Prawo cywilne - rzeczowe 07-PR-SM-PCRZ
Ćwiczenia (C) semestr letni 2019/2020

Podstawowa:

E.Gniewek, Prawo rzeczowe, Warszawa 2018

J. Ignatowicz. K. Stefaniuk, Prawo rzeczowe, Warszawa 2014

Uzupełniająca:

System Prawa Prywatnego, T. 3, red. E.Gniewek, Warszawa 2013

System Prawa Prywatnego, T. 4, red. E.Gniewek, Warszawa 2012

Kodeks cywilny. Komentarz. T.1, red. K.Pietrzykowski, Warszawa 2018

S.Kalus (red.), Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz, Warszawa 2012

Jak w opisie tabelki: metody dydaktyczne.

Ocena dostateczna – student musi wykazać się zadowalającą orientacją w zakresie problematyki objętej przedmiotem kursowym.

Ocena dobra – student musi właściwie zaprezentować przedstawione przez egzaminatora zagadnienie z zakresu problematyki objętej przedmiotem kursowym, swobodnie się w niej orientując.

Ocena bardzo dobra – student musi zaprezentować wyróżniające: wiedzę i umiejętności z zakresu przedmiotu kursowego wykraczające poza informacje przedstawione na wykładach i ćwiczeniach, czyli nabyte w ramach pracy własnej.

Dopuszczalne dwie nieobecności w semestrze.

W ramach zajęć omawiane są następujące zagadnienia:

Prawo rzeczowe w ujęciu przedmiotowym i podmiotowym.

Przedmioty praw rzeczowych.

Pojęcie i treść prawa własności. Prawo sąsiedzkie.

Nabycie i utrata własności.

Współwłasność.

Ochrona własności.

Własność lokali.

Użytkowanie wieczyste.

Ograniczone prawa rzeczowe – pojęcie, katalog, sposoby powstania i wygasania.

Użytkowanie.

Służebności – gruntowe, osobiste, przesyłu.

Spółdzielcze prawa do lokali

Zastaw – zwykły, rejestrowy, skarbowy i finansowy.

Hipoteka i jej rodzaje.

Przewłaszczenie na zabezpieczenie.

Posiadanie i jego ochrona.

Publiczne rejestry nieruchomości. Księgi wieczyste i ich znaczenie.

Efekty kształcenia w ramach ćwiczeń podlegają weryfikacji w ramach: kolokwium ustnego lub pisemnego, dyskusji i rozwiązywania kazusów na zajęciach.

W ramach kolokwium student odpowiada na pytania prowadzącego. Pytania są tak skonstruowane, aby była możliwa ocena wiedzy studenta i jego umiejętności.

Kolokwium obejmuje zagadnienia omawiane na wykładzie, ćwiczeniach oraz zlecone studentom do opracowania w ramach pracy własnej. Zakres merytoryczny ogólnie wyznaczają efekty kształcenia określone w module przedmiotu, a w szczegółach „Treści zajęć” określone w tabeli sylabusu przedmiotu (powyżej).

Przykładowe pytania jak w przypadku pytań egzaminacyjnych.

Na kolokwium student powinien wykazać się zadowalającą wiedzą z zakresu objętego przedmiotem Prawo cywilne – rodzinne i spadkowe. W tym celu zalecana jest znajomość wykładów, ćwiczeń i literatury podstawowej do przedmiotu kursowego, a także regulacji k.c. i k.r.o.

Zaległości powstałe w wyniku nieobecności na ćwiczeniach należy nadrobić i zaliczyć na konsultacjach z prowadzącymi ćwiczenia.

„Eksternistyczne” zaliczanie ćwiczeń, tj. w razie braku przyznania indywidualnego toku nauczania nie jest przyjęte

Na pierwszych ćwiczeniach studenci otrzymują informację o sposobie uzyskania zaliczenia ćwiczeń, a wśród nich o kolokwium pisemnym, które odbywa się na przedostatnich zajęciach, chyba że uzgodniono inny termin kolokwium, zgodny z postanowieniami aktów prawnych regulujących organizację studiów na WPiA UŚ. W dniu kolokwium, po zakończeniu merytorycznej części zajęć, studenci przystępują do kolokwium. W trakcie kolokwium studenci odpowiadają na pytania zadane przez prowadzącego ćwiczenia.

Prowadzący ćwiczenia może wyznaczyć terminy kolokwiów ustnych, o czym ogłosi studentom z odpowiednim wyprzedzeniem podczas ćwiczeń. Mogą one odbyć się jedynie w terminach zgodnych z aktami prawnymi regulującymi organizację studiów na WPiA UŚ.

W trakcie kolokwium pisemnego lub ustnego, studenci nie mają prawa korzystania z aktów prawnych ani innych pomocy naukowych (zwłaszcza: literatury, orzecznictwa).

Studenci, którzy uzyskali ocenę niedostateczną mają możliwość poprawy wyniku kolokwium.

Dyskusja obejmuje zagadnienia omawiane na wykładzie, ćwiczeniach oraz zlecone studentom do opracowania w ramach pracy własnej. W ramach dyskusji weryfikowane są zarówno wiedza, umiejętności, jak i kompetencje społeczne studenta.

Zadane kazusy obejmują zagadnienia omawiane na wykładzie, ćwiczeniach oraz zlecone studentom do opracowania w ramach pracy własnej. Zakres merytoryczny ogólnie wyznaczają efekty kształcenia określone w module przedmiotu, a w szczegółach „Treści zajęć” określone w tabeli sylabusu przedmiotu (powyżej). Przewidziana treść danych ćwiczeń decyduje o tematyce kazusu.

Student winien wykazać się zadowalającą wiedzą z zakresu objętego tematyką danego kazusu.

Prowadzący ćwiczenia na zajęciach wcześniejszych podaje zakres tematyczny kolejnych zajęć. Zakres ten determinuje również zakres tematyczny kazusów. O zastosowaniu studium przypadku na ćwiczeniach decyduje prowadzący ćwiczenia.

W zależności od typu problemu w ramach kazusu weryfikowane są zarówno wiedza, umiejętności, jak i kompetencje społeczne studenta. Prowadzący nadaje właściwy bieg pracy studentów nad kazusem oraz dba, aby wszyscy studenci brali w niej aktywny udział.