Ksenobiotyki w środowisku 01-BT-S1-KWS05
Wykład (W) semestr zimowy 2017/2018

E. Klimiuk, M.Łebkowska 2012. Biotechnologia w ochronie środowiska. PWN. Warszawa

P. Rejmer 1007. Podstawy ekotoksykologii. Wydawnictwo Ekoinżynieria. Lublin

C.H. Walker i wsp.2002. Podstawy ekotoksykologii. PWN. Warszawa

S. Zakrzewski 1997. Podstawy toksykologii środowiska. PWN. Warszawa

M. Richardson 1996. Environmental xenobiotics. Taylor&Francis, London

J. W. Wandrasz, J. Biegańska 2003. Odpady niebezpieczne - podstawy teoretyczne. Wyd. Politechniki Śląskiej Gliwice 2003

Ziemski P., Piasecki M., Wożnica A. 2013. Biologiczne systemy wczesnego ostrzegania: Wodociągi Kanalizacja; ISSN: 1731-724X; Tom: 1; Numer: 107; Strony: 18 – 19

Woźnica A, Łaszczyca P, Kwaśniewski M, Augustyniak M, Migula P 2011. Zastosowanie biotestów i biomarkerów molekularnych w ocenie stanu zbiornika zaporowego i przewidywaniu skutków dla jakości wody. Instal.

Woznica A, Nowak A, Siudy A. , Klis C. 2010. Automatyczny biodetektor of water toksyczności ogólnej wody - narzędzie do monitoringu wody w czasie rzeczywistym. Gospodarka Wodna. Strony: 404-407.

Łaszczyca P., Augustyniak M., Pasierbiński A., Małkowski E., Kwaśniewski M., Woźnica A., Migula P. 2014. Innowacyjne metody monitoringu jako przyszłość zintegrowanych analiz środowiskowych w racjonalnym gospodarowaniu zasobami wodnymi, Gospodarka Wodna: 8, pp. 292–295

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo wodne. Dziennik Ustaw, Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa, 1 kwietnia 2015 r. Poz. 469.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Dz.U. 2010 nr 72 poz. 466

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem. Dz. U. z dnia 22 lutego 2010 r.

Ustawa z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach. Dz. U. 2011 r. Nr 63, poz. 322, z 2012 r. poz. 908, z 2015 r. poz. 675, 875.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem. Dz. U. z dnia 22 lutego 2010 r.

Dz.U.02.165.1359 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 9 września 2002 r. w sprawie standardów jakości gleby oraz standardów jakości ziemi. Dz. U. z dnia 4 października 2002 r.

Kolokwium zaliczeniowe składa się z 8 pytań otwartych, ocenianych w skali punktowej 0-3, z przeskokiem co 0,5, gdzie 0 to brak odpowiedzi, a 3 to pełna odpowiedź. Końcowa ocena z kolokwium zaliczeniowego ustalana jest na podstawie następujących kryteriów: 12,5-14,5 pkt – dostateczny (3,0); 15,0-17,0 pkt – plus dostateczny (3,5); 17,5-19,5 pkt - dobry (4,0); 20-22 pkt - plus dobry (4,5); 22,5-24 pkt– bardzo dobry (5,0).

1. Ksenobiotyki - wprowadzenie - pojęcie ksenobiotyku; podział; czynniki wpływające na toksyczność.

2. Źródła ksenobiotyków i mechanizmy ich depozycji w środowisku - przemysł a pojawianie się ksenobiotyków; rozprzestrzenianie się ksenobiotyków - katastrofy; radionuklidy; obecność farmaceutyków w środowisku; opakowania.

3. Oznaczanie ksenobiotyków w środowisku - ekstrakcja ze środowiska i analizy chemiczne ksenobiotyków; biodetektory ksenobiotyków - narzędzie w analizach środowiskowych; nowe metody analiz środowiskowych - biosensory; substancje priorytetowe

4. Usuwanie ksenobiotyków ze środowiska -biotransformacja i biokonwersja ksenobiotyków; chemiczne usuwanie ksenobiotyków.

5. Dioksyny - najgorsze trucizny świata - mit czy rzeczywistość?

wykład z użyciem środków audiowizualnych