SPK_M04_Zaburzenia psychotyczne i zaburzenia afektywne [W3-PS-SM-SPKM04] semestr letni 2023/2024
Laboratorium, grupa nr 2

LITERATURA OBOWIĄZKOWA

1. Butcher, J., Hooley, J., Mineka S. (2017). Psychologia zaburzeń DSM-5. Sopot: GWP (rozdział 7; s. 274-304, rozdział 13 Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne; s. 549 – 593).

2. Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) (red.) Psychologia kliniczna, PWN, Warszawa, rozdz. 16 (s. 323-344), rozdz. 32 (695-727)

3. De Barbaro, B. (1999). Schizofrenia w rodzinie. Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego; rozdz. 2, s. 107-127

4. Gałecki, P., Szulc, A. (2023). Psychiatria. Rozpoznania według ICD-11. T. 1. Wrocław: EDRA, r. 7,r. 9A, r. 9B

5. Jarema, M. (2022). Schizofrenia plus – jednoczasowe rozpoznawanie schizofrenii i zaburzeń

osobowości. Refleksje praktyka klinicysty. Psychiatria Polska, 56 (6), s. 1153-1164.

6. Jarema, M. (2022). Schizofrenia plus – jednoczasowe rozpoznawanie schizofrenii i zaburzeń

osobowości. Refleksje praktyka klinicysty. Psychiatria Polska, 56 (6), s. 1153-1164.

7. Kingdon, D.G., Turkington, D. (2017) Terapia poznawcza schizofrenii, Kraków, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego (rozdz. 10, s. 188-200)

8. Liberman, J.A., Stroup, T.S., Perkins, D. O. (2006) (red). The American Psychiatric Publishing

Schizofrenia. Egis Polska, rozdział 11 (Psychopatologia s. 185-214).

9. Publishing Schizofrenia. Egis Polska, rozdział 11 (Psychopatologia s. 208-214).

10. Wciórka, J. (2011). Psychozy schizoafektywne. W: Pużyński, S., Rybakowski, J., Wciórka, J. (red.) Psychiatria kliniczna, T.2. Wrocław: ELSEVIER Urban&Partner (rozdział 4.3; str. 277-285)

LITERATURA DODATKOWA

1. Birchwood, M., Jackson, Ch. (2004). Schizofrenia. Modele kliniczne i techniki terapeutyczne. Gdańsk, GWP., r 4-5 s. 69-104

2. Cyrkot, T., Gawęda, Ł., Szczepanowski, R. (2016). Wywiad ustrukturyzowany w ocenie zaburzeń psychotycznych na przykładzie kwestionariusza SANS i SAPS. Psychologiczne Zeszyty Naukowe Półrocznik Instytutu Psychologii Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2/2016, s. 157-172

3. Gałecki, P. (2024). Kryteria diagnostyczne DSM-5-TR. Wrocław: EDRA, s. 59-103

4. Gawęda, Ł. (2012). Polska wersja Skal Oceny Objawów Psychotycznych (PSYRATS). Psychiatria ViaMedica, 9 (3), s. 100-107

5. Grzywa, A. (2011). Zaburzenia urojeniowe. W: Pużyński, S., Rybakowski, J., Wciórka, J. (red.)

Psychiatria kliniczna, T.2. Wrocław: ELSEVIER Urban&Partner (rozdział 4.5; str. 291-304)

6. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-11:

https://icd.who.int/browse11/lm/en#/http%3a%2f%2fid.who.int%2ficd%2fentity%2f405565289

7. Kokoszka, A., Telichowska-Leśna, A., Radzio, R. (2008). Kwestionariusz wglądu w schizofrenię – „Moje myśli i odczucia”, Psychiatria Polska, XLII (4), s. 491-502.

8. Pużyński, S. (2009). Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

9. Rybakowski, J. (2008). Koncepcja spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej. Via Medica, 5, 3, 75-82

10. Samochowiec, J., Szulc A., Bieńkowiski, P., Dudek, D., Gałecki, P., Heitzman, J., Wojnar, M., Wichniak A. (2021). Stanowisko grupy roboczej Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego na temat stosowania metod niefarmakologicznych w leczeniu objawów negatywnych schizofrenii, Psychiatria Polska 55(4),

s. 719-742

11. Ustjan, D. Wywiad kliniczny z osobą chorująca na schizofrenię przed przyjęciem na oddział dzienny szpitala psychiatrycznego

12. Wciórka, J. (2011). Zaburzenia schizotypowe. W: Pużyński, S., Rybakowski, J., Wciórka, J. (red.) Psychiatria kliniczna, T.2. Wrocław: ELSEVIER Urban&Partner (rozdział 4.2; str. 270-276)

1. Zajęcia wprowadzające w problematykę zaburzeń psychotycznych i zaburzeń afektywnych. Zapoznanie z zasadami prowadzenia przedmiotu i warunkami zaliczenia

2. Spektrum schizofrenii oraz inne zaburzenia psychotyczne

Określenie i pozycja nozologiczna (kryteria ilościowe, jakościowe, czasowe);

Kryteria diagnostyczne wg DSM-5 a ICD-11;

Występowanie, cechy przebiegu i objawy schizofrenii.

