Psychopatologia [W3-PS-NM-PSYCHOP] semestr zimowy 2022/2023
Ćwiczenia, grupa nr 1

LITERATURA OBOWIĄZKOWA

1. Cierpiałkowska, L. (2013). Psychopatologia. Warszawa: Wyd. Naukowe Scholar.

2. Morrison, J. (2012). Diagnoza psychiatryczna. Praktyczny podręcznik dla klinicystów. Kraków: WUJ.

3. Pużyński, S., Wciórka, J. (red.) (2007). Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10: opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Kraków: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne "Vesalius"; Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii.

4. Rybakowski, J., Pużyński, S., Wciórka, J. (red.) (2010). Psychiatria. Podstawy psychiatrii. T.1. Wrocław: Elsevier Urban&Partner.

LITERATURA DODATKOWA

1. Aleksandrowicz, J.W. (2002). Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

2. Butcher, J., Hooley, J., Mineka S. (2017). Psychologia zaburzeń DSM-5. Sopot: GWP.

3. Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016). Psychologia kliniczna i zdrowia a psychopatologia – wzajemne zależności. W: Cierpiałkowska, L., Sęk, H (red.) Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN (część I, rozdział 4 s.65 – 80).

4. Cierpiałkowska, L., Soroko, E. (2017). Zaburzenia osobowości. Problemy diagnozy klinicznej. Poznań: Wydawnictwo UAM.

5. Czerkawska, E., Hankała, A. (2003). Ejdetyzm – przegląd koncepcji teoretycznych i badań. Przegląd psychologiczny, 46 (4), s. 441-457.

6. Engle, R.W., Sędek, G., von Hecker, U., McIntosh, D.N. (2006). Ograniczenia poznawcze. Starzenie się i psychopatologia. Warszawa: Academica Wydawnictwo SWPS.

7. Grabski, B. (2015). Podstawy badania psychiatrycznego dla studentów, lekarzy, psychologów i psychoterapeutów. Kraków: WUJ.

8. Jakubik, A. (2003). Zaburzenia osobowości. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL

9. Jaremy, M. (2011). Psychiatria w praktyce. Warszawa: Medical Education Oficyna Wydawnicza.

10. Meyer R. (2003). Psychopatologia. Jeden przypadek – wiele teorii. Gdańsk: GWP.

11. Morrison, J. (2016). DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

12. Pużyński, S. (2009). Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

13. Rothschild, B. (2014). Ciało pamięta. Psychofizjologia traumy i terapia osób po urazie psychicznym. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

14. Rybakowski, J., Pużyński, S., Wciórka, J. (red.). (2011). Psychiatria. Podstawy psychiatrii. T.2. Wrocław: Elsevier Urban&Partner.

15. Seligman, M.E.P., Walker, E.F., Rosenhan, D.L. (2003). Psychopatologia. Poznań: Wyd. Zysk i S-ka.

16. Stolarska, U., Zając, A., Skowronek-Bała, B., Budziszewska, B. (2009). Zaburzenia percepcji wzrokowej pochodzenia korowego. Przegląd lekarski. 66 (11), s. 976 – 982.

17. Talarowska, M., Florkowski, A., Zboralski, K., Gałecki, P. (2010). Badanie neuropsychologiczne pacjentów z przejściową amnezją globalną. Psychiatria Polska, XLIV (3), s.361-370.

1. Zapoznanie z zasadami prowadzenia przedmiotu i warunkami zaliczenia. Wprowadzenie w tematykę psychopatologii.

2. Psychopatologia ogólna. Objawy psychopatologiczne, zaburzenia procesów poznawczych: spostrzegania.

3. Psychopatologia ogólna. Objawy psychopatologiczne c.d., zaburzenia procesów poznawczych: uwagi, pamięci.

4. Psychopatologia ogólna. Objawy psychopatologiczne c.d - zaburzenia procesów poznawczych: myślenia.

5. Psychopatologia ogólna. Objawy psychopatologiczne c.d – Zaburzenia emocji i motywacji

6. Psychopatologia ogólna. Objawy psychopatologiczne c.d - Zaburzenia aktywności ruchowej, świadomości i poczucia tożsamości.

7. Zaburzenia lękowe – mechanizmy powstawania i przebieg. Osiowe objawy nerwicowe. Typy zaburzeń lękowych. Analiza przypadków.

8. Reakcje na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne.

9. Zaburzenia dysocjacyjne. Zaburzenia somatoformiczne. Analiza przypadków.

10. Zaburzenia afektywne – obraz kliniczny, patogeneza, epidemiologia.

11. Zaburzenia psychotyczne – obraz kliniczny, patogeneza, epidemiologia.

12. Zaburzenia osobowości – dyskusja nad patogenezą, etiologią i epidemiologią. Analiza przypadków

13. Projektowanie postępowania diagnostycznego.

Dyskusja na temat postaci, symptomatologii, przyczyn, mechanizmów powstawania zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania.

Prezentacja studium przypadku pacjentów z poszczególnymi postaciami zaburzeń psychicznych.

Dyskusja nad uwarunkowaniami, etiopatogenezą oraz kierunkami pomocy.

Zajęcia prowadzone z wykorzystaniem analizy tekstów źródłowych, materiałów filmowych, pracy metodą think-pair-share, pracy grupowej, prezentacji multimedialnych.

Kolokwium zaliczeniowe oceniane będzie według skali:

0 – 59% - ocena niedostateczna (2.0)

60 - 67% - ocena dostateczna (3.0)

68 – 75% - ocena dostateczna plus (3.5)

76 - 83% - ocena dobra (4.0)

84 – 91% - ocena dobry plus (4.5)

92 – 100% - ocena bardzo dobra (5.0)

Projekt diagnozy opracowywany w kilkuosobowych grupach oceniany będzie na skali 2 (niedostateczny) – 5 (bardzo dobry)

Podstawą wystawienia oceny końcowej z ćwiczeń jest zaliczenie pisemnego kolokwium oraz prezentacja projektów diagnozy

Na ocenę końcową z ćwiczeń składają się oceny cząstkowe z kolokwium i projektu diagnozy. Waga tych ocen przedstawia się następująco:

0,25 – projekt diagnozy

0,75 - kolokwium zaliczeniowe.

Ocena końcowa z ćwiczeń zostanie wystawiona zgodnie z zasadą:

3,00 do 3,25 - dostateczny;

3,26 do 3,75 - dostateczny plus;

3,76 do 4,25 - dobry;

4,26 do 4,60 - dobry plus;

4,61 do 5,00 - bardzo dobry

Kryterium warunkującym zaliczenie przedmiotu jest obecność na zajęciach na poziomie frekwencji min. 50%.

Dopuszcza się opuszczenie 2 ćwiczeń bez potrzeby odrabiania nieobecności.

W razie większej liczby nieobecności należy odrobić nadliczbowe nieobecności na kolejnych zajęciach, na których student jest obecny (w formie prezentacji na forum grupy najnowszych doniesień naukowych z zakresu opuszczonego tematu). Nieobecności należy odrobić przed zakończeniem semestru, najpóźniej podczas ostatnich zajęć dydaktycznych.

W przypadku nieodrobienia przez studenta nieobecności przekraczających dopuszczony limit, każda nieodrobiona nieobecność ponad limit będzie skutkować obniżeniem oceny końcowej z ćwiczeń o pół stopnia.