Struktury wizualne [W6-EP-S1-SW3] semestr zimowy 2022/2023
Ćwiczenia, grupa nr 1

Obowiązkowa:

Paul Klee, „Pedagogical sketchbook” (internet)

Maurice Merleau-Ponty, “Fenomenologia percepcji”, wyd. Aletheia, 2001.

Robert Morris, rozdział “Kilka uwag o fenomenologii wytwarzania” w: “Uwagi o rzeźbie”, wyd. Muzeum Sztuki w Łodzi, 2010.

Uzupełniająca:

Wasyl Kandyński, „O duchowości w sztuce”, wyd. PIW, 1986.

Rudolf Arnheim, „Myślenie wzrokowe”, wyd. słowo/obraz terytoria, 2013.

Katalog „Andrzej Pawłowski” (formy naturalnie kształtowane), wyd. Galeria BWA, Katowice, 2002.

Materiały prezentowane podczas zajęć (artyści, dzieła, czasopisma, katalogi wystaw, aktualne wydarzenia artystyczne itp.)

CZASOWNIKI PRZESTRZENNE (temat semestralny)

Poszerzenie skali bezpośrednich działań z przedmiotem/materiałem poprzez użycie czasowników operacyjnych (ciąć, skręcać, rosnąć, rzucać, kompresować, owijać…) jako narzędzi do tworzenia rzeczy-wydarzenia i aranżowania przestrzeni. Zadanie polega na zastosowaniu jednego lub dwóch wybranych czasowników jako zasady działania polegającej na interakcji z niektórymi powierzchniami, niektórymi przedmiotami, materiałami, z wymiarem czasowym w obrębie przestrzeni własnego ciała. Bezpośrednie zaangażowanie się w pewne uwarunkowania naturalne (ograniczona mobilność ciała, właściwości materiałów, przypadek, siła ciążenia). Następnie próba uporządkowania tych doświadczeń jako jednorodnej wypowiedzi artystycznej o zrozumiałej (co najmniej dostrzeżonej) strukturze wizualnej.

Temat semestralny rozpisany zostaje na etapy i realizowany jest w szeregu prostych ćwiczeń metodą prób i błędów - odkrycie staje się miarą kreatywności. Zasadą jest bezpośredni kontakt z badanym medium oraz naprzemienność procesów intuicji i kalkulacji. Ćwiczenia nie są swobodnymi wyrażeniami, dekoracjami, przedstawieniami lub ilustracjami, ale przede wszystkim badaniami! Pozwalają studentom doświadczyć różnorakich aspektów trójwymiarowości oraz je racjonalizować. Eksperymenty i poszukiwania zostają podsumowane w pracy zaliczeniowej.

Rozmowa i konstruktywna krytyka. Wzajemna konfrontacja postaw i prac studentów jako ważny element oceny ich rezultatów i samopoznania.

Kryteria oceny:

- obecność na zajęciach i zaangażowanie w proces kształcenia i samokształcenia,

- komunikacja i dialog z prowadzącym zajęcia,

- adekwatność wypowiedzi/koncepcji artystycznej do tematu zadania,

- inwencja twórcza i jakość artystycznej artykulacji,

- poziom autorskiego komentarza (prezentacja i dokumentacja rozwijanych idei i rezultatów pracy),

- poziom pracy studenta w toku indywidualnym oraz na tle grupy.