Objawy pozytywne i negatywne, dezorganizacja myślenia i mowy, dezorganizacja psychomotoryki (katatonia), dezorganizacja zachowania .

3. Schizofrenia – objawy i obraz kliniczny, postacie choroby i podziały objawów

4. Etiologia i patomechanizm schizofrenii. Przyczyny i konsekwencje schizofrenii - teoria neurorozwojowa, hipoteza predyspozycji i stresu; koncepcje psychologiczne

5. Diagnoza nozologiczna - pozycja schizofrenii w klasyfikacjach psychiatrycznych. Analiza studium przypadków

6/7. Rokowania i leczenie schizofrenii:

- terapia farmakologiczna;

- terapia systemowa;

- leczenie środowiskowe;

- społeczność terapeutyczna.

8. Metody diagnostyczne stosowane w procesie diagnozy i badaniach klinicznych nad schizofrenią

9. Zespół depresyjny – obraz kliniczny; etiologia i patogeneza choroby afektywnej; model poznawczy depresji; praca z pacjentem chorym na chorobę afektywną; wybrane narzędzia diagnostyczne

10. Zespół maniakalny – obraz kliniczny; etiologia i patogeneza choroby afektywnej; praca z pacjentem chorym na chorobę afektywną; wybrane narzędzia diagnostyczne

11. Choroba afektywna dwubiegunowa i depresja nawracająca – pomoc osobie chorej i jej rodzinie

12. Zaburzenia schizoafektywne

13. Diagnoza różnicowa zaburzeń psychotycznych i afektywnych – analiza przypadków

14. Kolokwium

15. Podsumowanie zajęć, zaliczenie przedmiotu

Analiza tekstów źródłowych, prezentacje multimedialne, dyskusja, sceny symulowane, studia przypadków, analiza materiałów filmowych; metody warsztatowe, praca grupowa

Ocena końcowa z ćwiczeń zostanie postawiona na podstawie pisemnego testu wiedzy (kolokwium) oraz prezentacji opracowanego studium przypadku. Będzie również brana pod uwagę obecność na zajęciach.

Ocena końcowa zostanie wyliczona jako średnia ważona z poszczególnych sposobów weryfikacji efektów kształcenia – testu wiadomości i studium przypadku. Waga tych ocen przedstawia się następująco:

0,40 – studium przypadku

0,60 – test wiadomości

Aby zaliczyć moduł na ocenę pozytywną zarówno test wiadomości jak i studium przypadku muszą być zaliczone na ocenę pozytywną.

Test wiadomości oceniany będzie według skali:

0 – 59% - ocena niedostateczna (2.0)

60 - 67% - ocena dostateczna (3.0)

68 – 75% - ocena dostateczna plus (3.5)

76 - 83% - ocena dobra (4.0)

84 – 91% - ocena dobry plus (4.5)

92 – 100% - ocena bardzo dobra (5.0)

W ocenie Studium przypadku będą brane pod uwagę takie kryteria jak:

- trafność diagnozy nozologicznej,

- rozpoznanie i szczegółowość omówienia objawów psychopatologicznych,

- zakres uwzględnionych hipotez diagnostycznych w diagnozie różnicowej,

- sposób uzasadnienia postawionego rozpoznania,

- wskazanie prawdopodobnej etiologii i patomechanizmu zaburzenia,

- trafność wskazanych zaleceń terapeutycznych i szczegółowość omówienia proponowanych form pomocy pacjentowi,

- omówienie rokowania leczenia dla omawianego przypadku,

- walory estetyczne, jakość i oryginalność prezentacji.

Ocena końcowa z modułu zostanie wystawiona zgodnie z zasadą:

3,00 do 3,24 - dostateczny;

3,25 do 3,74 - dostateczny plus;

3,75 do 4,24 - dobry;

4,25 do 4,60 - dobry plus;

4,61 do 5,00 - bardzo dobry

W przypadku braku zaliczenia testu wiadomości bądź studium przypadku w pierwszym terminie, studentowi przysługuje drugie podejście do testu/studium przypadku. Uzyskana ocena niedostateczna w 1. terminie zaliczenia będzie uwzględniana przy obliczaniu oceny z danej formy zaliczenia (poprzez wyliczenie średniej arytmetycznej z pierwszego i drugiego podejścia).

Dopuszczalne są maksymalnie 2 nieobecności na zajęciach. Możliwe jest uczestnictwo w zajęciach innej grupy laboratoryjnej (pod warunkiem zgody prowadzącej). Nieobecności należy odrobić przed zakończeniem semestru.