| Literatura: |
Nowak T.: Gramatyka języka w komputerze mózgu i programie umysłu. W poszukiwaniu realnego cerebralnie i mentalnie modelu składni. „Logopedia Silesiana” 2019, 8, 31 s. 71–93.
Nowak T.: Parser gramatyczny i jego strategie poznawcze. Kilka uwag na temat syntaksy i percepcji. „Logopedia Silesiana” 2019, 8, s. 94–123.
|
| Metody i kryteria oceniania: |
1. Aktywność na ćwiczeniach (25% oceny końcowej).
2. Prace domowe zrealizowane przez studenta samodzielnie w czasie wolnym od zajęć dydaktycznych (25% oceny końcowej).
3. Sprawdziany cząstkowe weryfikujące stopień przyswojonej wiedzy z większej części materiału dydaktycznego (25% oceny końcowej).
4. Egzamin pisemny sprawdzający stopień przyswojenia wiedzy i umiejętności praktyczne z całości materiału dydaktycznego (25% oceny końcowej). Egzamin pisemny zawierający 3 pytania, przy czym: pełna odpowiedź na 3 pytania = ocena „bardzo dobra”; pełna odpowiedź na 2 pytania = ocena „dobra”; pełna odpowiedź na 1 pytanie = ocena „dostateczna”.
|
| Zakres tematów: |
Zajęcia z przedmiotu „Gramatyka kognitywna” mają na celu przybliżenie studentowi postępu, jaki dokonuje się aktualnie na obszarze badań z dziedziny (neuro)psychologii języka, ze szczególnym uwzględnieniem transdyscyplinarnego projektu gramatyki. W trakcie wykładów student poznaje najważniejsze osiągnięcia (tradycyjnej i współczesnej) obecne na styku lingwistyki, matematyki, biologii i psychologii: w części analitycznej – wybrane eksperymenty (i ich wyjaśnienia), w części syntetycznej – wybrane modele (i ich przewidywania), m.in. modele mówienia (Fromkin V., Garrett M., Dell G., Levelt W.) i modele słuchania (Stevens K.N., Massaro D.W., Marslen-Wilson W.D., Elman J.L.). W trakcie zajęć student otrzymuje ogólne wykształcenie w zakresie psycholingwistyki gramatyki, dzięki czemu uświadamia sobie rolę, jaką badania psycholingwistyczne odgrywają w naukach kognitywnych. W toku ćwiczeń student poznaje hipotetyczny tor przetwarzania mowy w umyśle, zarówno w trybie analitycznym (słuchanie), jak i syntetycznym (mówienie). Dzięki pogłębionej refleksji i dyskusji nad dorobkiem psycholingwistyki, zwłaszcza w zakresie objętym badaniami eksperymentalnymi, student rozróżnia procesy i etapy przetwarzania, m.in. etapy (analizator percepcyjny, bufor pamięciowy, parser syntaktyczny, procesor centralny) oraz procesy (percepcja i produkcja, rekognicja i dostęp, integracja i derywacja, interpretacja i organizacja). W trakcie zajęć nacisk kładzie się na identyfikację różnych typów przetwarzania mowy w umyśle, dominujących w ujęciach: modułowo-separacyjnym (przetwarzanie centralne i sekwencyjne) i sieciowo-interakcyjnym (przetwarzanie dystrybutywne i paralelne).
|
