage.

6. Masemann, V., Bray, M. and Manzon, M. (2007) Common Interests, Uncommon Goals. Histories of the World Council of Comparative Education Societies and its Members. Hong-Kong: The University of Hong Kong, Springer.

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z rozszerzoną wiedzą o pedagogice porównawczej.

Zakres tematyczny ćwiczeń obejmuje zagadnienia:

1. Początki i potrzeba pedagogiki porównawczej.

2. Pedagogika porównawcza w teorii: pojęcie, przedmiot, cele i funkcje pedagogiki porównawczej.

3. Polityka oświatowa, jej zasady i uwarunkowania.

4. Kryteria i wskaźniki polityki oświatowej.

5. Instytucje zajmujące się badaniami komparatystycznymi.

6-7. Systemy szkolne w wybranych krajach na świecie (Polska, Francja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Japonia i inne).

8-10. Wybrane problemy edukacyjne: edukacja przedszkolna, wczesna edukacja, kształcenie średnie, kształcenie zawodowe, kształcenie i doskonalenie nauczycieli, ewaluacja wewnętrzna i zewnętrzna, kompetencje kluczowe, kształcenie dzieci zdolnych, kształcenie dzieci z grup defaworyzowanych, edukacja włączająca, szkolnictwo wyższe, edukacja dorosłych, uznawalność wykształcenia, kształcenie na odległość, szkolnictwo mniejszości narodowych w Polsce i w świecie.

dyskusja, praca z tekstem, zajęcia warsztatowe z zastosowaniem metod poszukujących, analiza przypadków.

1. Kolokwium zaliczeniowe:

Wymagana znajomość treści przedmiotu przedstawianych na ćwiczeniach i zagadnień z literatury.

Metodą sprawdzenia wiedzy i umiejętności jest test obejmujący zestaw pytań zamkniętych (np. pytania „prawda-fałsz”, pytania wielokrotnego wyboru i innych), półotwartych (np. pytania z luką) i otwartych. Termin kolokwium zostanie uzgodniony podczas pierwszych zajęć dydaktycznych. Ocena na podstawie ilości punktów uzyskanych za poszczególne zadania oceniane pod względem poprawności merytorycznej i formalnej. Ocenę pozytywną uzyskuje student, który otrzymał 50% + 1 punkt spośród ogólnej punktacji przewidzianej na test. Student otrzymuje oceny: 3; 3,5; 4; 4,5; 5. Student otrzymujący ocenę negatywną zobowiązany jest do ponownego napisania kolokwium w terminie uzgodnionym z prowadzącą zajęcia.

Kolokwium pisemne, czas trwania: 35-40 min. Dopuszcza się przeprowadzenie kolokwium weryfikującego wiedzę studenta podczas zajęć dydaktycznych, czas trwania 10-15 min. Zwrot prac nastąpi do 7 dni po napisaniu kolokwium.

Ocena końcowa z ćwiczeń będzie dodatkowo weryfikowana i może ulec obniżeniu, jeżeli student ma więcej niż jedną nieobecność na

zajęciach (1x 45 min.), której nie zaliczył na konsultacjach u prowadzącego (najpóźniej do 2 tygodni przed ostatnimi zajęciami dydaktycznymi). Ocena końcowa ulega obniżeniu o pół stopnia za każdą niezaliczoną jednostkę zajęciową.

2. Prezentacja wybranego zagadnienia:

Prezentacja ustna ma na celu sprawdzenie umiejętności posługiwania się wybranymi ujęciami teoretycznymi oraz stopnia wykorzystania zdobytej wiedzy teoretycznej w celu przedstawienia wybranego systemu pedagogicznego. Opracowanie powinno się składać z 4 części:

a) część wprowadzająca -wyjaśnienie, w oparciu o literaturę przedmiotu, podstawowych specyficznych społeczno-kulturowych, geograficznych itd. warunków funkcjonowania wybranego państwa wskazanie na determinanty pośrednie i bezpośrednie systemu edukacyjnego;

b) część główna – wskazująca na podstawy administracyjne/prawne systemu szkolnego oraz charakterystykę funkcjonowania i organizacji szczebli edukacyjnych oświaty w prezentowanym państwie;

c) atuty i mankamenty prezentowanego systemu edukacyjnego; refleksja/ocena własna systemu (pedagogiczna);

d) zestawienie literatury źródłowej.

Ocenie podlega: umiejętność przygotowania i zaprezentowania prezentacji, wykorzystanie literatury obowiązkowej i uzupełniającej; częstotliwość udziału w dyskusji. Każdy z członków zespołu oceniany jest indywidualnie. Podczas prezentacji oceniana będzie również częstotliwość i jakość wypowiadania się, wkład pracy włożony w przygotowanie prezentacji.

Prezentacja multimedialna powinna być przygotowana zgodnie ze standardami edycyjnymi tekstu naukowego; zapisana w formacie ppt lub pdf. Najwyżej oceniane będą projekty spełniające w pełni poniższe w kryteria:

- pełna zgodność zawartości opracowania z podjętym tematem,

- uwzględnienie wszystkich części pracy;

- zagadnienie przedstawione w wyczerpujący sposób, podane informacje zgodne z aktualnymi źródłami wiedzy;

- pełna poprawność językowa, swoboda w operowaniu słownictwem prezentowanego zakresu tematycznego, zarówno w treściach ujętych w prezentacji multimedialnej, jak i podczas wypowiedzi ustnej;

- estetyka pracy.