Grafika artystyczna- pracownia uzupełniająca [W6-GRP-SM-GPGA2] semestr letni 2022/2023
Ćwiczenia, grupa nr 6

Jakimowicz I.: Pięć wieków grafiki polskiej. Muzeum Narodowe. Warszawa 1997.

Werner J.: Podstawy technologii malarstwa i grafiki. PWN. Warszawa-Kraków 1981.

Jurkiewicz A.: Podręcznik metod grafiki artystycznej. Arkady. Warszawa 1975.

Krejča A.: Techniki sztuk graficznych. WAiF. Warszawa 1984.

Catafal J., Oliva C.: Techniki graficzne. Arkady. Warszawa 2004.

Katalogi oraz inne publikacje dotyczące wydarzeń artystycznych związanych tematycznie z programem pracowni.

Aktualne teksty krytyczne poświęcone sztuce.

W ramach pracowni uzupełniającej student przygotowuje samodzielne pod względem koncepcji i realizacji dzieło, którego jedynym elementem stałym jest wykorzystanie technik i technologii warsztatu graficznego ( tradycyjnego, eksperymentalnego lub autorskiego). Zasadniczym celem i efektem realizacji modułu jest przygotowanie cyklu prac graficznych charakteryzujących się spójnością formalną i stylistyczną, wysokim poziomem realizacji artystycznej uwzględniającej szerokie możliwości kreacyjne współczesnej grafiki oraz autorskim i twórczym podejściem do wiodącej w pracach tematyki. W procesie twórczym założono również możliwość wyboru zagadnień zaproponowanych przez prowadzącego pracownię. W semestrze letnim są to m.in.: „Ślady dzieciństwa”, „Portret” oraz autorska tematyka konsultowana i zatwierdzona przez prowadzącego zajęcia. Pracy artystycznej towarzyszy namysł nad sposobem prezentacji autorskiego dzieła (w postaci ekspozycji) oraz sposobem opisu.

Metodami wiodącymi w realizacji modułu są metody praktyczne oparte na działalności artystycznej studenta. Metoda realizacji zadań twórczych jest optymalną w realizacji indywidualnej pracy artystycznej, w efekcie której powstaje autorskie dzieło. Jej stosowanie sprzyja twórczym poszukiwaniom w zakresie rozwiązań formalnych i stylistycznych, uwzględnia różnorodne preferencje, indywidualne odkrycia, ambicje i zamierzenia twórcze oraz potencjał osobowościowy twórcy w procesie realizacji prac graficznych. W programie artystycznych działań warsztatowych towarzyszą im metody problemowe (sprzyjające samodzielnemu zdobywaniu i przetwarzaniu wiedzy oraz umiejętności) oraz metody waloryzacyjne. Ostanie z nich kształtują umiejętność prezentacji i krytycznego spojrzenia na własną twórczość artystyczną . Zdolność do krytycznej oceny dzieła rozumiana jako uzasadnienie wyboru tematyki i warsztatu pracy twórczej, sposobów realizacji i prezentacji prac jest warunkiem merytorycznego udziału w dyskusji poświęconej efektom własnej pracy twórczej.

Podstawowym kryterium oceny jest poziom osiągniętych efektów kształcenia modułu. O wartości ostatecznej oceny decyduje samodzielność w wyborze i kreatywność w realizacji koncepcji, jakość powziętych rozwiązań formalnych i stylistycznych wykorzystanych w realizacji wybranej tematyki prac, zdolność do uzyskania możliwie najwyższego poziomu artystycznego dzieła, umiejętność właściwej prezentacji efektów pracy twórczej poprzez organizację ekspozycji oraz udział w dyskusji nad jej efektami. Wysoko ocenianym fragmentem procesu twórczego jest udział autorskich rozwiązań zarówno w warstwie formalnej, jak i symbolicznej.