Diagnoza penitencjarna [W3-PE-RT4-N1-12] semestr letni 2021/2022
Ćwiczenia, grupa nr 1

Bisgard, E.B., Fisher, S., Adubato, S., Louis, M. (2010). Screening, Diagnosis, and Intervention with Juvenile Offenders. The Journal of Psychiatry & Law, 38(4): 475-506

Guzik-Tkacz, M. (2011). Badania diagnostyczne w pedagogice i psychopedagogice. Warszawa: Wyda. Żak.

Jarosz, E., Wysocka, E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania. Warszawa: Wyda. Żak.

Konaszewski, K. (2014). Wybrane aspekty diagnostyczne w praktyce resocjalizacyjnej, W: T. Bajkowski, K. Sawicki, U. Namiotko (red.), Diagnostyka i metodyka psychopedagogiczna w warunkach wielokulturowości (153-163). Warszawa: Wyda. Żak.

Kowalczyk, M., Fopka-Kowalczyk, M., Rubacha, K. (2017). Uwarunkowania i wielopłaszczyznowość badań nad resocjalizacją. Podstawy teoretyczne i metodologiczne. Toruń: Wyda. UMK,

Machel, H. (2003). Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna. Gdańsk: GWP.

Makowski, A. (1994). Niedostosowanie społeczne młodzieży i jej resocjalizacja. Warszawa: PWN.

Niewiadamska, I. (2007). Osobowościowe uwarunkowania kary pozbawienia wolności. Lublin: Wyda. KUL

Okoń, W. (2001), Nowy słownik pedagogiczny, wyd. Żak, Warszawa.

Pospiszyl, K. (1998). Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań. Warszawa. Wyda. Żak

Pytka, L. (2005). Diagnoza nieprzystosowania społecznego w teorii i praktyce. Propozycja metody badawczej w: L. Pytka, M. Konopczyński, S. Sobczak (red.). Skala nieprzystosowania społecznego uczniów na Mazowszu. Warszawa: Pedagogium.

Pytka, L. (2005). Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wyda. APS.

Skałbania, B. (2011). Diagnostyka pedagogiczna. Kraków: Wyda. Impuls.

Stanik, J.M. (2007). Diagnozowanie niedostosowania społecznego i asocjalności w: B. Urban, J.M. Stanik (red.). Resocjalizacja. Warszawa:

Szustrowa, T. (1987). Swobodne techniki diagnostyczne. Warszawa: Wyda. UW.

Urban, B. (2008). Resocjalizacja. Warszawa: PWN.

Wysocka, E. (2006). Wybrane problemy diagnozy niedostosowania społecznego - obszary, modele, zasady i sposoby rozpoznawania zjawiska. Chowanna, 2, 7-37.

Wysocka, E. (2008). Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa: PWN.

Wysocka, E. (2013). Standardy etyczne i profesjonalne w pracy pedagoga-diagnosty w kontekście obszarów diagnozy pedagogicznej. Teraźniejszość-Człowiek-Edukacja, 4(64), 133-146.

Wysocka, E. (2015). Diagnoza pozytywna w resocjalizacji. Katowice: Wyda. UŚ.

1) Miejsce diagnozy we współczesnej penitencjarystyce.

2) Diagnoza indywidualnego przypadku.

3) Standardy etyczne i profesjonalne w pracy diagnosty.

4) Główne obszary diagnozy w resocjalizacji i socjoterapii.

5) Diagnoza środowiska rodzinnego w wykolejeniu przestępczym.

6) Zaburzenia w zachowaniu jako przedmiot diagnozy resocjalizacyjnej.

7) Zaburzenia psychiczne więźniów jako przedmiot diagnozy penitencjarnej,

8) Rola zaburzeń rozwojowych w genezie wykolejenia przestępczego.

9) Zaburzenia i dysfunkcje występujące u młodzieży niedostosowanej społecznie i ich diagnoza.

10) Szczegółowa analiza narzędzi diagnostycznych (obserwacja, rozmowa i wywiad, ankieta, analiza dokumentów i wytworów ucznia)

11) Wywiad - metoda badań ilościowych i jakościowych, konstruowanie kwestionariusza wywiadu.

12) Metoda obserwacji – istota, konstruowanie narzędzi obserwacji.

13) Pozytywny kontakt jako źródło poznania i wsparcia osób inkarcerowanych społecznie.

14) Neuroróżnorodność a proces diagnostyczny w placówkach resocjalizacyjnych.

14) Diagnoza resocjalizacyjna w praktyce kuratorów sądowych.

Zajęcia prowadzone są przy wykorzystaniu narzędzi multimedialnych, dyskusja oraz ćwiczenia z podziałem na grupy, analiza tekstów.

KRYTERIA WYSTAWIENIA OCENY:

1) aktywność studenta

2) obecność studenta

3) ocena cząstkowa z pracy pisemnej

4) ocena cząstkowa z prezentacji multimedialnej

Brak.